123RF
Łuszczyca plackowata – terapia z przeszkodami
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 28.10.2022
Źródło: PAP
| Tagi: | łuszczyca plackowata, Joanna Narbutt, Witold Owczarek, Włodzimierz Samborski, Aleksandra Lesiak |
Zniesienie limitów czasowych leczenia biologicznego dla chorych na łuszczycę plackowatą, refundacja jednego z nowoczesnych leków i poszerzenie gamy terapii biologicznych dla dzieci z łuszczycą – to główne zmiany, jakie postulują eksperci.
Specjaliści w dziedzinie dermatologii i reumatologii spotkali się na konferencji prasowej w Warszawie. Zorganizowano ją z okazji Światowego Dnia Chorego na Łuszczycę, który jest obchodzony 29 października.
Jak przypomniała konsultant krajowa w dziedzinie dermatologii i wenerologii, prof. Joanna Narbutt, łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry o podłożu zapalnym, immunologicznym. Ma przez to wpływ na cały organizm. Jako choroba ogólnoustrojowa dotyczy nie tylko skóry, lecz obciąża też inne narządy – może zaatakować stawy i doprowadzić do rozwoju łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS), zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, w tym zawałów serca i udarów mózgu, a także zaburzeń metabolicznych, jak otyłość czy cukrzyca. Ma też bardzo negatywny wpływ na psychikę pacjentów, gdyż ze względu na zmiany skórne i niepełnosprawność, która może być wynikiem ŁZS, jest chorobą silnie stygmatyzującą.
Płk dr hab. Witold Owczarek, profesor Wojskowego Instytutu Medycznego oraz konsultant krajowy w zakresie dermatologii i wenerologii Wojskowej Służby Zdrowia, ocenił, że program lekowy dla chorych na łuszczycę plackowatą ma dużo pozytywnych aspektów i stwarza wiele możliwości leczenia pacjentów. Jego sukcesem jest chociażby zdecydowany wzrost liczby osób leczonych w ramach programu. W jego opinii program wymaga jednak wygładzenia pewnych zapisów i zniesienia ograniczeń administracyjnych.
Prof. Joanna Narbutt podkreśliła, że środowisko dermatologów postuluje przede wszystkim, aby znieść zapisy, które ograniczają czas leczenia chorych na łuszczycę od umiarkowanej do ciężkiej do 96 tygodni. – To ograniczenie zostało zniesione właściwie we wszystkich innych specjalizacjach medycznych, w tym w reumatologii i w łuszczycowym zapaleniu stawów. Natomiast my wciąż się z tym borykamy. To jest blokada administracyjna niezrozumiała dla lekarzy i nieakceptowalna dla pacjentów – powiedziała.
Jak wyjaśniła, z powodu tego ograniczenia po upływie 96 tygodni pacjentowi z łuszczycą, u którego dojdzie do wycofania zmian, zabiera się terapię aż do czasu, gdy ponownie dojdzie do pogorszenia i nasilenia objawów. Jej zdaniem jest to nieetyczne wobec pacjentów. – Dla chorych to jest jakiś koszmar. Bo gdy ktoś zdołał uzyskać kontrolę nad chorobą, kontrolę nad własnym życiem, zaczął robić jakieś plany życiowe, żyć w komforcie, nagle zaczyna ze strachem czekać na wyrzucenie z programu. Nie ma tu absolutnie żadnych względów medycznych, żeby te ograniczenia istniały – stwierdziła. W jej opinii jest to dla chorych bardzo obciążające psychicznie i stygmatyzujące.
Prof. Włodzimierz Samborski, prezes Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, podkreślił, że nigdzie na świecie na ma podobnych problemów z czasowym ograniczeniem leczenia biologicznego dla chorych na łuszczycę. W Polsce nie dotyczy ono również pacjentów z chorobami reumatologicznymi, w tym z łuszczycowym zapaleniem stawów.
Prof. Joanna Narbutt dodała, że wśród trzech najważniejszych postulatów dermatologów dotyczących leczenia łuszczycy plackowatej jest też apel o wprowadzenie do programu lekowego najnowszego leku z grupy inhibitorów interleukiny 17 (inhibitor IL-17). Jak zaznaczyła, lek ten zwiększa możliwości terapeutyczne chorych. – Moglibyśmy wtedy mówić już absolutnie o światowym poziomie leczenia naszych pacjentów – oceniła.
Zdaniem prof. Joanny Narbutt trzecią bardzo ważną rzeczą jest zwiększenie portfolio leków biologicznych dla dzieci z łuszczycą. Jak podkreśliła, częstość zachorowania na łuszczycę wśród dzieci rośnie. – Trudno powiedzieć, dlaczego tak się dzieje. Prawdopodobnie to wynika ze zmiany stylu życia, ze stresu, a może ze zwiększonej świadomości społeczeństwa (i zgłaszania się do lekarza z dziećmi – przyp. PAP) – tłumaczyła dermatolog.
– Dorośli chorzy na łuszczycę mają do wyboru 10 leków, a osoby poniżej 18. roku życia mają jeden lek. Jest to pewna nierówność w traktowaniu pacjentów – zauważyła prof. Aleksandra Lesiak, koordynator Oddziału Dziecięcego Kliniki Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Jak wyjaśniła, łuszczyca u dzieci wcale nie jest małym problemem, ponieważ jedna trzecia pacjentów zaczyna na nią chorować w dzieciństwie. Liczbę chorych na łuszczycę w Polsce szacuje się na ponad 1 mln osób.
Prof. Joanna Narbutt wyraziła nadzieję, że w 2023 r. wejdą w życie postulowane przez dermatologów zmiany w leczeniu chorych na łuszczycę plackowatą.
Tytuł pochodzi od redakcji
Jak przypomniała konsultant krajowa w dziedzinie dermatologii i wenerologii, prof. Joanna Narbutt, łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry o podłożu zapalnym, immunologicznym. Ma przez to wpływ na cały organizm. Jako choroba ogólnoustrojowa dotyczy nie tylko skóry, lecz obciąża też inne narządy – może zaatakować stawy i doprowadzić do rozwoju łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS), zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, w tym zawałów serca i udarów mózgu, a także zaburzeń metabolicznych, jak otyłość czy cukrzyca. Ma też bardzo negatywny wpływ na psychikę pacjentów, gdyż ze względu na zmiany skórne i niepełnosprawność, która może być wynikiem ŁZS, jest chorobą silnie stygmatyzującą.
Płk dr hab. Witold Owczarek, profesor Wojskowego Instytutu Medycznego oraz konsultant krajowy w zakresie dermatologii i wenerologii Wojskowej Służby Zdrowia, ocenił, że program lekowy dla chorych na łuszczycę plackowatą ma dużo pozytywnych aspektów i stwarza wiele możliwości leczenia pacjentów. Jego sukcesem jest chociażby zdecydowany wzrost liczby osób leczonych w ramach programu. W jego opinii program wymaga jednak wygładzenia pewnych zapisów i zniesienia ograniczeń administracyjnych.
Prof. Joanna Narbutt podkreśliła, że środowisko dermatologów postuluje przede wszystkim, aby znieść zapisy, które ograniczają czas leczenia chorych na łuszczycę od umiarkowanej do ciężkiej do 96 tygodni. – To ograniczenie zostało zniesione właściwie we wszystkich innych specjalizacjach medycznych, w tym w reumatologii i w łuszczycowym zapaleniu stawów. Natomiast my wciąż się z tym borykamy. To jest blokada administracyjna niezrozumiała dla lekarzy i nieakceptowalna dla pacjentów – powiedziała.
Jak wyjaśniła, z powodu tego ograniczenia po upływie 96 tygodni pacjentowi z łuszczycą, u którego dojdzie do wycofania zmian, zabiera się terapię aż do czasu, gdy ponownie dojdzie do pogorszenia i nasilenia objawów. Jej zdaniem jest to nieetyczne wobec pacjentów. – Dla chorych to jest jakiś koszmar. Bo gdy ktoś zdołał uzyskać kontrolę nad chorobą, kontrolę nad własnym życiem, zaczął robić jakieś plany życiowe, żyć w komforcie, nagle zaczyna ze strachem czekać na wyrzucenie z programu. Nie ma tu absolutnie żadnych względów medycznych, żeby te ograniczenia istniały – stwierdziła. W jej opinii jest to dla chorych bardzo obciążające psychicznie i stygmatyzujące.
Prof. Włodzimierz Samborski, prezes Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, podkreślił, że nigdzie na świecie na ma podobnych problemów z czasowym ograniczeniem leczenia biologicznego dla chorych na łuszczycę. W Polsce nie dotyczy ono również pacjentów z chorobami reumatologicznymi, w tym z łuszczycowym zapaleniem stawów.
Prof. Joanna Narbutt dodała, że wśród trzech najważniejszych postulatów dermatologów dotyczących leczenia łuszczycy plackowatej jest też apel o wprowadzenie do programu lekowego najnowszego leku z grupy inhibitorów interleukiny 17 (inhibitor IL-17). Jak zaznaczyła, lek ten zwiększa możliwości terapeutyczne chorych. – Moglibyśmy wtedy mówić już absolutnie o światowym poziomie leczenia naszych pacjentów – oceniła.
Zdaniem prof. Joanny Narbutt trzecią bardzo ważną rzeczą jest zwiększenie portfolio leków biologicznych dla dzieci z łuszczycą. Jak podkreśliła, częstość zachorowania na łuszczycę wśród dzieci rośnie. – Trudno powiedzieć, dlaczego tak się dzieje. Prawdopodobnie to wynika ze zmiany stylu życia, ze stresu, a może ze zwiększonej świadomości społeczeństwa (i zgłaszania się do lekarza z dziećmi – przyp. PAP) – tłumaczyła dermatolog.
– Dorośli chorzy na łuszczycę mają do wyboru 10 leków, a osoby poniżej 18. roku życia mają jeden lek. Jest to pewna nierówność w traktowaniu pacjentów – zauważyła prof. Aleksandra Lesiak, koordynator Oddziału Dziecięcego Kliniki Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Jak wyjaśniła, łuszczyca u dzieci wcale nie jest małym problemem, ponieważ jedna trzecia pacjentów zaczyna na nią chorować w dzieciństwie. Liczbę chorych na łuszczycę w Polsce szacuje się na ponad 1 mln osób.
Prof. Joanna Narbutt wyraziła nadzieję, że w 2023 r. wejdą w życie postulowane przez dermatologów zmiany w leczeniu chorych na łuszczycę plackowatą.
Tytuł pochodzi od redakcji
