Postępowanie w przewlekłych zaparciach w świetle wytycznych American Gastroenterological Association z 2013r.

W tematyce zaparć wydawać by się mogło, iż powiedziano ostatnie słowo, jednak od ostatnich wytycznych opracowanych przez American Gastroenterological Association (AGA) minęło ponad 10 lat, w międzyczasie zarejestrowano szereg nowych leków, poprzednie wycofano z uwagi na skutki uboczne, a problem zaparć nadal pozostał aktualny. W poniższym artykule pragniemy podkreślić przede wszystkim zmiany proponowane przez AGA w klasyfikacji zaparć, a w konsekwencji modyfikację postępowania diagnostycznego i terapeutycznego.

Sama definicja zaparcia jest trudna do sprecyzowania, indywidualnie oceniana jest przez pacjentów jako trudność w oddawaniu stolca, może oznaczać utrudnienie wydalania, małą ilość stolca lub wydalanie zbyt rzadkie. Według badań epidemiologicznych ilość wypróżnień poniżej 3 razy w tygodniu sugeruje występowanie zaparć, jednak jest to zmienne osobniczo. Z praktyki klinicznej wynika, że pacjenci często zaniżają faktyczną liczbę wypróżnień w ciągu dnia - stąd, celem obiektywizacji, AGA zaleca stosowanie dzienniczków pacjenta. Spektrum objawów jest jednak szersze - pacjenci uskarżają się na potrzebę silnego parcia, uczucie blokowania się stolca w odbytnicy, uczucie niepełnego wypróżnienia czy konieczność wykonywania manewrów ręcznych.
Epidemiologia
Leki przeczyszczające w Stanach Zjednoczonych przyjmuje regularnie 15% społeczeństwa, wg polskich badań epidemiologicznych na zaparcia uskarża się nawet 13%. W ostatnich 2 dekadach notuje się wzrost częstości występowania zaparć, co może wynikać m.in. ze zmiany trybu życia, niekorzystnych modyfikacji diety, przedłużenia średniej wiekowej zarówno w grupie kobiet jak i mężczyzn, a w konsekwencji polipragmazji. Zaparcia dotyczą przede wszystkim osób starszych i kobiet, aczkolwiek obserwowane są w każdym wieku i mogą stanowić poważny problem także w pediatrii.