Aktywność fizyczna jest związana z mniejszym ryzykiem choroby Leśniowskiego-Crohna

Khalili i wsp. zbadali zależność między stopniem aktywności fizycznej a ryzykiem wystąpienia nieswoistych zapaleń jelit. Obserwowaną grupą były kohorty z badań Nurses’ Health Study i Nurses’ Health Study II; zebrano dane dotyczące łącznie 194 711 kobiet. Średnia długość okresu obserwacyjnego wynosiła ok. 17 lat. Zidentyfikowano 284 nowe przypadki choroby Leśniowskiego-Crohna i 363 przypadki wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Khalili i wsp. zbadali zależność między stopniem aktywności fizycznej a ryzykiem wystąpienia nieswoistych zapaleń jelit. Obserwowaną grupą były kohorty z badań Nurses’ Health Study i Nurses’ Health Study II; zebrano dane dotyczące łącznie 194 711 kobiet. Średnia długość okresu obserwacyjnego wynosiła ok. 17 lat. Zidentyfikowano 284 nowe przypadki choroby Leśniowskiego-Crohna i 363 przypadki wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Stwierdzono, że u osób wykazujących większy stopień aktywności fizycznej choroba Leśniowskiego-Crohna występowała rzadziej (p = 0.02). Po podzieleniu uczestniczek badania na pięć podgrup równej wielkości, według wzrastającej aktywności fizycznej, wykazano, że ryzyko wystąpienia choroby w podgrupie o najwyższej aktywności fizycznej (więcej niż 27 równoważników metabolicznych tygodniowo) wynosiło 0.64 ryzyka odnotowanego w podgrupie o najniższej aktywności (mniej niż 3 równoważniki metaboliczne tygodniowo). W podgrupach średnia częstość występowania choroby Leśniowskiego-Crohna wynosiła od 6 do 16 nowych przypadków na 100 000 osobolat. Otyłość, palenie i wiek nie miały wpływu na opisywaną różnicę w częstości występowania choroby. Nie wykazano zależności między stopniem aktywności fizycznej a ryzykiem wystąpienia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.