Wpływ krótkotrwałego stosowania inhibitorów pompy protonowej na stężenie chromograniny A w surowicy krwi
Autor: Małgosia Michalak
Data: 24.03.2011
Źródło: Pregun I, Herszenyi L, Miheller P i wsp. Effect of proton-pump inhibitor therapy on serum chromogranin A level. Digestion 2011; 84: 22-28.
Na łamach Digestion ukazał się w tym roku ciekawy artykuł autorów węgierskich dotyczący wpływu stosowania inhibitorów pompy protonowej (IPP) na stężenie chromograniny A (CgA) w surowicy krwi.
Jak wiadomo, CgA jest markerem stosowanym w diagnostyce guzów neuroendokrynnych. Niemniej jednak wykazano także, że szereg czynników może wpływać istotnie na stężenie CgA w surowicy, tym samym zmniejszając przydatność diagnostyczną tego testu. Między innymi zwiększone stężenie CgA obserwuje się u chorych z zanikowym zapaleniem błony śluzowej żołądka. Podobne zjawisko obserwowano u pacjentów leczonych przewlekle lekami hamującymi wydzielanie kwasu solnego w żołądku, co jest najprawdopodobniej odzwierciedleniem pobudzonej, w wyniku leczenia, funkcji komórek enterochromafinowych. Nie było jednak, jak do tej pory, wielu danych w literaturze odnośnie wpływu krótkoterminowej terapii IPP na stężenie CgA.
Do badania włączono 54 chorych ze świeżo rozpoznaną chorobą refluksową przełyku (GERD), u których zainicjowano terapię IPP (grupa A) oraz 42 chorych H. pylori ujemnych, u których stosowano IPP przewlekle przez co najmniej 6 miesięcy przed momentem włączenia do badania (grupa B). Dodatkowo w grupie B wydzielono podgrupę B1, czyli chorych z rozpoznanym GERD, u których istniały medyczne przesłanki pozwalające na odstawienie IPP. Spośród wielu kryteriów wykluczenia najważniejszym była obecność stanów patologicznych, mogących w sposób niezależny prowadzić do zwiększenia stężenia CgA.
W grupie A oznaczono stężenie CgA przed włączeniem IPP oraz po 5, 10 i 28 dniach od momentu włączenia IPP. Chorych w grupie A leczono zależnie od nasilenia GERD – małymi dawkami IPP, standardowymi dawkami IPP lub wysokimi dawkami IPP. W grupie B oznaczono stężenie CgA jednokrotnie, a w podgrupie B1 – także w okresie od 3-8 dni od odstawienia IPP.
Autorzy wykazali, że nawet krótkotrwałe stosowanie IPP (5 dni) zwiększa istotnie stężenie CgA, największy wzrost obserwowano w podgrupie leczonych dużymi dawkami IPP. Także w grupie B zaobserwowano podwyższone stężenia CgA. Natomiast u chorych, u których odstawiono leki antysekrecyjne już w 5 dniu od odstawienia wykazano znaczny spadek stężenia CgA w surowicy.
We wnioskach autorzy podkreślają, że u chorych leczonych przewlekle IPP, u których planowane jest ze względów medycznych oznaczenie CgA, wystarczy odstawienie tej grupy leków na okres około tygodnia, by wykluczyć wpływ IPP na wynik badania CgA. Warto także pamiętać, że nawet krótkotrwałe stosowanie IPP może istotnie zmniejszyć przydatność diagnostyczną oznaczania CgA w diagnostyce guzów neuroendokrynnych i należy to uwzględnić w codziennej praktyce klinicznej.
Do badania włączono 54 chorych ze świeżo rozpoznaną chorobą refluksową przełyku (GERD), u których zainicjowano terapię IPP (grupa A) oraz 42 chorych H. pylori ujemnych, u których stosowano IPP przewlekle przez co najmniej 6 miesięcy przed momentem włączenia do badania (grupa B). Dodatkowo w grupie B wydzielono podgrupę B1, czyli chorych z rozpoznanym GERD, u których istniały medyczne przesłanki pozwalające na odstawienie IPP. Spośród wielu kryteriów wykluczenia najważniejszym była obecność stanów patologicznych, mogących w sposób niezależny prowadzić do zwiększenia stężenia CgA.
W grupie A oznaczono stężenie CgA przed włączeniem IPP oraz po 5, 10 i 28 dniach od momentu włączenia IPP. Chorych w grupie A leczono zależnie od nasilenia GERD – małymi dawkami IPP, standardowymi dawkami IPP lub wysokimi dawkami IPP. W grupie B oznaczono stężenie CgA jednokrotnie, a w podgrupie B1 – także w okresie od 3-8 dni od odstawienia IPP.
Autorzy wykazali, że nawet krótkotrwałe stosowanie IPP (5 dni) zwiększa istotnie stężenie CgA, największy wzrost obserwowano w podgrupie leczonych dużymi dawkami IPP. Także w grupie B zaobserwowano podwyższone stężenia CgA. Natomiast u chorych, u których odstawiono leki antysekrecyjne już w 5 dniu od odstawienia wykazano znaczny spadek stężenia CgA w surowicy.
We wnioskach autorzy podkreślają, że u chorych leczonych przewlekle IPP, u których planowane jest ze względów medycznych oznaczenie CgA, wystarczy odstawienie tej grupy leków na okres około tygodnia, by wykluczyć wpływ IPP na wynik badania CgA. Warto także pamiętać, że nawet krótkotrwałe stosowanie IPP może istotnie zmniejszyć przydatność diagnostyczną oznaczania CgA w diagnostyce guzów neuroendokrynnych i należy to uwzględnić w codziennej praktyce klinicznej.
Przegląd Gastroenterologiczny
