Ryzyko nawrotu wrzodu trawiennego żołądka u pacjentów leczonych klopidogrelem
Autor: Małgosia Michalak
Data: 04.04.2011
Źródło: Hsu Pi, Lai Kwok–Hung; Liu Chun–Peng i wsp. Esomeprazole With Clopidogrel Reduces Peptic Ulcer Recurrence, Compared With Clopidogrel Alone, in Patients With Atherosclerosis. Gastroenterology 2011; 3: 791-798.
W trzecim numerze tegorocznego wydania "Gastroenterology" ukazał się artykuł poświęcony bardzo istotnemu problemowi, jakim jest wpływ leczenia klopidogrelem na ryzyko nawrotu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Biorąc pod uwagę fakt, iż ilość osób ze zwiększonym ryzykiem chorób serca ciągle wzrasta, bezpieczeństwo stosowania leków antyagregacyjnych jest niezwykle istotnym zagadnieniem.
Klopidogrel jest lekiem przeciwpłytkowym stosowanym jako alternatywa do aspiryny u pacjentów z niestabilną dusznicą bolesną lub z zawałem serca bez uniesienia odcinka ST. Jednakże wcześniejsze badania wykazały wysokie ryzyko występowania krwawiących wrzodów trawiennych u osób przyjmujących ten lek. Autorzy podkreślają, iż mechanizm leżący u podstaw tego powikłania jest niejasny. Zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych podczas terapii klopidogrelem nie jest proste. Terapia blokerami pompy protonowej wydaje się logicznym rozwiązaniem, jednakże możliwe są interakcje pomiędzy klopidogrelem a lekami blokującymi pompy protonowe. Działanie klopidogrelu jest bowiem aktywowane przez enzymy (CYP2C19), które to mogą zostać zahamowane poprzez leki z grupy blokerów pomp protonowych.
W artykule zostały przedstawione wyniki 6-miesięcznego wieloośrodkowego badania przeprowadzonego przez Hsu i współpracowników, na temat udziału inhibitorów pompy protonowej w zapobieganiu nawrotom wrzodów trawiennych oraz ich powikłań u pacjentów leczonych klopidogrelem. W badaniu wzięli udział pacjenci, którzy z powodów kardiologicznych mieli stosowany klopidogrel i jednocześnie posiadali dodatni wywiad w kierunku choroby wrzodowej żołądka. Zostali oni zrandomizowani do dwóch grup. Pierwsza leczona była wyłącznie klopidogrelem (75 mg), druga natomiast klopidogrelem (75 mg) w połączeniu z esomeprazolem (20mg). Pacjenci, u których stwierdzono dodatni test w kierunku Helicobacter Pylori byli poddani 7-dniowej terapii eradykacyjnej (esomeprazol, klarytromycyna, amoksycylina) . Pacjenci, u których była ona nieskuteczna przyjmowali leki drugiego rzutu (esomeprazol, sole bizmutu, tetracyklinę, metronidazol). Pierwszoplanowym punktem końcowym był endoskopowo udowodniony nawrót wrzodu trawiennego podczas 6-miesięcznego okresu trwania badania. Drugorzędowym punktem końcowym było występowanie krwawienia z wrzodu żołądka, wystąpienie niestabilnej dusznicy bolesnej, zawału serca, zgonu sercowego. Nawrót choroby wrzodowej był znacząco wyższy w grupie leczonej wyłącznie klopidogrelem w porównaniu do grupy leczonej klopidogrelem w połączeniu z esomeprazolem (11 vs 1,2 %, P<0,01). Nie było znaczących różnic pomiędzy epizodami kardiologicznymi pomiędzy obydwiema grupami. Krwawienie z wrzodu trawiennego wystąpiło u jednego pacjenta leczonego wyłącznie klopidoglerem. Badanie to wykazało pozytywny ochronny wpływ inhibitorów pompy protonowej na występowanie wrzodów trawiennych u pacjentów leczonych klopidogrelem, przy jednoczesnym braku negatywnych interakcji tych leków. W artykule autorzy poświęcają także wiele uwagi mechanizmom enzymatycznym ich współdziałania.
W artykule zostały przedstawione wyniki 6-miesięcznego wieloośrodkowego badania przeprowadzonego przez Hsu i współpracowników, na temat udziału inhibitorów pompy protonowej w zapobieganiu nawrotom wrzodów trawiennych oraz ich powikłań u pacjentów leczonych klopidogrelem. W badaniu wzięli udział pacjenci, którzy z powodów kardiologicznych mieli stosowany klopidogrel i jednocześnie posiadali dodatni wywiad w kierunku choroby wrzodowej żołądka. Zostali oni zrandomizowani do dwóch grup. Pierwsza leczona była wyłącznie klopidogrelem (75 mg), druga natomiast klopidogrelem (75 mg) w połączeniu z esomeprazolem (20mg). Pacjenci, u których stwierdzono dodatni test w kierunku Helicobacter Pylori byli poddani 7-dniowej terapii eradykacyjnej (esomeprazol, klarytromycyna, amoksycylina) . Pacjenci, u których była ona nieskuteczna przyjmowali leki drugiego rzutu (esomeprazol, sole bizmutu, tetracyklinę, metronidazol). Pierwszoplanowym punktem końcowym był endoskopowo udowodniony nawrót wrzodu trawiennego podczas 6-miesięcznego okresu trwania badania. Drugorzędowym punktem końcowym było występowanie krwawienia z wrzodu żołądka, wystąpienie niestabilnej dusznicy bolesnej, zawału serca, zgonu sercowego. Nawrót choroby wrzodowej był znacząco wyższy w grupie leczonej wyłącznie klopidogrelem w porównaniu do grupy leczonej klopidogrelem w połączeniu z esomeprazolem (11 vs 1,2 %, P<0,01). Nie było znaczących różnic pomiędzy epizodami kardiologicznymi pomiędzy obydwiema grupami. Krwawienie z wrzodu trawiennego wystąpiło u jednego pacjenta leczonego wyłącznie klopidoglerem. Badanie to wykazało pozytywny ochronny wpływ inhibitorów pompy protonowej na występowanie wrzodów trawiennych u pacjentów leczonych klopidogrelem, przy jednoczesnym braku negatywnych interakcji tych leków. W artykule autorzy poświęcają także wiele uwagi mechanizmom enzymatycznym ich współdziałania.
Przegląd Gastroenterologiczny
