Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w nieswoistych zapaleniach jelit
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 19.08.2013
Źródło: Papay P, Miehsler W, Tilg H i wsp. Clinical presentation of venous thromboembolism in inflammatory bowel disease. J Crohns Colitis 2013; 7: 723-729.
Nieswoiste zapalenia jelit (NZJ) stanowią grupę ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Powikłanie to może mieć kilka różnych manifestacji klinicznych – od zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych, przez mniej typowe odmiany choroby, aż po zatorowość płucną. Rokowanie w ŻChZZ jest zazwyczaj poważne i wiąże się z dużą śmiertelnością. Nie są jednak dobrze znane dane dotyczące częstości występowania, postaci klinicznych i czynników ryzyka ŻChZZ w NZJ. W ostatnim wydaniu Journal of Crohn’s and Colitis ukazała się praca omawiająca powyższe zagadnienie.
Nieswoiste zapalenia jelit (NZJ) stanowią grupę ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Powikłanie to może mieć kilka różnych manifestacji klinicznych – od zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych, przez mniej typowe odmiany choroby, aż po zatorowość płucną. Rokowanie w ŻChZZ jest zazwyczaj poważne i wiąże się z dużą śmiertelnością. Nie są jednak dobrze znane dane dotyczące częstości występowania, postaci klinicznych i czynników ryzyka ŻChZZ w NZJ. W ostatnim wydaniu Journal of Crohn’s and Colitis ukazała się praca omawiająca powyższe zagadnienie.
Autorzy z Uniwersytetu Medycznego w Wiedniu przeprowadzili kohortowe badanie, w którym uwzględnili dane zebrane z kilku ośrodków gastroenterologicznych w Austrii. Analiza objęła w sumie 2784 chorych z NZJ. W grupie tej odnotowano 157 przypadków ŻChZZ. Ponad 90% wszystkich chorych stanowili chorzy z zakrzepicą żył głębokich kończyn dolnych oraz zatorowością płucną. Ok. 10% chorych prezentowało mniej częste odmiany ŻChZZ z lokalizacją choroby w żyłach mózgowia, żyle wrotnej i żyłach krezkowych, żyle śledzionowej oraz żyle szyjnej wewnętrznej. Oszacowano, że częstość występowania ŻChZZ wynosiła 5,6% i odpowiednio 6,3 osób na 1000 osób. Chorzy z ŻChZZ byli istotnie starsi, nie odnotowano natomiast różnic pod względem płci, czasu trwania i rodzaju NZJ. Chorzy, u których stwierdzono ŻChZZ byli zazwyczaj w aktywnej fazie NZJ. Co ciekawe większość przypadków ŻChZZ dotyczyło chorych pozostających w opiece ambulatoryjnej, mniejszość – chorych aktualnie hospitalizowanych.
Autorzy konkludują, że ŻChZZ jest zjawiskiem częstym u chorych z NZJ. Należy więc przykładać większą wagę do identyfikacji dodatkowych czynników ryzyka wystąpienia tego powikłania. Istotne znaczenie ma także profilaktyka ŻChZZ – zarówno farmakologiczna, jak i niefarmakologiczna.
Autorzy z Uniwersytetu Medycznego w Wiedniu przeprowadzili kohortowe badanie, w którym uwzględnili dane zebrane z kilku ośrodków gastroenterologicznych w Austrii. Analiza objęła w sumie 2784 chorych z NZJ. W grupie tej odnotowano 157 przypadków ŻChZZ. Ponad 90% wszystkich chorych stanowili chorzy z zakrzepicą żył głębokich kończyn dolnych oraz zatorowością płucną. Ok. 10% chorych prezentowało mniej częste odmiany ŻChZZ z lokalizacją choroby w żyłach mózgowia, żyle wrotnej i żyłach krezkowych, żyle śledzionowej oraz żyle szyjnej wewnętrznej. Oszacowano, że częstość występowania ŻChZZ wynosiła 5,6% i odpowiednio 6,3 osób na 1000 osób. Chorzy z ŻChZZ byli istotnie starsi, nie odnotowano natomiast różnic pod względem płci, czasu trwania i rodzaju NZJ. Chorzy, u których stwierdzono ŻChZZ byli zazwyczaj w aktywnej fazie NZJ. Co ciekawe większość przypadków ŻChZZ dotyczyło chorych pozostających w opiece ambulatoryjnej, mniejszość – chorych aktualnie hospitalizowanych.
Autorzy konkludują, że ŻChZZ jest zjawiskiem częstym u chorych z NZJ. Należy więc przykładać większą wagę do identyfikacji dodatkowych czynników ryzyka wystąpienia tego powikłania. Istotne znaczenie ma także profilaktyka ŻChZZ – zarówno farmakologiczna, jak i niefarmakologiczna.
Przegląd Gastroenterologiczny
