Endomikroskopia konfokalna w chorobie trzewnej
Autor: Małgosia Michalak
Data: 28.03.2011
Źródło: Pellisé M, Panés J. Confocal endomicroscopy in celiac disease, Gastroenterology 2011; 3: 1097-99
W 3. numerze tegorocznego wydania Gastroentrology ukazał się artykuł poświęcony roli laserowej mikroskopii konfokalnej w diagnostyce choroby trzewnej. Aczkolwiek metoda ta jest jeszcze stosunkowo słabo rozpowszechniona, tym niemniej bardzo interesujące i obiecujące są perspektywy jej zastosowania w diagnostyce chorób przewodu pokarmowego.
Jednym z nich jest diagnostyka choroby trzewnej. Choroba ta jest często schorzeniem o nietypowej symptomatologii, co może nie skłaniać do pobierania biopsji z jelita cienkiego. W przebiegu celiakii z reguły mamy do czynienia z typowym obrazem endoskopowym, ale zdarza się także, iż fałdy dwunastnicy makroskopowo wyglądają prawidłowo, a stwierdzane są zmiany mikroskopowe. Bardzo ważne jest też wybranie reprezentatywnych miejsc do pobrania diagnostycznych wycinków. Niezaprzeczalnym „złotym standardem” w diagnostyce choroby trzewnej jest biopsja jelita cienkiego. Biorąc pod uwagę powyższe problemy diagnostyczne celowe jest poszukiwanie coraz bardziej skutecznych metod diagnozowania tej choroby.
Endomikroskopia konfokalna jest nową techniką, która umożliwia podczas badania endoskopowego ocenę błony śluzowej z dokładnością porównywalną z dokładnością badania histopatologicznego.
Dotychczas przeprowadzono niewiele badań z użyciem tej metody. Jednakże ich wyniki są bardzo obiecujące. W artykule szeroko opisane jest prospektywne badanie obejmujące grupę 31 osób. W grupie tej 11 osób miało rozpoznaną chorobę trzewną i było leczonych dietą bezglutenową, 6 pacjentów nie było leczonych oraz 14 osób stanowiło grupę kontrolną. Celem badania była ocena przydatności mikroskopii konfokalnej w diagnostyce, ocenie stopnia nasilenia choroby oraz odpowiedzi na leczenie w porównaniu z klasyczną histopatologią. Wykazano wysoką (94%) czułość i specyficzność (92%) tej metody w rozpoznawaniu tej choroby. Stwierdzono także bardzo dobrą korelację tej metody z badaniem histopatologicznym (klasyfikacja Marsha). Bardzo interesujący jest fakt, iż prawidłowy odsetek rozpoznań tej choroby z użyciem mikroskopii konfokalnej wynosił 94%, w porównaniu z 76% z użyciem badania histopatologicznego.
Metoda mikroskopii konfokalnej jest niezwykle obiecująca. Jednakże dostępność jej jest z reguły ograniczona do wybranych ośrodków klinicznych. Jej pierwsze zastosowania są niezwykle interesujące, tym niemniej zaznaczyć należy, że konieczne są dalsze tym razem wieloośrodkowe badania z jej użyciem. W podsumowaniu autorzy podkreślają, że metoda ta, aczkolwiek bardzo obiecująca, na dzisiejszym etapie stanowi nadal metodę przyszłości.
Endomikroskopia konfokalna jest nową techniką, która umożliwia podczas badania endoskopowego ocenę błony śluzowej z dokładnością porównywalną z dokładnością badania histopatologicznego.
Dotychczas przeprowadzono niewiele badań z użyciem tej metody. Jednakże ich wyniki są bardzo obiecujące. W artykule szeroko opisane jest prospektywne badanie obejmujące grupę 31 osób. W grupie tej 11 osób miało rozpoznaną chorobę trzewną i było leczonych dietą bezglutenową, 6 pacjentów nie było leczonych oraz 14 osób stanowiło grupę kontrolną. Celem badania była ocena przydatności mikroskopii konfokalnej w diagnostyce, ocenie stopnia nasilenia choroby oraz odpowiedzi na leczenie w porównaniu z klasyczną histopatologią. Wykazano wysoką (94%) czułość i specyficzność (92%) tej metody w rozpoznawaniu tej choroby. Stwierdzono także bardzo dobrą korelację tej metody z badaniem histopatologicznym (klasyfikacja Marsha). Bardzo interesujący jest fakt, iż prawidłowy odsetek rozpoznań tej choroby z użyciem mikroskopii konfokalnej wynosił 94%, w porównaniu z 76% z użyciem badania histopatologicznego.
Metoda mikroskopii konfokalnej jest niezwykle obiecująca. Jednakże dostępność jej jest z reguły ograniczona do wybranych ośrodków klinicznych. Jej pierwsze zastosowania są niezwykle interesujące, tym niemniej zaznaczyć należy, że konieczne są dalsze tym razem wieloośrodkowe badania z jej użyciem. W podsumowaniu autorzy podkreślają, że metoda ta, aczkolwiek bardzo obiecująca, na dzisiejszym etapie stanowi nadal metodę przyszłości.