Choroba wrzodowa – rzadsze przyczyny. Czy rzeczywiście tak rzadkie?
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 22.11.2013
Źródło: Charpignon C, Lesgourgues B, Pariente A i wsp. Peptic ulcer disease: one in five is related to neither Helicobacter pylori nor aspirin/NSAID intake. Aliment Pharmacol Ther 2013;38:946-954.
W patogenezie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy kluczową rolę odgrywa infekcja Helicobacter pylori oraz działanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Dane na temat częstości występowania choroby wrzodowej o innej etiologii są niepełne. W ostatnim wydaniu Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca omawiająca to zagadnienie na przykładzie populacji pacjentów francuskich.
W patogenezie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy kluczową rolę odgrywa infekcja Helicobacter pylori oraz działanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Dane na temat częstości występowania choroby wrzodowej o innej etiologii są niepełne. W ostatnim wydaniu Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca omawiająca to zagadnienie na przykładzie populacji pacjentów francuskich.
Autorzy przeprowadzili prospektywne, wieloośrodkowe badanie, w którym oceniano częstość występowania i etiologię choroby wrzodowej wśród pacjentów 32 szpitali we Francji na przestrzeni 1 roku obserwacji. Obecność infekcji H. pylori diagnozowano na podstawie badania histologicznego i/lub serologicznego i/lub testu oddechowego. Choroba wrzodowa rozpoznawana była na podstawie wyniku badania gastroskopowego; w dniu badania zbierano także dokładny wywiad dotyczący używania NLPZ.
W ostatecznej analizie uwzględniono 933 chorych (rok 2009). Po uwzględnieniu kryteriów wykluczających chorych z analizy uzyskano grupę badawczą 713 chorych. 285 spośród nich (40%) zakażonych było H. pylori, 133 (18,7%) stosowało gastrotoksyczne leki, u 141 (19,8%) występowały oba wymienione powyżej czynniki etiologiczne choroby wrzodowej, a u 154 (21,6%) nie stwierdzano żadnego z tych czynników. W takich przypadkach autorzy mówili o tzw. idiopatycznej chorobie wrzodowej. Czynnikami ryzyka rozwoju tej formy choroby wrzodowej były wiek, mieszkanie na stałe w aglomeracji miejskiej oraz obecność schorzeń współistniejących.
Tak więc, jak podsumowują autorzy, co piąta osoba w badanej populacji chorowała na chorobę wrzodową, której etiologia nie była związana ani z zakażeniem H. pylori, ani ze stosowaniem NLPZ.
Autorzy przeprowadzili prospektywne, wieloośrodkowe badanie, w którym oceniano częstość występowania i etiologię choroby wrzodowej wśród pacjentów 32 szpitali we Francji na przestrzeni 1 roku obserwacji. Obecność infekcji H. pylori diagnozowano na podstawie badania histologicznego i/lub serologicznego i/lub testu oddechowego. Choroba wrzodowa rozpoznawana była na podstawie wyniku badania gastroskopowego; w dniu badania zbierano także dokładny wywiad dotyczący używania NLPZ.
W ostatecznej analizie uwzględniono 933 chorych (rok 2009). Po uwzględnieniu kryteriów wykluczających chorych z analizy uzyskano grupę badawczą 713 chorych. 285 spośród nich (40%) zakażonych było H. pylori, 133 (18,7%) stosowało gastrotoksyczne leki, u 141 (19,8%) występowały oba wymienione powyżej czynniki etiologiczne choroby wrzodowej, a u 154 (21,6%) nie stwierdzano żadnego z tych czynników. W takich przypadkach autorzy mówili o tzw. idiopatycznej chorobie wrzodowej. Czynnikami ryzyka rozwoju tej formy choroby wrzodowej były wiek, mieszkanie na stałe w aglomeracji miejskiej oraz obecność schorzeń współistniejących.
Tak więc, jak podsumowują autorzy, co piąta osoba w badanej populacji chorowała na chorobę wrzodową, której etiologia nie była związana ani z zakażeniem H. pylori, ani ze stosowaniem NLPZ.
Przegląd Gastroenterologiczny
