Stelara możliwa w łuszczycowym zapaleniu stawów
Autor: Jacek Szczęsny
Data: 24.09.2013
Źródło: FDA, JS
Janssen Biotech, Inc, ogłosiła dziś, że US Food and Drug Administration (FDA) zatwierdziła Stelara (ustekinumab) samodzielnie lub w połączeniu z metotreksatem w leczeniu dorosłych pacjentów (18 lat lub więcej) z czynnym łuszczycowym zapaleniem stawów .
FDA szacuje, że ponad dwa miliony ludzi w USA żyje z łuszczycowym zapaleniem stawów.
Preparat Stelara stosuje się w leczeniu umiarkowanych do ciężkich postaci łuszczycy plackowatej (choroba objawiająca się obecnością czerwonych, łuszczących się plam na skórze) u osób dorosłych. Preparat stosuje się u pacjentów, u których nie wystąpiła odpowiedź na inne rodzaje terapii układowej (ogólnoustrojowej) łuszczycy, w tym cyklosporynę, metotreksat i metodę PUVA (psoralen w połączeniu z promieniowaniem ultrafioletowym (UVA)), lub u których takiego leczenia nie można zastosować. PUVA to metoda leczenia polegająca na podawaniu pacjentom leku z grupy psoralenów przed naświetlaniem promieniami ultrafioletowymi. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.
Preparat Stelara podaje się pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu łuszczycy. Preparat podaje się w dawce wynoszącej 45 mg w zastrzykach podskórnych. Drugą dawkę podaje się cztery tygodnie później, a następnie w zastrzykach co trzy miesiące (12 tygodni). Jeśli po upływie 28 tygodni nie wystąpi odpowiedź na leczenie, lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania terapii. Pacjentom ważącym ponad 100 kg preparat Stelara należy podawać w dawce wynoszącej 90 mg.
Jeśli lekarz uzna to za stosowne, po odpowiednim przeszkoleniu pacjent może wykonywać zastrzyki samodzielnie.
Substancja czynna preparatu Stelara, ustekinumab, jest przeciwciałem monoklonalnym. Przeciwciało monoklonalne to przeciwciało (rodzaj białka), które zostało opracowane w taki sposób, by rozpoznawać w organizmie specyficzną strukturę (zwaną antygenem), i wiązać się z nią. Ustekinumab opracowano tak, by wiązał się z białkiem zwanym „IL-12/23p40”, stanowiącym część dwóch cząsteczek przekaźnikowych (cytokin) w układzie odpornościowym: interleukiny 12 i interleukiny 23. Interleukiny te uczestniczą w rozwoju procesu zapalnego i innych procesach leżących u podłoża łuszczycy. Blokując ich działanie, ustekinumab zmniejsza aktywność układu odpornościowego i łagodzi objawy choroby.
Preparat Stelara stosuje się w leczeniu umiarkowanych do ciężkich postaci łuszczycy plackowatej (choroba objawiająca się obecnością czerwonych, łuszczących się plam na skórze) u osób dorosłych. Preparat stosuje się u pacjentów, u których nie wystąpiła odpowiedź na inne rodzaje terapii układowej (ogólnoustrojowej) łuszczycy, w tym cyklosporynę, metotreksat i metodę PUVA (psoralen w połączeniu z promieniowaniem ultrafioletowym (UVA)), lub u których takiego leczenia nie można zastosować. PUVA to metoda leczenia polegająca na podawaniu pacjentom leku z grupy psoralenów przed naświetlaniem promieniami ultrafioletowymi. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.
Preparat Stelara podaje się pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu łuszczycy. Preparat podaje się w dawce wynoszącej 45 mg w zastrzykach podskórnych. Drugą dawkę podaje się cztery tygodnie później, a następnie w zastrzykach co trzy miesiące (12 tygodni). Jeśli po upływie 28 tygodni nie wystąpi odpowiedź na leczenie, lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania terapii. Pacjentom ważącym ponad 100 kg preparat Stelara należy podawać w dawce wynoszącej 90 mg.
Jeśli lekarz uzna to za stosowne, po odpowiednim przeszkoleniu pacjent może wykonywać zastrzyki samodzielnie.
Substancja czynna preparatu Stelara, ustekinumab, jest przeciwciałem monoklonalnym. Przeciwciało monoklonalne to przeciwciało (rodzaj białka), które zostało opracowane w taki sposób, by rozpoznawać w organizmie specyficzną strukturę (zwaną antygenem), i wiązać się z nią. Ustekinumab opracowano tak, by wiązał się z białkiem zwanym „IL-12/23p40”, stanowiącym część dwóch cząsteczek przekaźnikowych (cytokin) w układzie odpornościowym: interleukiny 12 i interleukiny 23. Interleukiny te uczestniczą w rozwoju procesu zapalnego i innych procesach leżących u podłoża łuszczycy. Blokując ich działanie, ustekinumab zmniejsza aktywność układu odpornościowego i łagodzi objawy choroby.
