Perforacja w trakcie kolonoskopii – nowe spojrzenie na czynniki ryzyka
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 05.08.2013
Źródło: Bielawska B, Day AG, Liebermann DA i wsp. Risk Factors for Early Colonoscopic Perforation Include Non-Gastroenterologist Endoscopists: a Multivariable Analysis. Clin Gastroenterol Hepatol 2013; published online 25 July 2013.
Perforacja jelita należy do najpoważniejszych powikłań kolonoskopii. Powikłanie to zdarza się rzadko, ale częstość ta rośnie wraz z dynamicznym rozwojem nowoczesnych technik z zakresu endoskopii zabiegowej. Pomimo wieloletnich obserwacji, wciąż istnieją spory, jakie czynniki w głównej mierze wpływają na ryzyko perforacji w trakcie kolonoskopii. W czasopiśmie Clinical Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca Barbary Bielawskiej i zespołu z Queen’s University w Kingston (Ontario) w Kanadzie, poświecona temu ważnemu zagadnieniu.
Perforacja jelita należy do najpoważniejszych powikłań kolonoskopii. Powikłanie to zdarza się rzadko, ale częstość ta rośnie wraz z dynamicznym rozwojem nowoczesnych technik z zakresu endoskopii zabiegowej. Pomimo wieloletnich obserwacji, wciąż istnieją spory, jakie czynniki w głównej mierze wpływają na ryzyko perforacji w trakcie kolonoskopii. W czasopiśmie Clinical Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca Barbary Bielawskiej i zespołu z Queen’s University w Kingston (Ontario) w Kanadzie, poświęcona temu ważnemu zagadnieniu.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy multiwariancji dotyczących czynników ryzyka wczesnych perforacji jelita grubego – tzn. takich, które miały miejsce w trakcie kolonoskopii i zostały wykryte w trakcie badania lub tuż po jego zakończeniu. Autorzy korzystali z bazy Clinical Outcomes Research Initiative National Endoscopic Database. Analiza skupiła się na obecności wielu potencjalnych czynników mogących mieć wpływ na ryzyko perforacji, w tym na specjalności i doświadczeniu lekarza wykonującego badanie czy sposobie znieczulenia.
Zidentyfikowano 1144900 kolonoskopii, wykonywanych w 85 ośrodkach. Badania te powikłane były w sumie 192 perforacjami. Wykazano, że starszy wiek pacjenta, wyższy wynik w klasyfikacji ASA (American Society of Anesthesia), płeć żeńska, aktualna jakakolwiek terapia oraz obecność polipów o średnicy powyżej 10mm wiązały się ze zwiększonym ryzykiem perforacji. Większe ryzyko perforacji dotyczyło także kolonoskopii, wykonywanych przez chirurgów oraz lekarzy o nieznanej specjalizacji, w porównaniu do badań przeprowadzanych przez gastroenterologów. Sedacja propofolem nie miała natomiast wpływu na ryzyko perforacji.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że obok znanych czynników ryzyka perforacji w czasie kolonoskopii, niniejsze badanie pokazuje także, że nie tylko doświadczenie, ale także specjalność lekarza wykonującego badanie może mieć wpływ na ryzyko wystąpienia tego powikłania.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy multiwariancji dotyczących czynników ryzyka wczesnych perforacji jelita grubego – tzn. takich, które miały miejsce w trakcie kolonoskopii i zostały wykryte w trakcie badania lub tuż po jego zakończeniu. Autorzy korzystali z bazy Clinical Outcomes Research Initiative National Endoscopic Database. Analiza skupiła się na obecności wielu potencjalnych czynników mogących mieć wpływ na ryzyko perforacji, w tym na specjalności i doświadczeniu lekarza wykonującego badanie czy sposobie znieczulenia.
Zidentyfikowano 1144900 kolonoskopii, wykonywanych w 85 ośrodkach. Badania te powikłane były w sumie 192 perforacjami. Wykazano, że starszy wiek pacjenta, wyższy wynik w klasyfikacji ASA (American Society of Anesthesia), płeć żeńska, aktualna jakakolwiek terapia oraz obecność polipów o średnicy powyżej 10mm wiązały się ze zwiększonym ryzykiem perforacji. Większe ryzyko perforacji dotyczyło także kolonoskopii, wykonywanych przez chirurgów oraz lekarzy o nieznanej specjalizacji, w porównaniu do badań przeprowadzanych przez gastroenterologów. Sedacja propofolem nie miała natomiast wpływu na ryzyko perforacji.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że obok znanych czynników ryzyka perforacji w czasie kolonoskopii, niniejsze badanie pokazuje także, że nie tylko doświadczenie, ale także specjalność lekarza wykonującego badanie może mieć wpływ na ryzyko wystąpienia tego powikłania.