Endoskopowe poszerzanie zwężeń w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Zwężenia przewodu pokarmowego są częstym zjawiskiem u chorych z chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD – ang. Crohn’s disease). Mogą one powstawać w miejscu zespoleń jelitowych po operacjach resekcyjnych lub de novo w postaci zwężającej CD.

W ostatnim wydaniu World Journal of Gastroenterology ukazała się praca autorów japońskich, w której przeprowadzono analizę skuteczności endoskopowych poszerzeń (EBD – ang. endoscopic balloon dilatation) zwężeń przewodu pokarmowego u chorych z CD. Autorzy dokonali retrospektywnej oceny skuteczności 47 procedur EBD przeprowadzonych u 30 chorych na przestrzeni lat 1995-2011. U wszystkich chorych zwężenie przewodu pokarmowego było zaawansowane - uniemożliwiało sforsowanie endoskopem oraz było klinicznie objawowe. Spośród 47 zwężeń – 17 stanowiło zwężenia w miejscu zespolenia a 30 stanowiło zwężenia de novo. Procedurę EBD przeprowadzono z wykorzystaniem techniki TTS (ang. through-the-scope) balonami o średnicy 8 – 20 mm i długości 30 – 80 mm. W każdym przypadku w trakcie każdej sesji EBD przeprowadzano od 2 do 4 trzyminutowych insuflacji balonów TTS. Procedura ta była następnie powtarzana w odstępach tygodniowych do momentu uzyskania odpowiedniego poszerzenia przewężenia (o średnicy 15-20 mm). Następnie chorzy ci byli analizowani pod względem skuteczności krótko- i długoterminowej zastosowanego leczenia oraz bezpieczeństwa takiej formy leczenia.
Pierwotna skuteczność metody była bardzo wysoka – wynosiła 93,6%. W 3 przypadkach nie udało się poszerzyć przewodu pokarmowego (1 – z powodów technicznych, 2 – perforacje). W sumie u 5 /47 chorych miały miejsce powikłania (1 krwawienia, 2 – stany gorączkowe, 2 – perforacje) – wszyscy ci chorzy mieli zwężenia de novo. W obserwacji długoterminowej w okresie 26 miesięcy po leczeniu nawrót zwężenia nastąpił u 60% chorych. 63% spośród tych chorych ponownie zostało skutecznie poddanych procedurze EBD, pozostali pacjenci leczeni byli chirurgicznie.
Analiza statystyczna pokazała więc, że wyniki leczenia EBD są bardzo dobre w obserwacji krótkoterminowej oraz zadowalające w obserwacji długoterminowej, jako że u sporego odsetka chorych nie było konieczności podejmowania leczenia operacyjnego. Skuteczność EBD nie zależało od tego czy zwężenie dotyczyło miejsca zespolenia czy było to zwężenie de novo. Natomiast powikłania dotyczyły tylko chorych ze zwężeniami de novo.