Inhibitory pompy protonowej zwiększają ryzyko rozwoju PChN

Inhibitory pompy protonowej należą do jednych z najczęściej przepisywanych leków na świecie. Dotychczas przeprowadzone badania sugerują związek pomiędzy stosowaniem inhibitorów pompy protonowej a ryzykiem rozwoju ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek. Nie posiadamy natomiast informacji na temat zależności pomiędzy stosowaniem tych leków a ryzykiem rozwoju przewlekłej choroby nerek. Badanie dotyczące tego problemu zaprojektowali Benjamin Lazarus i wsp., a jego wyniki opublikowano na łamach portalu JAMA Internal Medicine.

Badaniem objęto grupę 10 482 osób (średni wiek: 63 lata, 43.9% stanowili mężczyźni). W porównaniu z osobami, które nie stosowały IPP osoby stosujące te leki częściej należały do rasy białej, częściej były otyłe oraz częściej stosowały równocześnie leki hipotensyjne.
Przeprowadzona analiza statystyczna - po uwzględnieniu czynników socjoekonomicznych, demograficznych oraz klinicznych - wykazała, iż stosowanie IPP wiąże się z podwyższonym ryzykiem rozwoju przewlekłej choroby nerek (HR, 1.50; 95% CI, 1.14-1.96).
Również analiza porównawcza pomiędzy grupami pacjentów stosujących inhibitory pompy protonowej oraz leki przeciwhistaminowe (anty-H2) wykazała wyższe ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek wśród osób leczonych przy wykorzystaniu IPP (HR, 1.39; 95% CI, 1.01-1.91).
Badacze wykazali ponadto, iż osoby stosujące inhibitory pompy protonowej dwukrotnie w ciągu dnia, w porównaniu z osobami stosującymi te leki wyłącznie raz dziennie również posiadały wyższe ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek (HR, 1.15; 95% CI, 1.09-1.21).
Podsumowując, autorzy badania wykazali znamiennie wyższe ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek wśród osób leczonych przy wykorzystaniu inhibitorów pompy protonowej.