Autoimmunologiczne zapalenie trzustki - doświadczenia brytyjskie
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 03.07.2014
Źródło: Chatterjee S, Oppong KW, Scott JS i wsp. Autoimmune pancreatitis – diagnosis, management and long-term follow-up. J Gastrointest Liver Dis 2014; 23: 179-85.
Autoimmunologiczne zapalenie trzustki (ang. autoimmune pancreatitis – AIP) jest coraz częściej rozpoznawaną jednostką chorobową. W jednym z ostatnich wydań Journal of Gastrointestinal and Liver Diseases ukazała się praca, w której autorzy brytyjscy z ośrodka w Newcastle prezentują swoje doświadczenia w diagnozowaniu i leczeniu AIP.
Badanie miało charakter prospektywny i obejmowało wszystkie zarejestrowane przez autorów przypadki AIP w latach 2005-2013. Rozpoznanie AIP stawiano posługując się kryteriami HISORt. Autorzy zidentyfikowali 22 chorych z AIP. U wszystkich chorych w ramach diagnostyki wykonywano tomografię komputerową jamy brzusznej, badania obrazowe w niektórych przypadkach poszerzano o rezonans jamy brzusznej oraz endosonografię. 14/22 (64%) chorych miało podwyższone stężenie IgG4 w surowicy. Jeśli było to konieczne, chorzy leczeni byli steroidami, jako lekami pierwszego wyboru (19 chorych – 86%). W przypadku ponownych zaostrzeń lekiem drugiego rzutu była azatiopryna. 4 pacjentów (18%) poddanych zostało zabiegowi operacyjnemu. U 15 (68%) chorych stwierdzano pozatrzustkowe manifestacje AIP, z czego najczęściej proces zapalny dotyczył wątroby i dróg żółciowych.
Jak podkreślają autorzy, częstość rozpoznawania AIP w Wielkiej Brytanii, podobnie jak na świecie, rośnie. W każdym przypadku podejrzenia AIP konieczne jest zaangażowanie w proces diagnostyczny i terapeutyczny multidyscyplinarnego zespołu lekarskiego, by poprawić rozpoznawalność oraz zoptymalizować leczenie tej wciąż słabo poznanej jednostki chorobowej.
Jak podkreślają autorzy, częstość rozpoznawania AIP w Wielkiej Brytanii, podobnie jak na świecie, rośnie. W każdym przypadku podejrzenia AIP konieczne jest zaangażowanie w proces diagnostyczny i terapeutyczny multidyscyplinarnego zespołu lekarskiego, by poprawić rozpoznawalność oraz zoptymalizować leczenie tej wciąż słabo poznanej jednostki chorobowej.