Porównanie skuteczności doustnych i dożylnych inhibitorów pompy protonowej w krwawieniu z wrzodu trawiennego
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 25.09.2013
Źródło: Tsoi KKF, Hirai HW, Sung JJY. Meta-analysis: comparison of oral vs. intravenous proton pump inhibitors in patients with peptic ulcer bleeding. Aliment Pharmacol Ther 2013; 38: 721-728.
Przydatność inhibitorów pompy protonowej (IPP) podawanych drogą dożylną jako terapii adjuwantowej po terapii endoskopowej w przypadku krwawienia z wrzodu trawiennego jest powszechnie uznana. Niewiele natomiast wiadomo czy podobną skuteczność wykazują IPP podawane doustnie. W ostatnim wydaniu Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się ciekawa meta-analiza, w której podjęto próbę porównania skuteczności tych dwóch dróg podania IPP.
Przydatność inhibitorów pompy protonowej (IPP) podawanych drogą dożylną jako terapii adjuwantowej po terapii endoskopowej w przypadku krwawienia z wrzodu trawiennego jest powszechnie uznana. Niewiele natomiast wiadomo czy podobną skuteczność wykazują IPP podawane doustnie. W ostatnim wydaniu Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się ciekawa meta-analiza, w której podjęto próbę porównania skuteczności tych dwóch dróg podania IPP.
Autorzy dokonali przeglądu badań randomizowanych, publikowanych w bazach OVID, aż do czerwca 2012 roku. Badano wybrane aspekty związane ze skutecznością IPP takie, jak nawrót krwawienia, czas trwania hospitalizacji, konieczność przetaczania krwi, konieczność podjęcia leczenia operacyjnego czy śmiertelność z powodu krwawienia z wrzodu trawiennego.
Zidentyfikowano 6 badań przeprowadzonych w latach 2006 – 2011. Badania te objęły w sumie 615 pacjentów. 302 leczonych było doustnymi IPP, a 313 – dożylnymi IPP. Średni wiek chorych wynosił 60 lat, 71,1% badanych stanowili mężczyźni. Nie stwierdzono istotnych różnic między doustnymi a dożylnymi IPP, jeśli chodzi nawrót krwawienia, średnią objętość przetoczonej krwi, konieczność podejmowania leczenia chirurgicznego czy śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny. Natomiast średni czas hospitalizacji był istotnie krótszy u osób przyjmujących IPP doustnie. Autorzy podsumowują meta-analizę stwierdzeniem, że stosowanie doustnie IPP wydaje się być podobnie skuteczne, jak terapia dożylna. Jednak niejednorodność badań uwzględnionych w analizie powoduje, że wnioski te są raczej wnioskami wstępnymi.
Autorzy dokonali przeglądu badań randomizowanych, publikowanych w bazach OVID, aż do czerwca 2012 roku. Badano wybrane aspekty związane ze skutecznością IPP takie, jak nawrót krwawienia, czas trwania hospitalizacji, konieczność przetaczania krwi, konieczność podjęcia leczenia operacyjnego czy śmiertelność z powodu krwawienia z wrzodu trawiennego.
Zidentyfikowano 6 badań przeprowadzonych w latach 2006 – 2011. Badania te objęły w sumie 615 pacjentów. 302 leczonych było doustnymi IPP, a 313 – dożylnymi IPP. Średni wiek chorych wynosił 60 lat, 71,1% badanych stanowili mężczyźni. Nie stwierdzono istotnych różnic między doustnymi a dożylnymi IPP, jeśli chodzi nawrót krwawienia, średnią objętość przetoczonej krwi, konieczność podejmowania leczenia chirurgicznego czy śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny. Natomiast średni czas hospitalizacji był istotnie krótszy u osób przyjmujących IPP doustnie. Autorzy podsumowują meta-analizę stwierdzeniem, że stosowanie doustnie IPP wydaje się być podobnie skuteczne, jak terapia dożylna. Jednak niejednorodność badań uwzględnionych w analizie powoduje, że wnioski te są raczej wnioskami wstępnymi.
Przegląd Gastroenterologiczny
