Metformina przyjmowana w trakcie ciąży przez kobiety z cukrzycą typu 2: wyniki badania MiTy

W badaniu o akronimie MiTy oceniono dodanie metforminy do insulinoterapii u ciężarnych z cukrzycą typu 2. Do badania włączono pacjentki wymagające insuliny w ciąży pojedynczej które zrandomizowano między 6 a 22 tygodniem ciąży

Pacjentki otrzymywały metforminę 1000 mg dwa razy dziennie lub placebo. Dodatkowo dawki insuliny były dostosowane tak aby utrzymać optymalną glikemię. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek występowania niekorzystnych wyników położniczych i złego stanu noworodka: utrata ciąży, poród przedwczesny, uraz okołoporodowy, zaburzenia oddechowe u noworodka, hipoglikemia noworodków lub przyjęcie noworodka na neonatologiczny oddział intensywnej terapii.
W sumie 253 kobiety zostały zrandomizowane do metforminy i 249 do placebo. Nie odnotowano istotnych różnic w zakresie pierwszorzędowego punktu końcowego (RR=1,02; 95% CI: 0,83-1,26). Kobiety leczone metforminą uzyskiwały lepszą kontrolę glikemii (hemoglobina glikowana: 5,9% vs. 6,1%), wymagały mniejszych dawek insuliny (1,1 j. insuliny/kg/24h vs. 1,5 insuliny/kg/24h), przybierały mniej na masie w czasie ciąży (7,2 kg vs. 9,0 kg) oraz rzadziej ciąża kończyła się cięciem cesarskim (53% vs. 63%) w porównaniu z placebo. Ponadto, noworodki matek które stosowały metforminę w ciąży ważyły średnio mniej w porównaniu z tymi które stosowały placebo (3156 g vs. 3375 g).
Dodanie metforminy do insulinoterapii ciężarnych z cukrzycą typu 2 pozwalało poprawić kontrolę glikemii oraz wiązało się z mniejszym odsetkiem cięć cesarskich bez wpływu na wyniki położnicze i stan zdrowia noworodka w porównaniu z placebo.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), RR – Relative Risk (pl. ryzyko względne)