Linaklotyd w leczeniu zespołu jelita nadwrażliwego z zaparciem

Zespół jelita nadwrażliwego z obecnością zaparcia (ang. irritable bowel syndrome with constipation – IBS-C) stanowi istotny problem medyczny, a terapia IBS-C jest trudna i nierzadko nieefektywna. W jednym z ostatnich wydań Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca poglądowa, podsumowująca wiedzę dotyczącą przydatności w leczeniu IBS-C linaklotydu.

Zespół jelita nadwrażliwego z obecnością zaparcia (ang. irritable bowel syndrome with constipation – IBS-C) stanowi istotny problem medyczny, a terapia IBS-C jest trudna i nierzadko nieefektywna. W jednym z ostatnich wydań Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca poglądowa, podsumowująca wiedzę dotyczącą przydatności w leczeniu IBS-C linaklotydu. Lek ten w dawce 290 μg został ostatnimi czasy zaaprobowany przez European Medicines Agency (EMA) do stosowania w umiarkowanej i ciężkiej postaci IBS-C oraz przez Food and Drug Administration (FDA) w USA w leczeniu IBS-C (290 μg) i przewlekłego zaparcia (dawka 145 μg).
Autorzy omawiają pokrótce mechanizm działania linaklotydu. Jest to agonista cyklazy guanylowej C, który działa poprzez zwiększenie stężenia cGMP, co skutkuje przyspieszeniem jelitowego tranzytu poprzez zwiększenie sekrecji płynów w przewodzie pokarmowym, a także w wyniku zmniejszenia „nadwrażliwości trzewnej”, obserwowanej u chorych z zaburzeniami czynnościowymi jelit. Dane kliniczne wykazały, że linaklotyd zmniejsza przede wszystkim dolegliwości takie, jak ból brzucha, wzdęcia oraz zmniejsza nasilenie zaparć w porównaniu z placebo. Najczęstsze działanie niepożądane to biegunka. Natomiast, jako że linaklotyd działa miejscowo w przewodzie pokarmowym, a jego działanie ogólnoustrojowe jest minimalne, ryzyko innych działań niepożądanych jest niewielkie.