Zastosowanie błękitu metylenowego w kolonoskopii
Autor: Alicja Kostecka
Data: 17.06.2019
Źródło: DM/www.gastrojournal.org/article/S0016-5085(19)30362-2/fulltext
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Tagi: | kolonoskopia, błękit metylenowy |
Kolonoskopia umożliwia uwidocznienie dużej liczby zmian w obrębie jelita grubego, jednak ich część, zwłaszcza niewielkich rozmiarów, może zostać pominięta. Z tego względu stosuje się dodatkowe elementy, jak na przykład obrazowanie wąskopasmowe, pozwalające na lepsze uwidocznienie badanej śluzówki. Kolejnym ze sposobów jest wybarwienie zmian - badanie na ten temat ukazało się na łamach Gastroenterology.
Międzynarodowy zespół naukowców z 20 ośrodków pod przewodnictwem profesora Alessandro Repiciego przeprowadził badanie, w którym oceniono, czy doustne podawanie specjalnie przygotowanego błękitu metylenowego okaże się proste, skuteczne i bezpieczne w zakresie wykrywania zmian neoplastycznych w kolonoskopii. Błękit metylenowy dodano do specjalnej macierzy, która powoduje uwalnianie i dobre rozprowadzenie barwnika w obrębie jelita grubego. 1205 pacjentów poddawanych kolonoskopii przydzielono w stosunku 2:2:1 do grup otrzymujących kolejno 200mg barwnika, placebo i 100mg barwnika.
Okazało się, że ADR był wyższy w grupie pacjentów, którym podano 200mg barwnika (273/485, 56,29%) niż w grupie placebo (229/479, 47,81%; OR 1,46). Badana metoda wykazała także wyższość w zakresie identyfikowania pacjentów ze zmianami niepolipowatymi (213/485 pacjentów, 43,92% versus 168/479 pacjentów, 35,07%, OR 1,66). Ponadto odnotowano wyższy odsetek pacjentów z gruczolakami ≤ 5 mm w grupie badawczej (180/485, 37,11%) niż w kontrolnej (148/479, 30,90%, OR 1,36). Fałszywie dodatnie wyniki badania okazały się równie częste we wszystkich subpopulacjach. 0,7% pacjentów miało ciężkie działania niepożądane, ale i w tym zakresie nie było znaczącej różnicy między grupami.
Okazało się, że ADR był wyższy w grupie pacjentów, którym podano 200mg barwnika (273/485, 56,29%) niż w grupie placebo (229/479, 47,81%; OR 1,46). Badana metoda wykazała także wyższość w zakresie identyfikowania pacjentów ze zmianami niepolipowatymi (213/485 pacjentów, 43,92% versus 168/479 pacjentów, 35,07%, OR 1,66). Ponadto odnotowano wyższy odsetek pacjentów z gruczolakami ≤ 5 mm w grupie badawczej (180/485, 37,11%) niż w kontrolnej (148/479, 30,90%, OR 1,36). Fałszywie dodatnie wyniki badania okazały się równie częste we wszystkich subpopulacjach. 0,7% pacjentów miało ciężkie działania niepożądane, ale i w tym zakresie nie było znaczącej różnicy między grupami.