Gruczolak brodawki Vatera czy rak – czynniki predykcyjne procesu złośliwego
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 09.04.2013
Źródło: Kim HN, Kim KM, Shin JU i wsp. Prediction of carcinoma after resection in subjects with ampullary adenomas on endoscopic biopsy. J Clin Gastroenterol 2013; 47: 346-351.
Gruczolaki brodawki Vatera są rzadko występującymi nowotworami – stanowią ok. 5% wszystkich zmian nowotworowych przewodu pokarmowego.
Gruczolaki brodawki Vatera są rzadko występującymi nowotworami – stanowią ok. 5% wszystkich zmian nowotworowych przewodu pokarmowego. Podobnie jak w przypadku gruczolaków jelita grubego, także i tu istnieje ryzyko zezłośliwienia w ramach sekwencji gruczolak-gruczolakorak. Z tego też względu ważna jest właściwa ocena endoskopowa i histologiczna zmian polipowatych brodawki Vatera przed podjęciem leczenia. Powszechnie akceptowaną metodą leczenia tego typu zmian jest endoskopowa papilektomia, alternatywnym postępowaniem może być leczenie chirurgiczne. Nierzadko jednak zanim podejmowane jest takie leczenie, dokonuje się oceny histologicznej biopsji polipów brodawki Vatera w celu różnicowania zmian łagodnych od złośliwych, co ma znaczenie dla dalszej strategii leczniczej. Pozostaje więc pytanie, na ile biopsja pozwala na pewne wykluczenie gruczolakoraka brodawki Vatera.
W ostatnim wydaniu Journal of Clinical Gastroenterology opublikowano pracę autorów koreańskich dotyczącą omawianego zagadnienia. Autorzy dokonali retrospektywnej oceny częstości występowania gruczolaków oraz gruczolakoraków brodawki Vatera zdiagnozowanych na podstawie endoskopowej lub chirurgicznej resekcji zmiany u chorych, u których w wykonanym uprzednio badaniu biopsyjnym stwierdzano jedynie gruczolaka brodawki Vatera.
Spośród 91 chorych (57 poddano endoskopowej ampulektomii, 34 – resekcji chirurgicznej), u 53,8% ostatecznie potwierdzono rozpoznawanego na podstawie biopsji gruczolaka brodawki Vatera. W 24 przypadkach ostatecznie rozpoznawano proces złośliwy. Autorzy postanowili wiec odpowiedzieć na pytanie, jakie czynniki predykcyjne obecności gruczolakoraka można wskazać u pacjentów ze zmianami polipowatymi brodawki Vatera, u których wstępnie rozpoznawano gruczolaka. Niezależnymi czynnikami ryzyka były: obecność dysplazji dużego stopnia w bioptatach z brodawki Vatera oraz poszerzenie przewodów żółciowych w badaniach obrazowych. Autorzy konkludują, że obecność tych czynników ryzyka powinno skłaniać do agresywniejszego postępowania leczniczego nawet u chorych, u których na podstawie oceny bioptatów nie stwierdzono utkanie gruczolakoraka.
W ostatnim wydaniu Journal of Clinical Gastroenterology opublikowano pracę autorów koreańskich dotyczącą omawianego zagadnienia. Autorzy dokonali retrospektywnej oceny częstości występowania gruczolaków oraz gruczolakoraków brodawki Vatera zdiagnozowanych na podstawie endoskopowej lub chirurgicznej resekcji zmiany u chorych, u których w wykonanym uprzednio badaniu biopsyjnym stwierdzano jedynie gruczolaka brodawki Vatera.
Spośród 91 chorych (57 poddano endoskopowej ampulektomii, 34 – resekcji chirurgicznej), u 53,8% ostatecznie potwierdzono rozpoznawanego na podstawie biopsji gruczolaka brodawki Vatera. W 24 przypadkach ostatecznie rozpoznawano proces złośliwy. Autorzy postanowili wiec odpowiedzieć na pytanie, jakie czynniki predykcyjne obecności gruczolakoraka można wskazać u pacjentów ze zmianami polipowatymi brodawki Vatera, u których wstępnie rozpoznawano gruczolaka. Niezależnymi czynnikami ryzyka były: obecność dysplazji dużego stopnia w bioptatach z brodawki Vatera oraz poszerzenie przewodów żółciowych w badaniach obrazowych. Autorzy konkludują, że obecność tych czynników ryzyka powinno skłaniać do agresywniejszego postępowania leczniczego nawet u chorych, u których na podstawie oceny bioptatów nie stwierdzono utkanie gruczolakoraka.
Przegląd Gastroenterologiczny
