Laserowa endomikroskopia konfokalna w identyfikacji dysplazji dużego stopnia i raka gruczołowego w przełyku Barretta

Laserowa endomikroskopia konfokalna (ang. confocal laser endomicroscopy – CLE) jest nowoczesną techniką endoskopową pozwalającą na dokładną analizę ultrastruktury błony śluzowej przewodu pokarmowego in vivo. W ostatnim wydaniu European Journal of Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca na temat przydatności tej techniki w identyfikacji dysplazji dużego stopnia oraz raka gruczołowego w przełyku Barretta.

Laserowa endomikroskopia konfokalna (ang. confocal laser endomicroscopy – CLE) jest nowoczesną techniką endoskopową pozwalającą na dokładną analizę ultrastruktury błony śluzowej przewodu pokarmowego in vivo. W ostatnim wydaniu European Journal of Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca na temat przydatności tej techniki w identyfikacji dysplazji dużego stopnia oraz raka gruczołowego w przełyku Barretta.
Aktualnie najpowszechniej stosowanym standardem jest wykonywanie czterech biopsji – z czterech kwadrantów przełyku w celu oceny obecności dysplazji u chorych z przełykiem Barretta. Takie postępowanie niesie ze sobą pewne ryzyko uzyskania wyniku fałszywie ujemnego. Dlatego też z teoretycznego punktu widzenia zasadne byłoby wykonywanie biopsji celowanych, w czym pomocne mogłoby być zastosowanie CLE.
Autorzy przeprowadzili meta-analizę badań, które dotyczyły przydatności CLE w identyfikacji dysplazji dużego stopnia i raka gruczołowego przełyku u chorych z przełykiem Barretta, i w których technikę tę porównywano do standardowego schematu diagnostycznego z wykorzystaniem klasycznej endoskopii. W pracy uwzględniono siedem badań, które obejmowały grupę 345 chorych, w których przeanalizowano 3080 „zmian” endoskopowych, podejrzewanych o dysplazję lub raka. Wykazano, że CLE charakteryzowała się dobrą przydatnością w identyfikowaniu zmian przednowotworowych i nowotworowych u chorych z przełykiem Barretta. Niemniej jednak autorzy zauważają, że w analizowanych badaniach częstość występowania dysplazji dużego stopnia oraz gruczolakoraka przełyku była wyższa niż sugerowałyby dane kliniczne. CLE charakteryzowała się także stosunkowo małą czułością i negatywną wartością predykcyjną. Z powodu wskazanych ograniczeń i wątpliwości autorzy sugerują, że CLE w chwili obecnej raczej nie powinna zastępować klasycznej endoskopii i dotychczas stosowanego schematu w identyfikowaniu dysplazji dużego stopnia i raka gruczołowego u chorych z przełykiem Barretta.