Eradykacja Helicobacter pylori jest związana ze znaczącym wzrostem indeksu masy ciała
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 26.05.2011
Źródło: Lane JA, Murray LJ, Harvey IM i wsp. Randomised clinical trial: Helicobacter pylori eradication is associated with significantly increased body mass index in placebo-controlled study. Aliment Paharmacol Ther 2011; 33: 922-29.
Artykuł przedstawia wyniki randomizowanego placebo kontrolowanego badania, oceniającego wpływ eradykacji Helicobacter pylori (HP) na indeks masy ciała (BMI – body mass index). Badanie to przeprowadzone zostało na bardzo obszernej populacji. Zostali nim objęci pacjenci, u których występowała dyspepsja oraz infekcja Helicobacter pylori wcześniej potwierdzona testem oddechowym.
Do badania włączono 1558 pacjentów w wieku 20 – 59 lat. Z tej grupy, 787 pacjentów poddanych zostało eradykacji HP (ranitydyna, bizmut, klarytromycyna) a 771 pacjentów zostało włączonych do grupy placebo. Obserwacja trwała 6 miesięcy i dotyczyła oceny BMI oraz objawów dyspepsji.
W grupie pacjentów poddanych eradykacji, jej skuteczność wyniosła 92 %. Po 6 miesiącach dokonano analizy. Średnia masa ciała w grupie poddanej eradykacji na wstępie wynosiła 77,7 kg, po leczeniu zaś uległa wzrostowi do 78,4 kg (wzrost o 0,7 kg) . W grupie placebo średnia masa ciała na początku badania wynosiła 76,8 kg i po 6 miesiącach wzrosła do 77,2 % (0,5 kg). U 19% pacjentów w grupie leczonej masa ciała wzrosła o więcej niż 3 kg w porównaniu z 13% w grupie placebo. Zaobserwowano także istotne różnice w zakresie wzrostu BMI. W pierwszej grupie pacjentów BMI wzrosło z 27,5 do 27,8 kg/m2 , w grupie placebo z 27,0 do 27,2 kg/m2. Występowanie dyspepsji było znacznie mniejsze w grupie, w której pacjentów poddano eradykacji (23 %) w porównaniu z grupą leczoną placebo (29%).
Bardzo interesująca i obszerna jest dyskusja autorów badania. Opisują oni w niej patomechanizmy, które mogą mieć związek z masą ciała i infekcją HP, opierając się na analizie dotychczasowych badań. Podstawowe znaczenie mają tutaj hormony regulujące poczucie sytości – grelina oraz leptyna. Na podstawie dotychczasowych badań wynika, iż stężenie greliny jest niższe u pacjentów z infekcją HP, stężenie żołądkowej leptyny zmniejsza się natomiast w wyniku eradykacji. Ponadto autorzy artykułu wysuwają przypuszczenie, iż wzrost masy ciała, a co za tym idzie, także BMI u pacjentów poddanych eradykacji, może mieć także związek ze zmniejszeniem dolegliwości o charakterze dyspepsji.
Artykuł jest godny uwagi i zainteresowania także z punktu widzenia epidemiologii otyłości i olbrzymiego wzrostu zapadalności na choroby układu krążenia. Profilaktyka w tym zakresie jest jedną z podstawowych form zapobiegania ich występowaniu.
W grupie pacjentów poddanych eradykacji, jej skuteczność wyniosła 92 %. Po 6 miesiącach dokonano analizy. Średnia masa ciała w grupie poddanej eradykacji na wstępie wynosiła 77,7 kg, po leczeniu zaś uległa wzrostowi do 78,4 kg (wzrost o 0,7 kg) . W grupie placebo średnia masa ciała na początku badania wynosiła 76,8 kg i po 6 miesiącach wzrosła do 77,2 % (0,5 kg). U 19% pacjentów w grupie leczonej masa ciała wzrosła o więcej niż 3 kg w porównaniu z 13% w grupie placebo. Zaobserwowano także istotne różnice w zakresie wzrostu BMI. W pierwszej grupie pacjentów BMI wzrosło z 27,5 do 27,8 kg/m2 , w grupie placebo z 27,0 do 27,2 kg/m2. Występowanie dyspepsji było znacznie mniejsze w grupie, w której pacjentów poddano eradykacji (23 %) w porównaniu z grupą leczoną placebo (29%).
Bardzo interesująca i obszerna jest dyskusja autorów badania. Opisują oni w niej patomechanizmy, które mogą mieć związek z masą ciała i infekcją HP, opierając się na analizie dotychczasowych badań. Podstawowe znaczenie mają tutaj hormony regulujące poczucie sytości – grelina oraz leptyna. Na podstawie dotychczasowych badań wynika, iż stężenie greliny jest niższe u pacjentów z infekcją HP, stężenie żołądkowej leptyny zmniejsza się natomiast w wyniku eradykacji. Ponadto autorzy artykułu wysuwają przypuszczenie, iż wzrost masy ciała, a co za tym idzie, także BMI u pacjentów poddanych eradykacji, może mieć także związek ze zmniejszeniem dolegliwości o charakterze dyspepsji.
Artykuł jest godny uwagi i zainteresowania także z punktu widzenia epidemiologii otyłości i olbrzymiego wzrostu zapadalności na choroby układu krążenia. Profilaktyka w tym zakresie jest jedną z podstawowych form zapobiegania ich występowaniu.
Przegląd Gastroenterologiczny
