Endoskopowa ultrasonografia jelita umożliwia rozpoznawanie nieswoistych zapaleń jelit

Aktualnie rozpoznawanie nieswoistych zapaleń jelit (NZJ), w tym choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG), oparte jest na interpretacji objawów klinicznych i badaniach endoskopowych przewodu pokarmowego z biopsją. Mniejszą rolę odgrywają oznaczenia pomocniczych markerów immunologicznych i badania kału. Postępy w ultrasonografii prowadzące do miniaturyzacji sond przy zachowaniu wysokiej rozdzielczości umożliwiły wykonywanie ultrasonografii ściany przewodu pokarmowego w trakcie badań endoskopowych.

Ellrichmann i wsp. przeprowadzili badanie, którego celem było zbadanie wartości endoskopowej ultrasonografii w rozpoznawaniu ChLC i WZJG. Do badania włączono 61 zdrowych osób oraz 52 z aktywnymi NZJ. U wszystkich uczestników badania wykonano sigmoidoskopię z oceną grubości poszczególnych warstw jelita grubego, a także węzłów chłonnych w miejscu badania. Średnia grubość jelita u zdrowych osób i pacjentów z NZJ wyniosła odpowiednio 1.7 oraz 3.5 mm. W aktywnym WZJG pogrubiała była głównie błona śluzowa; nie obserwowano przy tym zmian w grubości błony podśluzowej i mięśniowej. W aktywnej ChLC niezmieniona była grubość błony śluzowej i mięśniowej, natomiast pogrubiała była błona podśluzowa (średnio 1 mm w WZJG i 2 mm w ChLC, p = 0.0001). U 71% z ChLC wykryto ponadto obecność węzłów chłonnych w pobliżu badanej okolicy. Węzłów takich nie znaleziono u żadnego z pacjentów z WZJG. Czułość badania w rozróżnianiu aktywnej ChLC i aktywnego WZJG wynosiła 92%. Ocena całkowitej grubości ściany jelita korelowała z histologiczną oceną aktywności ChLC (współczynnik korelacji liniowej r = 0.69). W podsumowaniu autorzy podkreślili, że endoskopowa ultrasonografia miała wysoką wartość zarówno w identyfikowaniu aktywnych NZJ, jak i w rozróżnianiu między ChLC i WZJG i w określaniu nasilenia stanu zapalnego.