123RF
Tofacytynib w leczeniu łysienia plackowatego
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 04.10.2022
Źródło: Behrangi E, Barough MS, Khoramdad M , Hejazi P, Koltapeh MP, Goodarzi A Efficacy and safety of tofacitinib for treatment of alopecia areata in children: a systematic review and meta-analysis J Cosmet Dermatol. 2022 Sep 30. doi: 10.1111/jocd.15425
| Tagi: | tofacytynib, łysienie plackowate |
Wśród inhibitorów JAK tofacytynib – na podstawie wcześniejszych wyników badań – jest postrzegany jako dobry terapeutyk w leczeniu opornego na leczenie łysienia plackowatego.
Nadal jednak brakuje dostatecznie dużej liczby danych dotyczących jego bezpieczeństwa i skuteczności, zwłaszcza w terapiach pediatrycznych oraz dotyczących standardów dawkowania, czasu trwania leczenia, profilu działań niepożądanych i strategii terapeutycznych, które mogłyby pomóc klinicystom.
Problemami stosowania tofacytynibu w terapiach pediatrycznych zajął się zespół klinicystów i lekarzy irańskich, przygotowując metaanalizę wcześniejszych badań. Zawarto w niej 7 badań obserwacyjnych obejmujących łącznie 59 pacjentów w wieku od 4 do 19 lat. W ocenianych badaniach tofacytynib podawano doustnie w dawce 2,5–15 mg dziennie (najczęściej 5 mg dwa razy dziennie) przez 2 do 38 miesięcy lub w postaci 2-proc. roztworu miejscowego przez 3–17 miesięcy.
Metaanaliza wykazała, że u 49 proc. pacjentów stwierdzono odwrócenie procesu łysienia po 3–9 miesiącach terapii. 55 proc. i 41 proc. wykazało, odpowiednio, wskaźniki odpowiedzi dobrej lub całkowitej oraz częściowej.
Podawanie doustne było znacznie skuteczniejsze niż stosowanie miejscowe (73 proc. vs 23 proc.). Zaobserwowano niewiele działań ubocznych, takich jak biegunka i łagodne zaburzenia aktywności transaminaz wątrobowych.
Wyniki metaanalizy sugerują, że tofacytynib w dawce 2,5–15 mg na dobę (zwłaszcza 5 mg dwa razy na dobę) w postaci doustnej lub 2-proc. roztworu miejscowego można uznać za realną alternatywę lub uzupełnienie konwencjonalnych opcji leczenia umiarkowanych do ciężkich postaci łysienia plackowatego u dzieci ze względu na akceptowalną skuteczność i profil działań niepożądanych.
Jednak nadal konieczne są dane dotyczące np. dawek początkowych i podtrzymujących, dostosowania dawki oraz czasu zmniejszania lub przerwania leczenia – stwierdzają badacze irańscy.
Opracowanie: Marek Meissner
Problemami stosowania tofacytynibu w terapiach pediatrycznych zajął się zespół klinicystów i lekarzy irańskich, przygotowując metaanalizę wcześniejszych badań. Zawarto w niej 7 badań obserwacyjnych obejmujących łącznie 59 pacjentów w wieku od 4 do 19 lat. W ocenianych badaniach tofacytynib podawano doustnie w dawce 2,5–15 mg dziennie (najczęściej 5 mg dwa razy dziennie) przez 2 do 38 miesięcy lub w postaci 2-proc. roztworu miejscowego przez 3–17 miesięcy.
Metaanaliza wykazała, że u 49 proc. pacjentów stwierdzono odwrócenie procesu łysienia po 3–9 miesiącach terapii. 55 proc. i 41 proc. wykazało, odpowiednio, wskaźniki odpowiedzi dobrej lub całkowitej oraz częściowej.
Podawanie doustne było znacznie skuteczniejsze niż stosowanie miejscowe (73 proc. vs 23 proc.). Zaobserwowano niewiele działań ubocznych, takich jak biegunka i łagodne zaburzenia aktywności transaminaz wątrobowych.
Wyniki metaanalizy sugerują, że tofacytynib w dawce 2,5–15 mg na dobę (zwłaszcza 5 mg dwa razy na dobę) w postaci doustnej lub 2-proc. roztworu miejscowego można uznać za realną alternatywę lub uzupełnienie konwencjonalnych opcji leczenia umiarkowanych do ciężkich postaci łysienia plackowatego u dzieci ze względu na akceptowalną skuteczność i profil działań niepożądanych.
Jednak nadal konieczne są dane dotyczące np. dawek początkowych i podtrzymujących, dostosowania dawki oraz czasu zmniejszania lub przerwania leczenia – stwierdzają badacze irańscy.
Opracowanie: Marek Meissner
