Wedolizumab firmy Takeda wykazał silną efektywność i bezpieczeństwo kliniczne w nieswoistych zapaleniach jelit
Autor: Mariusz Bryl
Data: 24.10.2016
Źródło: MB
Podczas, jednego z kluczowych kongresów dla środowiska gastroenterologicznego w Europie – United European Gastroenterology Week (UEGW) – który odbył się w Wiedniu (16-19 października 2016), zostały przedstawione dane na temat efektywności i bezpieczeństwa wedolizumabu w warunkach rzeczywistych u pacjentów zwrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego-Crohna o umiarkowanym i ciężkim stopniu aktywności.
Osaka, Japonia, 17 października 2016 –Takeda Pharmaceutical Company Limited [TSE: 4502], („Takeda”) przedstawia dane na temat efektywności i bezpieczeństwa wedolizumabu w warunkach rzeczywistych u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (WZJG) i chorobą Leśniowskiego-Crohna (ChLC) o umiarkowanym i ciężkim stopniu aktywności podczas kongresu UEGW, odbywającego się w Wiedniu w dniach 16 do 19 października 2016. Obserwacje wykazały znaczne współczynniki remisji klinicznej, zmniejszenie wskaźników aktywności choroby i lepsze gojenie śluzówki u ponad 5000 pacjentów z WZJG i ChLC leczonych wedolizumabem w warunkach rzeczywistej praktyki klinicznej.
Dane rzeczywiste stanowią informacje zebrane na podstawie stosowania leku w niekontrolowanych warunkach klinicznych. W przeglądzie systematycznym zidentyfikowano 51 doniesień pochodzących z badań nad wedolizumabem w warunkach rzeczywistych. Prezentacja z wykorzystaniem plakatu zatytułowana „Systematic literature review of real-world effectiveness and safety of vedolizumab in adult UC and CD patients" („Przegląd systematyczny literatury na temat rzeczywistej efektywności i bezpieczeństwa wedolizumabu u dorosłych pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego-Crohna) objęła 51 niezależnych kohort obejmujących łącznie 5775 pacjentów leczonych wedolizumabem, spośród których większość wykazała oporność na wcześniejsze leczenie przeciwko czynnikowi martwicy nowotworu (TNF)1, których dane przedstawiono do kwietnia 2016 roku. Współczynniki remisji klinicznej po 14 tygodniach, określone w oparciu o szereg definicji, mieściły się w przedziale 24-55 procent u pacjentów z WZJG (6 badań) oraz 14-38 procent u pacjentów z ChLC (7 badań). Dane na temat bezpieczeństwa pokrywają się z wynikami wcześniejszych badań klinicznych z wedolizumabem u pacjentów z WZJG lub ChLC o umiarkowanym i wysokim stopniu aktywności.
„Biorąc pod uwagę to, że wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna są chorobami przewlekłymi, na które cierpi ponad 5 milionów ludzi na całym świecie, w celu oceny korzyści ze stosowania wedolizumabu dla pacjentów ważna jest ocena efektywności i bezpieczeństwa leczenia w praktyce rzeczywistej. Dane te wspierają zasadność stosowania wedolizumabu; powinny one dostarczyć lekarzom pewności co do wedolizumabu, zarówno u pacjentów nieleczonych biologicznie, jak i pacjentów, u których stosowano leczenie anty-TNF", powiedział dr Stefan Schrieber, Translational Inflammation Research, Uniwersytet Christiana-Albrechta w Kilonii.
Dodatkowe dane przedstawione podczas UEGW
Na kongresie zaprezentowano również porównawcze dane rzeczywiste dotyczące infliksymabu, wyróżniając kluczowe wyniki leczenia, które są ważne dla pacjentów. Wyniki pochodzące z dopasowanego wieloośrodkowego retrospektywnego badania kohortowego zasugerowały, że pacjenci z CU lub CD o umiarkowanym lub wysokim stopniu aktywności otrzymujący leczenie biologiczne po raz pierwszy i leczeni wedolizumabem byli rzadziej hospitalizowani w porównaniu z osobami otrzymującymi infliksymab (średnia liczba hospitalizacji związanych z nieswoistymi zapaleniami jelit: wedolizumab - 0,11 vs. infliksymab - 0,29; P=0,048); może u nich występować mniejsze prawdopodobieństwo przerwania leczenia (HR: 0.86 [CI 95%: 0,63, 1,16]).
Dalsze obserwacje pochodzące z bazy danych amerykańskich rejestrów medycznych również wykazały, że u pacjentów z WZJG lub ChLC leczonych wedolizumabem występowało mniejsze prawdopodobieństwo zwiększenia dawki w porównaniu z pacjentami leczonymi infliksymabem podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia (wedolizumab - 4% vs. infliksymab 21,5%; P<0,05). Częściowo mogło to odzwierciedlać zalecenia z rejestracji amerykańskiej, aby zwiększyć dawkę u pacjentów z ChLC leczonych infliksymabem, u których początkowo występująca odpowiedź ulega zmniejszeniu. Należy wziąć pod uwagę wpływ zwiększenia dawki na jakość życia pacjentów oraz ekonomikę zdrowia w postępowaniu terapeutycznym w przewlekłych stanach zapalnych, takich jak WZJG i ChLC.
„Biorąc pod uwagę fakt, że wedolizumab jest już dopuszczony do obrotu w ponad 50 krajach, ponad 50000 pacjentolat doświadczenia klinicznego, dane rzeczywiste na temat wedolizumabu zaprezentowane podczas kongresu UEGW potwierdzają i budują wiarę lekarzy w jego efektywność w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz choroby Leśniowskiego-Crohna", powiedziała dr Sharon O'Byrne, Vice President, Global Medical Head, Specialty GI, Takeda Pharmaceuticals.
O wrzodziejącym zapaleniu jelita (WZJG) i chorobie Leśniowskiego i Crohna (ChLC)
Wrzodziejące zapalenie jelita oraz choroba Leśniowskiego-Crohna cechują się obecnością stanu zapalnego w przewodzie pokarmowym. WZJG obecne jest wyłącznie w jelicie grubym, obejmuje okrężnicę aż do odbytnicy. Najczęściej występujące objawy WZJG to dyskomfort w nadbrzuszu oraz biegunka z krwią lub ropą w stolcu. ChLC może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego, a najczęstsze objawy mogą obejmować ból nadbrzusza, biegunkę, krwawienia z odbytu, utratę wagi oraz gorączkę. Nie jest znana przyczyna WZJG, ani ChLC, chociaż wielu badaczy jest zdania, że odgrywa tu rolę interakcja między genami, układem odporności organizmu oraz czynnikami środowiskowymi. Celem leczenia WZJG i ChLC jest indukcja i utrzymanie remisji lub uzyskanie dłuższych okresów bez objawów.
O Entyvio® (wedolizumab)
Wedolizumab, opracowany do leczenia WZJG i ChLC, jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które zostało zaprojektowane, aby specyficznie antagonizować integrynę alfa4beta7, hamując interakcję integryny alfa4beta7 z cząsteczką adhezyjną MAdCAM-1 i fibronektyną na komórkach śródbłonka naczyń jelita, nie wpływając na cząsteczkę adhezyjną (VCAM-1). MAdCAM-1 ulega preferencyjnej ekspresji na naczyniach krwionośnych i węzłach chłonnych przewodu pokarmowego. Integryna alfa4beta7 ulega ekspresji w podgrupie krążących krwinek białych. Wykazano, że komórki te odgrywają rolę w mediowaniu procesu zapalnego w WZJG i ChLC. Hamując integrynę alfa4beta7 wedolizumab może ograniczać zdolność niektórych krwinek białych do naciekania tkanek jelita.
Dane rzeczywiste stanowią informacje zebrane na podstawie stosowania leku w niekontrolowanych warunkach klinicznych. W przeglądzie systematycznym zidentyfikowano 51 doniesień pochodzących z badań nad wedolizumabem w warunkach rzeczywistych. Prezentacja z wykorzystaniem plakatu zatytułowana „Systematic literature review of real-world effectiveness and safety of vedolizumab in adult UC and CD patients" („Przegląd systematyczny literatury na temat rzeczywistej efektywności i bezpieczeństwa wedolizumabu u dorosłych pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego-Crohna) objęła 51 niezależnych kohort obejmujących łącznie 5775 pacjentów leczonych wedolizumabem, spośród których większość wykazała oporność na wcześniejsze leczenie przeciwko czynnikowi martwicy nowotworu (TNF)1, których dane przedstawiono do kwietnia 2016 roku. Współczynniki remisji klinicznej po 14 tygodniach, określone w oparciu o szereg definicji, mieściły się w przedziale 24-55 procent u pacjentów z WZJG (6 badań) oraz 14-38 procent u pacjentów z ChLC (7 badań). Dane na temat bezpieczeństwa pokrywają się z wynikami wcześniejszych badań klinicznych z wedolizumabem u pacjentów z WZJG lub ChLC o umiarkowanym i wysokim stopniu aktywności.
„Biorąc pod uwagę to, że wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna są chorobami przewlekłymi, na które cierpi ponad 5 milionów ludzi na całym świecie, w celu oceny korzyści ze stosowania wedolizumabu dla pacjentów ważna jest ocena efektywności i bezpieczeństwa leczenia w praktyce rzeczywistej. Dane te wspierają zasadność stosowania wedolizumabu; powinny one dostarczyć lekarzom pewności co do wedolizumabu, zarówno u pacjentów nieleczonych biologicznie, jak i pacjentów, u których stosowano leczenie anty-TNF", powiedział dr Stefan Schrieber, Translational Inflammation Research, Uniwersytet Christiana-Albrechta w Kilonii.
Dodatkowe dane przedstawione podczas UEGW
Na kongresie zaprezentowano również porównawcze dane rzeczywiste dotyczące infliksymabu, wyróżniając kluczowe wyniki leczenia, które są ważne dla pacjentów. Wyniki pochodzące z dopasowanego wieloośrodkowego retrospektywnego badania kohortowego zasugerowały, że pacjenci z CU lub CD o umiarkowanym lub wysokim stopniu aktywności otrzymujący leczenie biologiczne po raz pierwszy i leczeni wedolizumabem byli rzadziej hospitalizowani w porównaniu z osobami otrzymującymi infliksymab (średnia liczba hospitalizacji związanych z nieswoistymi zapaleniami jelit: wedolizumab - 0,11 vs. infliksymab - 0,29; P=0,048); może u nich występować mniejsze prawdopodobieństwo przerwania leczenia (HR: 0.86 [CI 95%: 0,63, 1,16]).
Dalsze obserwacje pochodzące z bazy danych amerykańskich rejestrów medycznych również wykazały, że u pacjentów z WZJG lub ChLC leczonych wedolizumabem występowało mniejsze prawdopodobieństwo zwiększenia dawki w porównaniu z pacjentami leczonymi infliksymabem podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia (wedolizumab - 4% vs. infliksymab 21,5%; P<0,05). Częściowo mogło to odzwierciedlać zalecenia z rejestracji amerykańskiej, aby zwiększyć dawkę u pacjentów z ChLC leczonych infliksymabem, u których początkowo występująca odpowiedź ulega zmniejszeniu. Należy wziąć pod uwagę wpływ zwiększenia dawki na jakość życia pacjentów oraz ekonomikę zdrowia w postępowaniu terapeutycznym w przewlekłych stanach zapalnych, takich jak WZJG i ChLC.
„Biorąc pod uwagę fakt, że wedolizumab jest już dopuszczony do obrotu w ponad 50 krajach, ponad 50000 pacjentolat doświadczenia klinicznego, dane rzeczywiste na temat wedolizumabu zaprezentowane podczas kongresu UEGW potwierdzają i budują wiarę lekarzy w jego efektywność w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz choroby Leśniowskiego-Crohna", powiedziała dr Sharon O'Byrne, Vice President, Global Medical Head, Specialty GI, Takeda Pharmaceuticals.
O wrzodziejącym zapaleniu jelita (WZJG) i chorobie Leśniowskiego i Crohna (ChLC)
Wrzodziejące zapalenie jelita oraz choroba Leśniowskiego-Crohna cechują się obecnością stanu zapalnego w przewodzie pokarmowym. WZJG obecne jest wyłącznie w jelicie grubym, obejmuje okrężnicę aż do odbytnicy. Najczęściej występujące objawy WZJG to dyskomfort w nadbrzuszu oraz biegunka z krwią lub ropą w stolcu. ChLC może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego, a najczęstsze objawy mogą obejmować ból nadbrzusza, biegunkę, krwawienia z odbytu, utratę wagi oraz gorączkę. Nie jest znana przyczyna WZJG, ani ChLC, chociaż wielu badaczy jest zdania, że odgrywa tu rolę interakcja między genami, układem odporności organizmu oraz czynnikami środowiskowymi. Celem leczenia WZJG i ChLC jest indukcja i utrzymanie remisji lub uzyskanie dłuższych okresów bez objawów.
O Entyvio® (wedolizumab)
Wedolizumab, opracowany do leczenia WZJG i ChLC, jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które zostało zaprojektowane, aby specyficznie antagonizować integrynę alfa4beta7, hamując interakcję integryny alfa4beta7 z cząsteczką adhezyjną MAdCAM-1 i fibronektyną na komórkach śródbłonka naczyń jelita, nie wpływając na cząsteczkę adhezyjną (VCAM-1). MAdCAM-1 ulega preferencyjnej ekspresji na naczyniach krwionośnych i węzłach chłonnych przewodu pokarmowego. Integryna alfa4beta7 ulega ekspresji w podgrupie krążących krwinek białych. Wykazano, że komórki te odgrywają rolę w mediowaniu procesu zapalnego w WZJG i ChLC. Hamując integrynę alfa4beta7 wedolizumab może ograniczać zdolność niektórych krwinek białych do naciekania tkanek jelita.
Przegląd Gastroenterologiczny
