Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u chorych z marskością wątroby
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 22.07.2013
Źródło: Intagliata NM, Henry ZH, Shah N i wsp. Prophylactic anticoagulation for venous thromboembolism in hospitalized cirrhosis patients is not associated with high rates of gastrointestinal bleeding. Liver Int 2013.
Aktualne rekomendacje towarzystw lekarskich zalecają wdrażanie profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u chorych hospitalizowanych już ze średnim ryzykiem rozwoju ŻChZZ. Także pacjenci chorujący na marskość wątroby są w grupie co najmniej takiego ryzyka. Z drugiej strony w tej patologii często spotyka się skłonności do zaburzeń krzepnięcia raczej o charakterze nadmiernej skłonności do krwawień. Stąd dość powszechna jest opinia, że marskość wątroby poprzez swój „antykoagulacyjny” wpływ chroni przed rozwojem ŻChZZ.
W ostatnim wydaniu Liver International ukazała się ciekawa praca poruszająca temat profilaktyki ŻChZZ u chorych z marskością wątroby. Autorzy skupili się na zagadnieniu bezpieczeństwa takiej profilaktyki w omawianej grupie chorych.
Aktualne rekomendacje towarzystw lekarskich zalecają wdrażanie profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u chorych hospitalizowanych już ze średnim ryzykiem rozwoju ŻChZZ. Także pacjenci chorujący na marskość wątroby są w grupie co najmniej takiego ryzyka. Z drugiej strony w tej patologii często spotyka się skłonności do zaburzeń krzepnięcia raczej o charakterze nadmiernej skłonności do krwawień. Stąd dość powszechna jest opinia, że marskość wątroby poprzez swój „antykoagulacyjny” wpływ chroni przed rozwojem ŻChZZ.
W ostatnim wydaniu Liver International ukazała się ciekawa praca poruszająca temat profilaktyki ŻChZZ u chorych z marskością wątroby. Autorzy skupili się na zagadnieniu bezpieczeństwa takiej profilaktyki w omawianej grupie chorych.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy wszystkich przypadków marskości wątroby hospitalizowanych w Univeristy of Virginia w okresie 2007-2010. W analizie uwzględniono 235 chorych, u których wdrożono profilaktyczne dawki heparyny niefrakcjonowanej lub drobnocząsteczkowej. Średni wiek chorych wynosił 58 lat, 217/235 chorych stanowili mężczyźni. Średnia wartość MELD przy przyjęciu wynosiła 16.2. Średni czas hospitalizacji wynosił 6.5 dni. Średni czas trwania profilaktyki ŻChZZ wynosił 4.7 dnia.
W 9 przypadkach (2.5% wszystkich chorych) wystąpiło krwawienie z przewodu pokarmowego, u 5 pacjentów rozwinęła się jedna z manifestacji klinicznych ŻChZZ (1.4%), w 2 przypadkach leczenie powikłało się trombocytopenią indukowaną przez heparynę (0.5%), 14 chorych zmarło (3.9%). Autorzy konkludują, że uzyskane wyniki nie upoważniają do formułowania tezy, że profilaktyka heparyną ŻChZZ u chorych z marskością jest związana z istotnie większą ilością powikłań niż u chorych, u których takiej profilaktyki nie wdrożono.
Aktualne rekomendacje towarzystw lekarskich zalecają wdrażanie profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u chorych hospitalizowanych już ze średnim ryzykiem rozwoju ŻChZZ. Także pacjenci chorujący na marskość wątroby są w grupie co najmniej takiego ryzyka. Z drugiej strony w tej patologii często spotyka się skłonności do zaburzeń krzepnięcia raczej o charakterze nadmiernej skłonności do krwawień. Stąd dość powszechna jest opinia, że marskość wątroby poprzez swój „antykoagulacyjny” wpływ chroni przed rozwojem ŻChZZ.
W ostatnim wydaniu Liver International ukazała się ciekawa praca poruszająca temat profilaktyki ŻChZZ u chorych z marskością wątroby. Autorzy skupili się na zagadnieniu bezpieczeństwa takiej profilaktyki w omawianej grupie chorych.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy wszystkich przypadków marskości wątroby hospitalizowanych w Univeristy of Virginia w okresie 2007-2010. W analizie uwzględniono 235 chorych, u których wdrożono profilaktyczne dawki heparyny niefrakcjonowanej lub drobnocząsteczkowej. Średni wiek chorych wynosił 58 lat, 217/235 chorych stanowili mężczyźni. Średnia wartość MELD przy przyjęciu wynosiła 16.2. Średni czas hospitalizacji wynosił 6.5 dni. Średni czas trwania profilaktyki ŻChZZ wynosił 4.7 dnia.
W 9 przypadkach (2.5% wszystkich chorych) wystąpiło krwawienie z przewodu pokarmowego, u 5 pacjentów rozwinęła się jedna z manifestacji klinicznych ŻChZZ (1.4%), w 2 przypadkach leczenie powikłało się trombocytopenią indukowaną przez heparynę (0.5%), 14 chorych zmarło (3.9%). Autorzy konkludują, że uzyskane wyniki nie upoważniają do formułowania tezy, że profilaktyka heparyną ŻChZZ u chorych z marskością jest związana z istotnie większą ilością powikłań niż u chorych, u których takiej profilaktyki nie wdrożono.
Przegląd Gastroenterologiczny
