Czy dodanie leku prokinetycznego do inhibitora pompy protonowej poprawia skuteczność terapii GERD?

Na łamach czasopisma Journal of Digestive Diseases ukazała się ciekawa praca z Japonii, w której podjęto próbę oceny, czy zastosowanie leku prokinetycznego – mozaprydu wraz z inhibitorem pompy protonowej (ang. proton pump inhibitor – PPI) poprawia skuteczność terapii choroby refluksowej przełyku (ang. gastroesophageal reflux disease – GERD) w porównaniu ze stosowaniem PPI w monoterapii.

Badanie miało charakter otwarty. Uczestniczyło w nim 60 chorych z rozpoznanym GERD. Chorzy otrzymywali mozapryd 5mg 3 razy dziennie oraz omeprazol 10mg raz dziennie lub tylko omeprazol przez 4 tygodnie. Stan kliniczny pacjentów i nasilenie objawów oceniano posługując się specjalnym kwestionariuszem – Frequency Scale for the Symptoms of GERD (FSSG). Oceny dokonywano przed terapią i po 4 tygodniach leczenia.
Nasilenie objawów mierzone poprzez kwestionariusz FSSG istotnie spadło w obu podgrupach badawczych. Nie było różnic w skuteczności terapii między grupą przyjmującą PPI i lek prokinetyczny a grupą leczoną tylko PPI. U chorych z chorobą refluksową bez nadżerek (ang. non-erosive reflux disease - NERD) odpowiedź na terapię była istotnie gorsza w porównaniu z chorymi z GERD z obecnością nadżerek.
Jak więc podsumowują autorzy, dodanie mozaprydu do leku z grupy PPI, nie wpływa istotnie na skuteczność terapii GERD, w porównaniu z zastosowaniem PPI w monoterapii. Dodanie mozaprydu zmniejszało jednak nasilenie niektórych innych objawów, towarzyszących GERD, takich jak na przykład odbijanie.