Inhibitory pompy protonowej zmniejszają ryzyko powikłań onkologicznych w przełyku Barretta
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 22.05.2013
Źródło: Kastelein F, Spaander MC, Steyerberg EW i wsp. Proton pump inhibitors reduce the risk of neoplastic progression in patients with Barrett’s esophagus. Clin Gastroenterol Hepatol 2013; 4: 382-388.
Jednym z powikłań choroby refluksowej przełyku (GERD) jest przełyk Barretta. Ten stan z kolei predysponuje do rozwoju gruczolakoraka przełyku. Istotne znaczenie w tej sekwencji zdarzeń odgrywa narażenie na kwaśną treść zarzucaną z żołądka do dystalnej części przełyku.
Chorzy z przełykiem Barretta zazwyczaj stosują leki z grupy inhibitorów pompy protonowej – leki te hamują wydzielanie kwasu solnego. Nie wiadomo jednak czy rzeczywiście leki te zgodnie z hipotezą etiopatogenetyczną gruczolakoraka przełyku zmniejszają ryzyko kancerogenezy.
Jednym z powikłań choroby refluksowej przełyku (GERD) jest przełyk Barretta. Ten stan z kolei predysponuje do rozwoju gruczolakoraka przełyku. Istotne znaczenie w tej sekwencji zdarzeń odgrywa narażenie na kwaśną treść zarzucaną z żołądka do dystalnej części przełyku.
Chorzy z przełykiem Barretta zazwyczaj stosują leki z grupy inhibitorów pompy protonowej – leki te hamują wydzielanie kwasu solnego. Nie wiadomo jednak czy rzeczywiście leki te zgodnie z hipotezą etiopatogenetyczną gruczolakoraka przełyku zmniejszają ryzyko kancerogenezy.
W ostatnim wydaniu Clinical Gastroenterology and Hepatology opublikowano pracę autorów holenderskich, którzy badali to zagadnienie. Autorzy przeprowadzili wieloośrodkowe prospektywne badanie kohortowe, w którym grupę badaną tworzyło 540 chorych z przełykiem Barretta. Dane kliniczne, a w szczególności dane dotyczące stosowanych leków – w tym także leków bez recepty, były szczegółowo raportowane. Chorych nadzorowano pod kątem wystąpienia dysplazji dużego stopnia oraz gruczolakoraka, a średni czas obserwacji wyniósł ponad 5 lat.
U 40 chorych (7%) rozwinęła się dysplazja dużego stopnia lub gruczolakorak przełyku. Stosowanie blokerów receptora histaminowego H2 nie miało wpływu na ryzyko kancerogenezy. Natomiast przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej zmniejszało ryzyko rozwoju stanu przednowotworowego i samego gruczolakoraka u chorych z przełykiem Barretta. Szczególnie korzystne było regularne i dłuższe stosowanie leków z tej grupy.
Jednym z powikłań choroby refluksowej przełyku (GERD) jest przełyk Barretta. Ten stan z kolei predysponuje do rozwoju gruczolakoraka przełyku. Istotne znaczenie w tej sekwencji zdarzeń odgrywa narażenie na kwaśną treść zarzucaną z żołądka do dystalnej części przełyku.
Chorzy z przełykiem Barretta zazwyczaj stosują leki z grupy inhibitorów pompy protonowej – leki te hamują wydzielanie kwasu solnego. Nie wiadomo jednak czy rzeczywiście leki te zgodnie z hipotezą etiopatogenetyczną gruczolakoraka przełyku zmniejszają ryzyko kancerogenezy.
W ostatnim wydaniu Clinical Gastroenterology and Hepatology opublikowano pracę autorów holenderskich, którzy badali to zagadnienie. Autorzy przeprowadzili wieloośrodkowe prospektywne badanie kohortowe, w którym grupę badaną tworzyło 540 chorych z przełykiem Barretta. Dane kliniczne, a w szczególności dane dotyczące stosowanych leków – w tym także leków bez recepty, były szczegółowo raportowane. Chorych nadzorowano pod kątem wystąpienia dysplazji dużego stopnia oraz gruczolakoraka, a średni czas obserwacji wyniósł ponad 5 lat.
U 40 chorych (7%) rozwinęła się dysplazja dużego stopnia lub gruczolakorak przełyku. Stosowanie blokerów receptora histaminowego H2 nie miało wpływu na ryzyko kancerogenezy. Natomiast przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej zmniejszało ryzyko rozwoju stanu przednowotworowego i samego gruczolakoraka u chorych z przełykiem Barretta. Szczególnie korzystne było regularne i dłuższe stosowanie leków z tej grupy.
Przegląd Gastroenterologiczny
