Bezpieczeństwo przewlekłego stosowania inhibitorów pompy protonowej
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 21.07.2015
Źródło: Lundell L, Vieth M, Gibson F i WSP. Systematic review: the effects of long-term proton pump inhibitor use on serum gastrin levels and gastric histology. Aliment Pharmacol Ther. 2015 Jul 16. doi: 10.1111/apt.13324. [Epub ahead of print]
Inhibitory pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors – PPI) są jednymi z częściej stosowanych leków w medycynie. Charakteryzują się dobrym profilem bezpieczeństwa, niemniej jednak przedmiotem dyskusji nadal pozostaje wpływ przewlekłego przyjmowania PPI na rozwój nowotworów neuroendokrynnych, raka żołądka czy hiperplazji komórek enterochromafinopodobnych (ang. enterochromaffin-like cells - ECL). Na łamach czasopisma Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca przeglądowa, poświęcona temu zagadnieniu
Autorzy, korzystając z bazy PubMed, dokonali przeglądu danych na omawiany temat. W analizie uwzględnili badania, w których oceniano bezpieczeństwo stosowania PPI przez okres minimum 3 lat. Głównymi ocenianymi parametrami, związanymi z długotrwałym przyjmowaniem PPI, były wpływ na zmiany histologiczne w żołądku oraz wpływ na stężenie gastryny w surowicy.
Zidentyfikowano 15 badań, które obejmowały 1920 pacjentów. Wykazano, że w trakcie długotrwałego stosowania PPI stężenie gastryny rośnie maksymalnie do poziomu równemu trzykrotności górnej granicy normy. Wykazano także zwiększoną częstość występowania hiperplazji ECL. U chorych z infekcją Helicobacter pylori, hiperplazja ECL obserwowana była istotnie częściej w porównaniu z pacjentami bez infekcji tą bakterią. Nie wykazano jednak, aby taka hiperplazja była powiązana z rozwojem nowotworu neuroendokrynnego żołądka. Ryzyko rozwoju zmian zanikowych w trzonie żołądka było także istotnie wyższe u chorych zakażonych Helicobacter pylori. Nie odnotowano natomiast żadnego przypadku raka żołądka.
Zidentyfikowano 15 badań, które obejmowały 1920 pacjentów. Wykazano, że w trakcie długotrwałego stosowania PPI stężenie gastryny rośnie maksymalnie do poziomu równemu trzykrotności górnej granicy normy. Wykazano także zwiększoną częstość występowania hiperplazji ECL. U chorych z infekcją Helicobacter pylori, hiperplazja ECL obserwowana była istotnie częściej w porównaniu z pacjentami bez infekcji tą bakterią. Nie wykazano jednak, aby taka hiperplazja była powiązana z rozwojem nowotworu neuroendokrynnego żołądka. Ryzyko rozwoju zmian zanikowych w trzonie żołądka było także istotnie wyższe u chorych zakażonych Helicobacter pylori. Nie odnotowano natomiast żadnego przypadku raka żołądka.