Nowa era w terapii wirusowego zapalenia wątroby typu C

Harita Nyalakonda i wsp. opracowali podsumowanie aktualnej wiedzy na temat terapii wirusowego zapalenia wątroby typu C, które opublikowano na łamach czasopisma Current Opinion in Infectious Diseases.

Stosowane do niedawna schematy leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C, opierające się na zastosowaniu pegylowanego interferonu oraz rybawiryny charakteryzowały się częstym występowaniem działań niepożądanych oraz stosunkowo niskim odsetkiem wyleczeń. Wprowadzenie do terapii inhibitorów proteaz pierwszej generacji nie skutkowało uzyskaniem wyraźnie lepszego efektu terapeutycznego. Standardy leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C uległy znacznym zmianom w 2013 roku. Wówczas dopuszczono do terapii nową generację, bezpośrednio działających leków przeciwwirusowych (DAAs – ang. Direct Acting Antivirals). Wprowadzenie powyższych leków umożliwiło opracowanie schematów terapeutycznych bez udziału interferonu.
Przeprowadzone w ostatnim czasie badania naukowe wykazały, iż terapia z wykorzystaniem wszystkich bezpośrednio działających leków przeciwwirusowych stosowanych doustnie (w połączeniu lub bez rybawiryny) cechuje się wysoką skutecznością terapeutyczną. Dodatkowo leki te są dobrze tolerowane przez pacjentów. Powyższe wnioski opracowano na podstawie analizy grup pacjentów zainfekowanych dominującymi genotypami wirusa HCV, z zaawansowanymi stadiami włóknienia wątroby oraz wśród pacjentów z towarzyszącą infekcją wirusem HIV. Obecnie proponowane schematy leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C z wykorzystaniem bezpośrednio działających leków przeciwwirusowych charakteryzują się krótszym czasem trwania leczenia i niższym odsetkiem pacjentów zaprzestających terapii, jednak również wysokimi kosztami.
Reasumując, wprowadzenie w roku 2013 bezpośrednio działających leków przeciwwirusowych do terapii wirusowego zapalenia wątroby typu C skutkowało opracowaniem protokołów terapeutycznych nieuwzględniających interferonu, natomiast cechujących się krótszym czasem trwania leczenia oraz mniejszą częstotliwością występowania działań niepożądanych.