Bakteriemia po badaniu EUS u chorych z marskością wątroby

W jednym z ostatnich wydań Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca autorów hiszpańskich, która omawia problem bakteriemii, będącej konsekwencją badania endosonograficznego przewodu pokarmowego. Dane literaturowe pokazują, że średnio odsetek pacjentów, u których po EUS stwierdza się bakteriemię, wynosi między 0 – 4 %. Niewiele natomiast wiadomo na temat skali tego zjawiska u chorych z marskością wątroby.

W jednym z ostatnich wydań Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca autorów hiszpańskich, która omawia problem bakteriemii, będącej konsekwencją badania endosonograficznego przewodu pokarmowego. O ile bowiem wiadomo, że średnio odsetek pacjentów, u których po EUS stwierdza się bakteriemię wynosi między 0 – 4 %, to niewiele wiadomo na temat skali tego zjawiska u chorych z marskością wątroby.
Autorzy dokonali prospektywnej analizy, która dotyczyła 41 chorych z marskością wątroby poddawanych EUS lub EUS z wykonaniem biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (EUS-FNA). W przypadku każdego chorego pobierano krew na posiew mikrobiologiczny przed badaniem, 5 minut i 30 minut po badaniu. W przypadku chorych poddawanych EUS-FNA pobierano dodatkową próbkę krwi na posiew w związku z tą procedurą. Następnie stan wszystkich chorzy był monitorowany pod kątem wystąpienia objawów infekcyjnych i konfrontowany z wynikami badań mikrobiologicznych.
U 16 chorych uzyskano dodatnie wyniki posiewu krwi. W 10 przypadkach wyhodowano szczepy koagulazo-ujemnych gronkowców, Corynebacterium spp., Propionibacterium spp., Acinetobacter Lwoffii – w tych przypadkach wyniki badań mikrobiologicznych uznano za zanieczyszczenie materiału diagnostycznego. W pozostałych 6 przypadkach (15%) uznano, że wyniki badań mikrobiologicznych świadczą o rzeczywistej bakteriemii związanej z badaniem EUS. Jak pokazała analiza, częstość bakteriemii była niższa wśród chorych poddanych EUS-FNA w porównaniu do grupy, w której nie wykonywano biopsji cienkoigłowej. Wydaje się więc, że sama biopsja nie stanowi istotnego czynnika ryzyka bakteriemii. Tylko u 1 spośród omawianych 6 chorych wystąpiła gorączka bez innych objawów infekcyjnych w czasie obserwacji po badaniu. Objaw ten ustąpił samoistnie w toku dalszej obserwacji.
Jak podkreślają autorzy, bezobjawowa bakteriemia spowodowana głównie przez Gram-dodatnie bakterie występuje częściej u chorych z marskością wątroby w porównaniu z chorymi bez marskości. Nie ma to jednak istotnego przełożenia na stan kliniczny chorych po badaniu EUS.