Pacjenci z chorobą otyłościową potrzebują konkretnych rozwiązań ►
Tagi: | otyłość, choroba otyłościowa, Agnieszka Gorgoń-Komor, Priorytety w Ochronie Zdrowia 2025, Priorytety 2025, Priorytety |
Choroba otyłościowa nadal jest dla pacjentów stygmatyzująca, a przez lekarzy – bagatelizowana. O tym, jakie należy wypracować standardy kształcenia kadr medycznych, dzięki którym zaczną ją odpowiednio diagnozować, o alertach zdrowotnych wspierających działania prozdrowotne pacjentów, o zmianach w IKP i P1 rozmawialiśmy z kardiologiem i członkiem senackiej Komisji Zdrowia dr Agnieszką Gorgoń-Komor.
O zmianach systemowych, jakie są podejmowane lub należy pilnie podjąć w kontekście leczenia choroby otyłościowej, „Menedżer Zdrowia” rozmawiał podczas Priorytetów 2025 z członkiem senackiej Komisji Zdrowia dr Agnieszką Gorgoń-Komor.
Rozmowa z ekspertką do obejrzenia poniżej, pod nią spisana treść.
Podczas panelu dyskusyjnego w trakcie Priorytetów 2025 powiedziała pani, że otyłością powinno się zajmować wiele zawodów medycznych.
Kto powinien się w tym specjalizować i w jaki sposób powinno przebiegać kształcenie kadr
medycznych?
Na otyłość choruje dziewięć milionów osób. Są one często wykluczone, społecznie i zawodowo, mają depresję, są zamknięte w domach. W maju 2024 r. w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej pokazaliśmy ich problemy, co mnie zainspirowało do zajęcia się tym tematem, który często przez kadry medyczne był bagatelizowany. W zespole ministerialnym do spraw przeciwdziałania otyłości (który obradował 29 stycznia) mówiliśmy zatem o tym, jakie zawody medyczne powinny się zajmować prewencją oraz diagnozowaniem tej choroby. Ponieważ nadal jest to choroba przeźroczysta, niedostrzegana przez kadry medyczne. My, jako lekarze, sprowadzaliśmy ten problem tylko do rosnącej wagi, tymczasem powinna być leczona dokładnie tak samo jak inne choroby.
Musimy także wypracować standardy kształcenia kadr medycznych, dzięki którym będzie dobrze diagnozowana. Nadal bowiem posługujemy się takimi narzędziami jak BMI czy obwód talii, tymczasem są nowe wskaźniki diagnostyczne, które powinniśmy uwzględnić. Wiedza stale się rozwija.
Co możemy zrobić już teraz?
Powinniśmy zacząć wpisywać pomiary antropometryczne do platformy P1. To już się zmienia, ponieważ fundusz nałożył obowiązek uzupełnienia tych informacji – będą one inicjowały rozpoczęcie procedury dokumentacji medycznej. Dzięki temu będziemy mogli w systemie mieć osoby z rozpoznaniem choroby otyłościowej. Już wiemy, jak ją leczyć, bo mamy wytyczne medyczne opracowane przez Polskie Towarzystwo Leczenia Otyłości zgodne ze standardami światowymi. Terapia powinna przebiegać na podstawie farmakologii i leczenia bariatrycznego – jeżeli chodzi o operacje, to oczywiście tylko dla tych osób, które ich rzeczywiście potrzebują.
Chcemy też doprecyzować kształcenie dietetyków. Dlatego powstaje ustawa o zawodzie dietetyka, który nie jest wpisany do zawodów medycznych. Musimy stworzyć taką legislację, żeby dietetycy mogli się także zajmować tą chorobą.
W zakresie zdrowia publicznego są kształceni profilaktycy. Powinni uzupełnić swoje wykształcenie o wykształcenie pedagogiczne – mogliby zostać edukatorami w szkołach, pomóc nauczycielom wprowadzać tę wiedzę. To jest ważna prewencja i profilaktyka choroby otyłościowej, chorób cywilizacyjnych w ogóle – istotne jest nauczenie się stylu życia, wyboru produktów do jedzenia.
Zgłosiła pani pomysł dotyczący przysyłania specjalnych alertów przez IKP. Jak miałoby to wyglądać?
Mamy alerty pogodowe, o powodziach i inne. Skoro mamy PESEL i Internetowe Konto Pacjenta, gdzie będą wprowadzane pomiary antropometryczne, to w naszym IKP możemy mieć także alert zdrowotny – „człowieku, obudź się, zrób coś z tym”. Nie jest to jednak tylko problem rosnącej wagi. To jest problem diagnostyki choroby otyłościowej i być może tworzenie centrów leczenia otyłości byłoby dobrym kierunkiem. W zespole ministerialnym intensywnie pracujemy nad stworzeniem rekomendacji w tym kierunku. Mam nadzieję, że naprawdę coś zaoferujemy, bo już mnie nie interesuje sama tylko diagnoza, ale konkretne rozwiązania, narzędzia, jakie należy wdrożyć. Jako decydenci powinniśmy ułatwić pacjentom funkcjonowanie w codziennym życiu.
Przeczytaj także: „Otyłość należy zrozumieć, rozpoznać i leczyć”.