Najwyższa Izba Kontroli sprawdziła kondycje finansową szpitali
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 21.09.2015
Źródło: KL, Najwyższa Izba Kontroli
| Tagi: | Najwyższa Izba Kontroli, NIK, wypadki szpitali, finanse szpitali, pensje lekarzy, pensje pielęgniarek, KL |
NIK opublikował raport o zatrudnieniu w służbie zdrowia i sytuacji finansowej placówek medycznych. Punktujemy część wyników kontroli.
Zgodnie z informacjami jakie opublikował NIK na swojej stronie internetowej, dominującą część wydatków placówek medycznych to koszty zatrudnienia personelu. Wynoszą one od 47 procent do ponad 85 procent. Z kolei koszty zatrudnienia personelu medycznego to od 80 procent do 90 procent wszystkich wynagrodzeń
Jak podaje NIK, większość kontrolowanych szpitali (16 spośród 22) uzyskała w całym badanym okresie ujemny wynik finansowy, a mimo to nadal przeznaczała na wynagrodzenia personelu kwoty przekraczające ich możliwości finansowe.
W latach od 2011 do 2014 (do 30 czerwca) koszty wynagrodzeń w szpitalach wynikające z umów o pracę zwiększyły się o 3,4 procent. Podczas gdy koszty umów cywilnoprawnych, czyli kontraktów (w znakomitej większości lekarskich) wzrosły o blisko 14 procent. A to oznacza, że średni wzrost wynagrodzeń personelu medycznego kontrolowanych szpitali (z kontraktów i umów o pracę łącznie) w badanym okresie był prawie dwukrotnie wyższy od średniego wzrostu przychodów uzyskiwanych z kontraktów zawartych z NFZ. Podsumowując: wzrost kosztów osobowych pochłaniał niemal cały ewentualny zysk ze zwiększających się kontraktów z NFZ. Programy restrukturyzacyjne opracowało osiem z 22 szpitali, skutecznie zrealizowały trzy.
NIK zwraca również uwagę, że w skontrolowanych szpitalach brakowało przejrzystych zasad ustalania stawek wynagradzania lekarzy na podstawie umów cywilnoprawnych, a wysokość kontraktów była efektem indywidualnych negocjacji. W żadnej skontrolowanej placówce wysokość wynagrodzenia pracowników medycznych nie była natomiast uzależniona od wyniku finansowego komórki, w której pracownik był zatrudniony.
Wysokość wynagrodzenia w ramach umów kontraktowych określano według stawki za godzinę pracy, prowizji od zrealizowanych świadczeń zapłaconych przez NFZ lub kombinacji tych dwóch elementów.
Do określenia stawki godzinowej przyjmowano zwykle wynagrodzenie na porównywalnym stanowisku w ramach umowy o pracę, powiększone o koszty pracodawcy, z uwzględnieniem rekompensat za urlop wypoczynkowy i szkoleniowy. Stawka godzinowa lekarzy zatrudnionych na kontraktach mieściła się w granicach od 55 do 110 zł/godz. Średnia wysokość stawek lekarzy kontraktowych za godzinę pracy podstawowej i dyżury na oddziałach wynosiła od 37 do 140 zł/godz., a wysokość stawek za dyżury pod telefonem od 13 do 25 zł/godz. Najwyższe stwierdzone podczas kontroli stawki dotyczyły kardiologii inwazyjnej: w jednym ze skontrolowanych szpitali wynosiły one 90 zł/godz. za gotowość do pracy w dni robocze oraz 120 zł/godz. w dni wolne od pracy.
Jak podaje NIK, większość kontrolowanych szpitali (16 spośród 22) uzyskała w całym badanym okresie ujemny wynik finansowy, a mimo to nadal przeznaczała na wynagrodzenia personelu kwoty przekraczające ich możliwości finansowe.
W latach od 2011 do 2014 (do 30 czerwca) koszty wynagrodzeń w szpitalach wynikające z umów o pracę zwiększyły się o 3,4 procent. Podczas gdy koszty umów cywilnoprawnych, czyli kontraktów (w znakomitej większości lekarskich) wzrosły o blisko 14 procent. A to oznacza, że średni wzrost wynagrodzeń personelu medycznego kontrolowanych szpitali (z kontraktów i umów o pracę łącznie) w badanym okresie był prawie dwukrotnie wyższy od średniego wzrostu przychodów uzyskiwanych z kontraktów zawartych z NFZ. Podsumowując: wzrost kosztów osobowych pochłaniał niemal cały ewentualny zysk ze zwiększających się kontraktów z NFZ. Programy restrukturyzacyjne opracowało osiem z 22 szpitali, skutecznie zrealizowały trzy.
NIK zwraca również uwagę, że w skontrolowanych szpitalach brakowało przejrzystych zasad ustalania stawek wynagradzania lekarzy na podstawie umów cywilnoprawnych, a wysokość kontraktów była efektem indywidualnych negocjacji. W żadnej skontrolowanej placówce wysokość wynagrodzenia pracowników medycznych nie była natomiast uzależniona od wyniku finansowego komórki, w której pracownik był zatrudniony.
Wysokość wynagrodzenia w ramach umów kontraktowych określano według stawki za godzinę pracy, prowizji od zrealizowanych świadczeń zapłaconych przez NFZ lub kombinacji tych dwóch elementów.
Do określenia stawki godzinowej przyjmowano zwykle wynagrodzenie na porównywalnym stanowisku w ramach umowy o pracę, powiększone o koszty pracodawcy, z uwzględnieniem rekompensat za urlop wypoczynkowy i szkoleniowy. Stawka godzinowa lekarzy zatrudnionych na kontraktach mieściła się w granicach od 55 do 110 zł/godz. Średnia wysokość stawek lekarzy kontraktowych za godzinę pracy podstawowej i dyżury na oddziałach wynosiła od 37 do 140 zł/godz., a wysokość stawek za dyżury pod telefonem od 13 do 25 zł/godz. Najwyższe stwierdzone podczas kontroli stawki dotyczyły kardiologii inwazyjnej: w jednym ze skontrolowanych szpitali wynosiły one 90 zł/godz. za gotowość do pracy w dni robocze oraz 120 zł/godz. w dni wolne od pracy.
