123RF
Łuszczyca związana ze zwiększonym ryzykiem COVID-19
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 29.04.2021
Źródło: Medscape
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Najnowsze badanie wykazało, że osoby z łuszczycą mają większe ryzyko zakażenia COVID-19 niż inni, jednak niektóre terapie ogólnoustrojowe oznaczają mniejsze ryzyko w porównaniu z leczeniem miejscowym.
- Wyniki naszych badań sugerują, że łuszczyca jest niezależnym czynnikiem ryzyka COVID-19 - powiedział współautor badania Jeffrey Liu z University of Southern California w Los Angeles, po przedstawieniu wyników w American Academy Dermatology Virtual Meeting Experience . - Nasze odkrycia są zgodne z hipotezą, że niektóre czynniki ogólnoustrojowe mogą mieć działanie ochronne przed chorobą COVID-19 - dodał.
Liu i współbadacze wykorzystali zestaw danych Symphony Health do przeanalizowania dokumentacji medycznej 167 027 pacjentów ze Stanów Zjednoczonych, u których zdiagnozowano łuszczycę, oraz grupy kontrolnej 1002162 pacjentów. Uczestnicy, wszyscy w wieku co najmniej 20 lat, byli leczeni z powodu łuszczycy lub łuszczycowego zapalenia stawów od maja 2019 r.
55% stanowiły kobiety, 75% rasy białej, a ich średni wiek wynosił 58 lat. Cukrzyca typu 2 występowała częściej w grupie z łuszczycą niż w grupie kontrolnej (23% vs 16%), podobnie jak otyłość (27% vs 15%). Spośród pacjentów z łuszczycą 60% stosowało leczenie miejscowe, 19% doustne, a 22% leki biologiczne, tylko nieliczni mieli zarówno terapię doustną, jak i biologiczną.
Po uwzględnieniu wieku i płci pacjentów z łuszczycą prawdopodobieństwo wystąpienia COVID-19 było o 33% większe niż w grupie kontrolnej (skorygowany współczynnik zapadalności 1,33; 95% przedział ufności 1,23-1,38; P <0,0001).
Dysproporcje utrzymywały się także po uwzględnieniu danych demograficznych i chorób współistniejących: pacjenci z łuszczycą mieli wyższy wskaźnik zakażeń COVID-19 w porównaniu z grupą kontrolną (skorygowany iloraz szans 1,18; 95% CI 1,13-1,23; P <0,0001) . Spośród wszystkich pacjentów rasa inna niż biała, starszy wiek i choroby współistniejące były powiązane z wyższym ryzykiem COVID-19 (wszyscy P <.0001).
Łuszczyca może sprawić, że pacjenci będą bardziej podatni na COVID-19, może prowadzić do uczuleniowej reakcji pacjentów z łuszczycą na prozapalną burzę cytokin. To z kolei może wywołać cięższą objawową chorobę wymagającą leczenia.
Co do zmniejszonego ryzyka w porównaniu z terapiami miejscowymi, to po uwzględnieniu wieku i płci, wszyscy leczeni inhibitorami TNF-alfa, metotreksatem i apremilastem mieli statystycznie mniejsze ryzyko COVID-19 w porównaniu z osobami leczonymi miejscowo (aIRR, 0,82; 95% CI, 0,69-0,95; P <0,0029 dla inhibitorów TNF-alfa; aIRR, 0,75; 95% CI, 0,67-0,86; P <.0001 dla metotreksatu; i aIRR, 0,69; 95% CI, 0,55-0,85; P <.0006 dla apremilastu).
Zmniejszone ryzyko potwierdzono w oddzielnej analizie po uwzględnieniu chorób współistniejących i danych demograficznych (odpowiednio aOR 0,87; 95% CI 0,77-1,00; P <0,0469; aOR 0,81; 95% CI 0,71-0,92; P < 0,0011; i aOR, 0,70; 95% CI, 0,57-0,87; P <0,0014).
Liu i współbadacze wykorzystali zestaw danych Symphony Health do przeanalizowania dokumentacji medycznej 167 027 pacjentów ze Stanów Zjednoczonych, u których zdiagnozowano łuszczycę, oraz grupy kontrolnej 1002162 pacjentów. Uczestnicy, wszyscy w wieku co najmniej 20 lat, byli leczeni z powodu łuszczycy lub łuszczycowego zapalenia stawów od maja 2019 r.
55% stanowiły kobiety, 75% rasy białej, a ich średni wiek wynosił 58 lat. Cukrzyca typu 2 występowała częściej w grupie z łuszczycą niż w grupie kontrolnej (23% vs 16%), podobnie jak otyłość (27% vs 15%). Spośród pacjentów z łuszczycą 60% stosowało leczenie miejscowe, 19% doustne, a 22% leki biologiczne, tylko nieliczni mieli zarówno terapię doustną, jak i biologiczną.
Po uwzględnieniu wieku i płci pacjentów z łuszczycą prawdopodobieństwo wystąpienia COVID-19 było o 33% większe niż w grupie kontrolnej (skorygowany współczynnik zapadalności 1,33; 95% przedział ufności 1,23-1,38; P <0,0001).
Dysproporcje utrzymywały się także po uwzględnieniu danych demograficznych i chorób współistniejących: pacjenci z łuszczycą mieli wyższy wskaźnik zakażeń COVID-19 w porównaniu z grupą kontrolną (skorygowany iloraz szans 1,18; 95% CI 1,13-1,23; P <0,0001) . Spośród wszystkich pacjentów rasa inna niż biała, starszy wiek i choroby współistniejące były powiązane z wyższym ryzykiem COVID-19 (wszyscy P <.0001).
Łuszczyca może sprawić, że pacjenci będą bardziej podatni na COVID-19, może prowadzić do uczuleniowej reakcji pacjentów z łuszczycą na prozapalną burzę cytokin. To z kolei może wywołać cięższą objawową chorobę wymagającą leczenia.
Co do zmniejszonego ryzyka w porównaniu z terapiami miejscowymi, to po uwzględnieniu wieku i płci, wszyscy leczeni inhibitorami TNF-alfa, metotreksatem i apremilastem mieli statystycznie mniejsze ryzyko COVID-19 w porównaniu z osobami leczonymi miejscowo (aIRR, 0,82; 95% CI, 0,69-0,95; P <0,0029 dla inhibitorów TNF-alfa; aIRR, 0,75; 95% CI, 0,67-0,86; P <.0001 dla metotreksatu; i aIRR, 0,69; 95% CI, 0,55-0,85; P <.0006 dla apremilastu).
Zmniejszone ryzyko potwierdzono w oddzielnej analizie po uwzględnieniu chorób współistniejących i danych demograficznych (odpowiednio aOR 0,87; 95% CI 0,77-1,00; P <0,0469; aOR 0,81; 95% CI 0,71-0,92; P < 0,0011; i aOR, 0,70; 95% CI, 0,57-0,87; P <0,0014).
