Czy i jak bieganie może wywoływać refluks żołądkowo-przełykowy?

Na łamach czasopisma American Journal of Gastroenterology ukazała się ciekawa praca, w której podjęto próbę zbadania wpływu biegania na występowanie i nasilenie refluksu żołądkowo-przełykowego, a także w której dokonano oceny mechanizmów prowadzących do takiego zjawiska. Zainteresowanie badaczy tym zagadnieniem wynika z faktu, że objawy takie jak zgaga czy odbijanie są częste wśród sportowców i mogą mieć negatywny wpływ na osiągane wyniki sportowe, a tło tych zjawisk nie jest dobrze poznane.

W badaniu uczestniczyli zdrowi ochotnicy, u których wykonywano manometrię przełyku wysokiej rozdzielczości oraz pH-metrię z impedancją. Badani spożywali odpowiednio dobrany posiłek i następnie, po przerwie, biegli przez 30 minut osiągając 60 proc. tętna maksymalnego. Następnie, po krótkim odpoczynku, ponownie biegli – tym razem 20 minut, osiągając 85 proc. tętna maksymalnego.

Wykazano, że bieg w sposób istotny zwiększał ilość epizodów wartości pH w przełyku poniżej 4, a także powodował wyższą częstość oraz wydłużał czas trwania objawowych epizodów refluksu. Wysiłek fizyczny prowadził do zmniejszenia kurczliwości oraz czasu trwania samych skurczów perystaltycznych przełyku. Minimalne spoczynkowe ciśnienie generowane przez dolny zwieracz przełyku spadało w trakcie wysiłku fizycznego, podczas gdy średnie i maksymalne ciśnienie wewnątrzbrzuszne rosło. Co ważne, wykazano, że odsetek przemijających relaksacji dolnego zwieracza przełyku (ang. transient lower esophageal sphincter relaxations – TLESRs), prowadzących do wystąpienia refluksu żołądkowo-przełykowego, wzrósł istotnie. Dodatkowo u 6/10 badanych wykazano cechy przepukliny rozworu przełykowego w trakcie wysiłku fizycznego, czego nie odnotowano w fazie odpoczynku.

Autorzy konkludują, że bieganie istotnie zwiększa częstość refluksu żołądkowo-przełykowego, głównie poprzez TLESRs. O ile sama częstość TLESRs nie rośnie w czasie wysiłku fizycznego, to zwiększa się częstość epizodów refluksu powiązanych z TLESRs, co może być związane ze zwiększeniem ciśnienia wewnątrzbrzusznego, nieprawidłowościami w zakresie linii złącza żołądkowo-przełykowego oraz zaburzeniami mechanizmów klirensu przełykowego.