123RF
Otyłość jako najważniejszy czynnik ryzyka niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 30.07.2021
| Tagi: | NAFLD, MAFLD, badanie, otyłość, dyslipidemia |
W opisywanym badaniu przez 5 lat obserwowano 652 pacjentów z co najmniej jednym z głównych czynników ryzyka. W tym czasie co roku wykonywano badania elastograficzne wątroby i oceniano podstawowe parametry metaboliczne.
Niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (non-alcoholic fatty liver disease, NAFLD) to najczęstsza przewlekła choroba wątroby na świecie. Głównymi czynnikami niealkoholowego stłuszczenia wątroby są otyłość, cukrzyca typu 2 oraz dyslipidemia. Na łamach „Clinical and Expertimental Hepatology” ukazały się wyniki badania dotyczącego ustalenia, który z wyżej wymienionych czynników ma największe znaczenie w progresji NAFLD.
W badaniu obserwowano 652 pacjentów z NAFLD z co najmniej jednym z głównych czynników ryzyka (otyłość, cukrzyca typu 2 lub dyslipidemia). Okres obserwacji wyniósł 5 lat. W tym czasie co roku wykonywano badania elastograficzne wątroby oraz oceniano podstawowe parametry metaboliczne. Sztywność wątroby (liver stiffness measurement, LSM) wyrażono w kilopaskalach (kPa).
U pacjentów, u których zaobserwowano poprawę w co najmniej jednym z głównych czynników ryzyka, zaobserwowano zmniejszenie sztywności wątroby – średnia roczna zmiana sztywności wątroby wyniosła w przypadku zmniejszenia BMI –1,26 kPa; zmniejszenia hemoglobiny glikowanej –0,51 kPa; zmniejszenia cholesterolu całkowitego –0,56 kPa. W przypadku nasilenia któregokolwiek z głównych czynników ryzyka zaobserwowano średnioroczne zwiększenie sztywności wątroby odpowiednio o 0,74 kPa, 0,43 kPa i o 0,16 kPa. Najsilniejszym czynnikiem związanym ze zmianą wartości sztywności wątroby było BMI ze współczynnikiem beta modelu regresji liniowej równym 0,24, następnie całkowite stężenie cholesterolu (beta = 0,23), podczas gdy całkowite stężenie cholesterolu miało najmniejsze znaczenie (beta = 0,11).
W opisywanym badaniu otyłość była najsilniejszym predyktorem zmiany wartości sztywności wątroby na przestrzeni lat.
Autor notatki: lek. Mikołaj Kamiński
W badaniu obserwowano 652 pacjentów z NAFLD z co najmniej jednym z głównych czynników ryzyka (otyłość, cukrzyca typu 2 lub dyslipidemia). Okres obserwacji wyniósł 5 lat. W tym czasie co roku wykonywano badania elastograficzne wątroby oraz oceniano podstawowe parametry metaboliczne. Sztywność wątroby (liver stiffness measurement, LSM) wyrażono w kilopaskalach (kPa).
U pacjentów, u których zaobserwowano poprawę w co najmniej jednym z głównych czynników ryzyka, zaobserwowano zmniejszenie sztywności wątroby – średnia roczna zmiana sztywności wątroby wyniosła w przypadku zmniejszenia BMI –1,26 kPa; zmniejszenia hemoglobiny glikowanej –0,51 kPa; zmniejszenia cholesterolu całkowitego –0,56 kPa. W przypadku nasilenia któregokolwiek z głównych czynników ryzyka zaobserwowano średnioroczne zwiększenie sztywności wątroby odpowiednio o 0,74 kPa, 0,43 kPa i o 0,16 kPa. Najsilniejszym czynnikiem związanym ze zmianą wartości sztywności wątroby było BMI ze współczynnikiem beta modelu regresji liniowej równym 0,24, następnie całkowite stężenie cholesterolu (beta = 0,23), podczas gdy całkowite stężenie cholesterolu miało najmniejsze znaczenie (beta = 0,11).
W opisywanym badaniu otyłość była najsilniejszym predyktorem zmiany wartości sztywności wątroby na przestrzeni lat.
Autor notatki: lek. Mikołaj Kamiński
Przegląd Gastroenterologiczny
