Kamienie jelitowe w chorobie Leśniowskiego-Crohna - ciekawy opis przypadku

Kobieta 50-letnia została przyjęta do Kliniki Gastroenterologii z powodu niedokrwistości. Pacjentka od lat cierpiała na nawracające silne ataki bólów brzucha. W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej przyśrodkowo od wstępnicy uwidoczniono pętlę jelita o pogrubiałych ścianach o długości około 15 cm. Wykonano badanie rentgenograficzne przeglądowe jamy brzu­sznej, w którym w obrębie miednicy małej stwierdzono owalne zacienienia z otoczkami o wysyceniu wapniowym. Lokalizowały się one w świetle jelita cienkiego. W badaniu wykazano także obecność pojedynczych poziomów płynu w obrębie jelita cienkiego.

Wykonano badanie kolonoskopowe, w którym obraz śluzówki wstępnicy i kątnicy nasuwał podejrzenia choroby Leśniowskiego-Crohna. W gastroskopii uwidoczniono dwa owrzodzenia w opuszce dwunastnicy. W czasie hospitalizacji pojawiły się silne bóle brzucha oraz wymioty i cechy podniedrożności przewodu pokarmowego. W trakcie operacji stwierdzono dwie pętle jelita cienkiego zrośnięte bok do boku w odległości 30 cm od kątnicy. Ich ścisłe połączenie powodowało niedrożność. Powyżej konglomeratu wyczuwalne były liczne kamienie. Wykonano odcinkową resekcję jelita krętego wraz z konglomeratem jelitowym. Ciągłość przewodu pokarmowego odtworzono, zespalając końce jelita bok do boku staplerowo. Między pętlami jelitowymi stwierdzono tworzącą się przetokę. W badaniu histopatologicznym usuniętego fragmentu jelita cienkiego uwidoczniono charakterystyczne zmiany dla choroby Leśniowskiego-Crohna.

Więcej na: Przegląd Gastroenterologiczny