Sorafenib w terapii raka wątrobowokomórkowego

Rak wątrobowokomórkowy (ang hepatocellular carcinoma – HCC) według niektórych statystyk jest szóstym co do częstości występowania nowotworem złośliwym na świecie i jedną z głównych przyczyn śmiertelności u chorych z marskością wątroby. W krajach zachodnich u co 10 pacjenta rozpoznaje się HCC w stadium uniemożliwiającym podjęcie jakiegokolwiek leczenia.

Sorafenib – inhibitor kinaz (m.in. kinazy Raf, receptora PDGF, kinazy tyrozynowej Ret), jest zarejestrowany we Włoszech do stosowania u chorych z asymptomatycznym HCC w przypadku braku zaburzeń czynności wątroby i braku wskazań i możliwości do podjęcia innego leczenia (np. operacyjnego). W jednym z badań (SHARP) wykazano, ze stosowanie sorafenibu wydłuża ogólne przeżycie u chorych z HCC w porównaniu z placebo z 7,9 do 10,7 miesiąca. Badanie to zostało jednak przedwcześnie przerwane i uważa się, że wpłynęło to najprawdopodobniej na niedoszacowanie rzeczywistych korzyści ze stosowania tego leku w HCC.
W czasopiśmie Digestive and Liver Disease ukazała się praca autorów włoskich, którzy prezentują swoje doświadczenia ze stosowaniem sorafenibu. Autorzy analizują skuteczność i bezpieczeństwo stosowania tego leku w grupie 116 chorych z zaawansowanym HCC leczonych w okresie 02.2008 do 03.2011 w ośrodku Liver Unit Cardarelli Hospital w Napoli.
U 95,7% chorych występowała marskość wątroby z czego 83,7% znajdowało się w klasie A według klasyfikacji Childa i Pugh. Najczęstszą przyczyną marskości było zakażenie HCV. Średni czas trwania terapii wynosił 3 miesiące, a średnia dawka dobowa sorafenibu wynosiła 642 mg. Średni czas do progresji radiologicznej HCC wynosił 12 miesięcy, a średnia przeżywalność wynosiła 13 miesięcy. 91,4% chorych doświadczyło łagodnych działań niepożądanych leku, najczęściej były to objawy ze strony przewodu pokarmowego oraz objawy dermatologiczne. Najczęstszymi przyczynami przerwania terapii było krwawienie z przewodu pokarmowego oraz żółtaczka.
Autorzy podkreślają, iż w ich opinii sorafenib jest lekiem przydatnym i stosunkowo bezpiecznym u chorych z HCC, u których nie ma możliwości podjęcia innego skutecznego leczenia.