Czynniki ryzyka „trudnej” sedacji do badań endoskopowych przewodu pokarmowego

Zastosowanie skutecznej sedacji do badania endoskopowego przewodu pokarmowego stanowi jeden z ważniejszych elementów decydujących o jego przydatności diagnostycznej i terapeutycznej. Niewłaściwa lub tak zwana „trudna” sedacja skutkuje nierzadko nieadekwatną oceną endoskopową i koniecznością wcześniejszego przerwania badania.

W ostatnim wydaniu Digestive Diseases and Sciences ukazała się praca, w której autorzy podjęli próbę zdefiniowania czynników decydujących o ewentualnym dużym ryzyku „trudnej” sedacji do badań endoskopowych przewodu pokarmowego.
Badanie miało charakter prospektywny. W momencie włączenia do analizy chorzy wypełniali trzy walidowane kwestionariusze – oceniające obecność ewentualnych zaburzeń lękowych, uzależnień fizycznych (Drossman questionnaire for physical/sexual abuse) oraz kwestionariusz oceniający obecność ewentualnych problemów z nadużywaniem alkoholu. Jakość sedacji do endoskopii oceniana była natomiast przy pomocy skali Richmond agitation sedation scale (RASS). Ocena jakości sedacji i samopoczucia po niej była oceniana przez chorych w okresie 24 godzin od wykonania badania przy pomocy czteropunktowej skali Likerta.
143 chorych uwzględniono ostatecznie w analizie. Na podstawie wyniku skali RASS u 39% chorych sedacja do badania endoskopowego oceniona została jako trudna, z czego jednak jedynie 5 chorych deklarowało niezadowolenie z zastosowanej sedacji. Analiza statystyczna wykazała, że obecność zaburzeń lękowych oraz stosowanie przewlekle leków psychotropowych wiązało się z „trudną” sedacją. Nie stwierdzono natomiast związku płci, ewentualnego uzależnienia od alkoholu, przewlekłego stosowania benzodiazepin czy opioidów z „trudną” sedacją.