Leczenie immunosupresyjne a ryzyko onkologiczne u chorych z IBD z chorobą nowotworową w przeszłości

Na łamach prestiżowego czasopisma Clinical Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca autorów amerykańskich, w której omówiono temat ryzyka onkologicznego u chorych z nieswoistymi zapaleniami jelit (ang. inflammatory bowel disease – IBD), leczonych lekami immunosupresyjnymi, z chorobą nowotworową w wywiadzie.

Większość dotychczas przeprowadzonych analiz, dotyczących ryzyka powikłań onkologicznych, związanego ze stosowaniem tiopuryn, metotreksatu czy leków biologicznych u pacjentów z IBD, dotyczy grupy chorych bez obciążonego wywiadu onkologicznego. Dlatego też praca Axelrada i wsp. zasługuje na szczególną uwagę. W analizie uwzględniono grupę 333 pacjentów z IBD, u których w przeszłości rozpoznawano nowotwór. Autorzy prześledzili strategię postępowania terapeutycznego, związanego z IBD u tych chorych i wyodrębnili 4 podgrupy:
1. chorzy leczeni lekami anty-TNF,
2. chorzy leczeni lekami anty-TNF i tiopurynami lub metotreksatem,
3. chorzy leczeni tiopurynami lub metotreksatem
4. chorzy nieleczeni.
Głównym punktem końcowym obserwacji była ilość nowych zachorowań na nowotwory lub wznów stwierdzanych uprzednio nowotworów w zależności od prowadzonego leczenia IBD. Analiza statystyczna wykazała, że u 90 (27%) chorych doszło do rozwoju nowotworu. Nie stwierdzono istotnych różnic między wskazanymi 4 podgrupami w zakresie częstości występowania nowotworów, jak i typu nowotworów.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że konieczne są dalsze prospektywne analizy, dotyczące tego ważnego zagadnienia. Można jednak wstępnie przypuszczać, że nawet u osób z chorobą nowotworową w wywiadzie, stosowanie leczenia immunosupresyjnego i/lub anty-TNF-alfa, nie zwiększa istotnie ryzyka powikłań onkologicznych w porównaniu z chorymi z IBD, którzy takiej terapii nie otrzymują.