Odległe wyniki leczenia po pankreatoduodenektomii z zaoszczędzeniem odźwiernika u chorych na raka brodawki Vatera po przedoperacyjnym protezowaniu dróg żółciowych powikłanym ciężkim, ostrym zapaleniem trzustki – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Pacjenci poddawani endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ECPW) powinni mieć wykonywane protezowanie dróg żółciowych, aby zapobiec zapaleniu dróg żółciowych. Najpoważniejszym jednak powikłaniem po ECPW jest zapalenie trzustki. Dane z piśmiennictwa na temat wpływu zapalenia trzustki po ECPW na postępowanie chirurgiczne u chorych na raka brodawki Vatera są niepełne. Autorzy przedstawiają chorą na raka brodawki Vatera, u której powikłaniem przedoperacyjnego protezowania dróg żółciowych było ciężkie, ostre zapalenie trzustki, które skutecznie leczono wykonaną 3 miesiące później pankreatoduodenektomią (PD) z zachowaniem odźwiernika. W przebiegu pooperacyjnym zaobserwowano wystąpienie przetoki trzustkowej (w stopniu A), bez wpływu na czas hospitalizacji. Wynik badania histopatologicznego potwierdził rozpoznanie raka brodawki Vatera w stadium II z licznymi ogniskami martwicy w obrębie trzustki. Trzy tygodnie po zabiegu pacjentka zakończyła rekonwalescencję pooperacyjną i rozpoczęła chemioterapię uzupełniającą. Przeżycie wolne od objawów choroby wyniosło 27 miesięcy, a przeżycie całkowite 44 miesiące. Pankreatoduodenektomia może być wykonana po ciężkim, ostrym zapaleniu trzustki spowodowanym endoskopowym protezowaniem dróg żółciowych, pod warunkiem podjęcia decyzji o operacji w odpowiednim czasie, z uwzględnieniem ryzyka wystąpienia powikłań pooperacyjnych. Nawet ciężkie zapalenie trzustki po ERCP nie powinno być traktowane jako przeciwwskazanie do PD z zamiarem wyleczenia, zwłaszcza u chorych na gruczolakoraka brodawki Vatera, ponieważ stwarza nadzieję na dobry wynik odległy.