Pielęgniarka-wiceminister? Potwierdziliśmy pogłoski i spytaliśmy o to, kto powinien objąć to stanowisko
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 19.12.2016
Źródło: Krystian Lurka
| Tagi: | Dorota Kilańska, Teresa Kruczkowska, Tomasz Wadas, Sebastian Irzykowski, pielęgniarka, pielęgniarki, wiceminister |
- Premier Beata Szydło rozważa powołanie pielęgniarki na wiceministra - potwierdził Rafał Bochenek, rzecznik prasowy rządu w rozmowie z "Menedżerem Zdrowia". Kto mógłby być kolejnym wiceministrem? Między innymi o tym rozmawialiśmy z ekspertami. - Tylko wiceminister może pomóc uzdrowić sytuację. Kiedy powinno dojść do powołania? Jak najszybciej - powiedział jeden z nich.
Każdemu z ekspertów zadaliśmy cztery pytania. Pytaliśmy o to, czy powołanie pielęgniarki na stanowisku wiceministra to dobry pomysł, kiedy to powinno ewentualnie nastąpić, jakie działania w pierwszej kolejności powinna podjąć nowa wiceminister i poprosiliśmy o wskazanie konkretnej osoby, która powinna być nowym przedstawicielem resortu zdrowia.
Poniżej prezentujemy wypowiedzi.
Dorota Kilańska, dyrektor European Federation Of Nurses Associations i członek Rady Dyrektorów Europejskiej Fundacji Badań Naukowych w Pielęgniarstwie:
- Środowisko pielęgniarek i położnych zasługuje na to, aby pielęgniarka była w randze ministra. Na pewno z radością przyjęlibyśmy taką decyzję, bo wiemy z doświadczeń innych krajów, że przyniesie ona korzyści nie tylko polityce zdrowotnej, ale przede wszystkim pacjentom. W Polsce jest wiele pielęgniarek, które sprostają temu wyzwaniu, a być może wtedy ministerstwo zdrowia przestanie być "ministerstwem lekarzy". Dobrze gdyby pomyślano także o wiceministrze wywodzącym się spośród pacjentów. Ich głos musi być także usłyszany. To co jest dobre dla pacjentów, będzie dobre dla pielęgniarek. To co jest dobre dla pielęgniarek przyniesie korzyści pacjentom. Wskazanie konkretnej osoby nie przyniesie korzyści zarówno osobie, jak i środowisku. To stanowisko polityczne, dla osób obecnych w polityce. Dla nas najważniejsze byłoby, gdyby jej autorytet nie wynikał tylko ze zajmowanego stanowiska.
Teresa Kruczkowska, przewodnicząca Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Poznaniu:
- Potwierdzam, że podczas spotkania pani premier z pielęgniarkami podbeskidzia padł wniosek by jednym z wiceministrów zdrowia była pielęgniarka. Jesteśmy najliczniejszą grupą zawodową w systemie ochrony zdrowia, wykonujemy zawody zaufania społecznego samodzielnie, poruszamy się w gąszczu niespójnych przepisów prawa a nadzór nad Departamentem Pielęgniarek i Położnych sprawuje lekarz, który nie zna istoty wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej. O tym świadczą zachowania podczas rozmów przedstawicieli NRPiP z wiceministrami, którzy po kilkunastu minutach wychodzą ze spotkania twierdząc, że nie są przygotowani.
Powołanie pielęgniarki na stanowisko wiceministra powinno nastąpić jak najszybciej ponieważ problemów przybywa z każdym dniem: próba wprowadzenia kształcenia pielęgniarek w szkołach branżowych, ograniczenie a wręcz zlikwidowanie samodzielności zawodowej w POZ, brak zainteresowania programem "pierwsza praca" by stworzyć warunki dla absolwentów i zatrzymać ich w kraju, chaos w kształceniu podyplomowym pielęgniarek i położnych (zmiana przepisów na korzyść podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wbrew oczekiwaniom samorządu pielęgniarek i położnych) i wiele innych.
O nazwiskach kandydatów możemy mówić gdy zapadnie decyzja na tak. Dzisiaj jest za wcześnie. Niewątpliwie musi to być osoba, która zna dogłębnie istotę wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej a także "biegle porusza się" w zagadnieniach związanych z organizacją ochrony zdrowia.
Tomasz Wadas, przewodniczący Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Krakowie:
- Myślę, że pomysł pielęgniarki w randze wiceministra zdrowia to dobry pomysł. Dlaczego? Bo najliczniejsza grupa zawodowa jaką stanowią pielęgniarki i położne zasługuje na swojego przedstawiciela w Ministerstwie Zdrowia. Stanowisko to powinno być objęte na początku nowego roku. Wiele spraw jest do realizowania i myślę, że pani premier i rozważy stosowny termin.
Pierwsze działania:
- uregulowanie w rozporządzeniach koszykowych ile pielęgniarek/położnych winno pracować w przeliczeniu na ilość świadczonych usług dla pacjenta. Należy również określić ile winno być pielęgniarek w przeliczeniu na 1000 Polaków,
- wsparcie pielęgniarek personelem pomocniczym (opiekun medyczny, asystentka pielęgniarki), gdyż wielu absolwentów poszukuje pracy,
- wyraźne zaznaczenie środków na kształcenie pielęgniarek oraz zwiększenie limitów dla Uczelni Wyższych, gdyż kandydaci są, ale brak jest środków na kształcenie,
- należy pilnie podjąć rozmowy z organizacjami związkowymi, aby uregulować płace pielęgniarek i tym samym dać szanse absolwentom na pracę w Polsce, a nie w innych krajach UE,
- ujednolicenie dokumentacji pielęgniarek we wszystkich placówkach Ochrony Zdrowia.
Na pytanie kto powinien zostać wiceministrem zdrowia nie odpowiem. To pani Premier zdecyduje.
Sebastian Irzykowski, wiceprezes Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych:
- Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych, które reprezentuje samorząd na poziomie krajowym od wielu lat spotyka się z brakiem zrozumienia wśród polityków odpowiedzialnych za kreowanie polityki zdrowotnej. Dowodem na to jest sytuacja pielęgniarstwa i położnictwa w naszym kraju. Demografia, która z każdym dniem przybliża katastrofę w naszych szpitalach. Szpitale-przedsiębiorstwa, które dewastują wszelkie idee związane z wykonywaniem zawodów medycznych czyniąc z nas wykonawców procedur. Zupełna niekonsekwencja zakresie kreowania długofalowej wizji rozwoju dla zawodów pielęgniarki i położnej. To należałoby zmienić. Proszę zwrócić uwagę, że od dłuższego czasu wszystkie pielęgniarskie i położnicze organizacje, to jest Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych, Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie mówią jednym głosem i działają synchronicznie. Powód? Doszliśmy do ściany, której nie możemy pokonać. Nasze argumenty poparte liczbami, kampaniami społecznymi oraz stanem faktycznym trafiają w próżnię. Tylko akcje protestacyjne, pokaz siły i niezadowolenia dają jakiekolwiek efekty. Czego dowodem jest "Zembalowe", czyli cztery razy czterysta złotych brutto.
Wracając jednak do tematu. Pyta pan o wizytę premier Szydło na Podbeskidziu i spotkanie z pielęgniarkami. Nawiązuje pan do wypowiedzi pani Małgorzaty Szwed, przewodniczącej BOIPiP. Tak, pani przewodnicząca reprezentowała i wyrażała stanowisko całej Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, która postuluje o powołanie pielęgniarki w randze wiceministra.
Nasze 25-letnie doświadczenia jako samorządu pozwalają nam na jasne stwierdzenie, tylko wiceminister może pomóc uzdrowić sytuację. Jako samorząd mamy pomysły i sposoby aby wyjść z impasu lecz w opór a czasami niechęć jaki spotykamy jest dla nas nie do pokonania. Przywołam początek lat dziewięćdziesiątych i panią Krystynę Sienkiewicz (1989–1992 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej). To okres w którym powstał samorząd pielęgniarek i położnych, a pielęgniarki i położne uwierzyły, że transformacja systemowa doprowadzi do poprawy ich sytuacji ekonomiczniej i społecznej. To okres kiedy pielęgniarki i położne rozpoczęły samodzielne kontraktowanie świadczeń. Jesteśmy przekonani, że nie udałoby się nam przeprowadzić tak dalekich zmian legislacyjnych gdyby naszym przedstawicielem w ministerstwie zdrowia nie była pielęgniarka w randze wiceministra. Dziś pielęgniarki i położne z Czech, Węgier i Słowacji z zazdrością patrzą na nasze kompetencje, uporządkowany system kształcenia przeddyplomowego i podyplomowego.
Dlatego wracamy do sprawdzonego i jak pokazuje historia skutecznego rozwiązania. Tylko pielęgniarka w randze wiceministra może uporządkować i ukierunkować we współpracy z Naczelną Radą Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Pielęgniarek i Położnych oraz Polskim Towarzystwem Pielęgniarskim system i dla dobra naszych pacjentów przywrócić pielęgniarce i położnej należyte miejsce w systemie ochrony zdrowia.
Pierwsze zadania dla nowego wicemistera to:
- wprowadzenie norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych skorelowanych z kwalifikacjami,
- wdrożenie programu "Pierwsza Praca Pielęgniarki/Położnej" - każdy absolwent powinien otrzymać ofertę pracy (to około siedem tysięcy osób rocznie) - program powinien obejmować również absolwentów z lat poprzednich, którzy nie znaleźli zatrudnienia,
- określania przez resort limitów przyjęć na studia pielęgniarskie i położnicze. W chwili obecnej pozostaje to w gestii uczelni, co powoduje, że nie wszyscy chętni są przyjmowani oraz brak jest skoordynowania dla całego kraju,
- rozpoczęcie prac uporządkowaniem przepisów prawnych regulujących zawody pielęgniarki i położnej ze szczególnym uwzględnieniem wykonywania zawodu przez pielęgniarki i położne w podmiotach leczniczych przekształconych w spółki prawa handlowego,
- doprowadzenie do przejęcie przez następce prawnego Narodowego Funduszu Zdrowia (zapowiadana jest jego likwidacja) zobowiązań wobec pielęgniarek i położnych wynikających z rozporządzenia ministra zdrowia z 14 października 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1628) oraz przekształcenia go w jasny i czytelny system wynagradzania pielęgniarek i położnych.
Kiedy powinno dojść do powołania nowego wiceministra? Jak najszybciej.
Kto powinien zostać wiceministrem pielęgniarką? Powinna być to osoba, która cechuje się ogromną determinacją oraz odpornością psychiczną. Warunki w jakich przyjdzie tej osobie pracować będą niezwykle trudne (sześciu ministrów to lekarze) - oczekiwania środowiska są ogromne. Doświadczenie zawodowe, stały kontakt z praktyką, umiejętność współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz doskonała orientacja w bieżącej sytuacji (brak czasu na wdrażanie) to atuty, które powinny charakteryzować naszego kandydata.
Wiem, że na pytanie dotyczące obsady stanowiska wiceministra oczekują państwo podania konkretnego nazwiska. Niestety, nie mogę spełnić państwa oczekiwania. To pytanie powinni państwo zadać premier Beacie Szydło. Wskazanie i mianowanie wiceministra to prerogatywy prezesa Rady Ministrów.
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
Poniżej prezentujemy wypowiedzi.
Dorota Kilańska, dyrektor European Federation Of Nurses Associations i członek Rady Dyrektorów Europejskiej Fundacji Badań Naukowych w Pielęgniarstwie:
- Środowisko pielęgniarek i położnych zasługuje na to, aby pielęgniarka była w randze ministra. Na pewno z radością przyjęlibyśmy taką decyzję, bo wiemy z doświadczeń innych krajów, że przyniesie ona korzyści nie tylko polityce zdrowotnej, ale przede wszystkim pacjentom. W Polsce jest wiele pielęgniarek, które sprostają temu wyzwaniu, a być może wtedy ministerstwo zdrowia przestanie być "ministerstwem lekarzy". Dobrze gdyby pomyślano także o wiceministrze wywodzącym się spośród pacjentów. Ich głos musi być także usłyszany. To co jest dobre dla pacjentów, będzie dobre dla pielęgniarek. To co jest dobre dla pielęgniarek przyniesie korzyści pacjentom. Wskazanie konkretnej osoby nie przyniesie korzyści zarówno osobie, jak i środowisku. To stanowisko polityczne, dla osób obecnych w polityce. Dla nas najważniejsze byłoby, gdyby jej autorytet nie wynikał tylko ze zajmowanego stanowiska.
Teresa Kruczkowska, przewodnicząca Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Poznaniu:
- Potwierdzam, że podczas spotkania pani premier z pielęgniarkami podbeskidzia padł wniosek by jednym z wiceministrów zdrowia była pielęgniarka. Jesteśmy najliczniejszą grupą zawodową w systemie ochrony zdrowia, wykonujemy zawody zaufania społecznego samodzielnie, poruszamy się w gąszczu niespójnych przepisów prawa a nadzór nad Departamentem Pielęgniarek i Położnych sprawuje lekarz, który nie zna istoty wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej. O tym świadczą zachowania podczas rozmów przedstawicieli NRPiP z wiceministrami, którzy po kilkunastu minutach wychodzą ze spotkania twierdząc, że nie są przygotowani.
Powołanie pielęgniarki na stanowisko wiceministra powinno nastąpić jak najszybciej ponieważ problemów przybywa z każdym dniem: próba wprowadzenia kształcenia pielęgniarek w szkołach branżowych, ograniczenie a wręcz zlikwidowanie samodzielności zawodowej w POZ, brak zainteresowania programem "pierwsza praca" by stworzyć warunki dla absolwentów i zatrzymać ich w kraju, chaos w kształceniu podyplomowym pielęgniarek i położnych (zmiana przepisów na korzyść podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wbrew oczekiwaniom samorządu pielęgniarek i położnych) i wiele innych.
O nazwiskach kandydatów możemy mówić gdy zapadnie decyzja na tak. Dzisiaj jest za wcześnie. Niewątpliwie musi to być osoba, która zna dogłębnie istotę wykonywania zawodów pielęgniarki i położnej a także "biegle porusza się" w zagadnieniach związanych z organizacją ochrony zdrowia.
Tomasz Wadas, przewodniczący Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Krakowie:
- Myślę, że pomysł pielęgniarki w randze wiceministra zdrowia to dobry pomysł. Dlaczego? Bo najliczniejsza grupa zawodowa jaką stanowią pielęgniarki i położne zasługuje na swojego przedstawiciela w Ministerstwie Zdrowia. Stanowisko to powinno być objęte na początku nowego roku. Wiele spraw jest do realizowania i myślę, że pani premier i rozważy stosowny termin.
Pierwsze działania:
- uregulowanie w rozporządzeniach koszykowych ile pielęgniarek/położnych winno pracować w przeliczeniu na ilość świadczonych usług dla pacjenta. Należy również określić ile winno być pielęgniarek w przeliczeniu na 1000 Polaków,
- wsparcie pielęgniarek personelem pomocniczym (opiekun medyczny, asystentka pielęgniarki), gdyż wielu absolwentów poszukuje pracy,
- wyraźne zaznaczenie środków na kształcenie pielęgniarek oraz zwiększenie limitów dla Uczelni Wyższych, gdyż kandydaci są, ale brak jest środków na kształcenie,
- należy pilnie podjąć rozmowy z organizacjami związkowymi, aby uregulować płace pielęgniarek i tym samym dać szanse absolwentom na pracę w Polsce, a nie w innych krajach UE,
- ujednolicenie dokumentacji pielęgniarek we wszystkich placówkach Ochrony Zdrowia.
Na pytanie kto powinien zostać wiceministrem zdrowia nie odpowiem. To pani Premier zdecyduje.
Sebastian Irzykowski, wiceprezes Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych:
- Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych, które reprezentuje samorząd na poziomie krajowym od wielu lat spotyka się z brakiem zrozumienia wśród polityków odpowiedzialnych za kreowanie polityki zdrowotnej. Dowodem na to jest sytuacja pielęgniarstwa i położnictwa w naszym kraju. Demografia, która z każdym dniem przybliża katastrofę w naszych szpitalach. Szpitale-przedsiębiorstwa, które dewastują wszelkie idee związane z wykonywaniem zawodów medycznych czyniąc z nas wykonawców procedur. Zupełna niekonsekwencja zakresie kreowania długofalowej wizji rozwoju dla zawodów pielęgniarki i położnej. To należałoby zmienić. Proszę zwrócić uwagę, że od dłuższego czasu wszystkie pielęgniarskie i położnicze organizacje, to jest Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych, Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie mówią jednym głosem i działają synchronicznie. Powód? Doszliśmy do ściany, której nie możemy pokonać. Nasze argumenty poparte liczbami, kampaniami społecznymi oraz stanem faktycznym trafiają w próżnię. Tylko akcje protestacyjne, pokaz siły i niezadowolenia dają jakiekolwiek efekty. Czego dowodem jest "Zembalowe", czyli cztery razy czterysta złotych brutto.
Wracając jednak do tematu. Pyta pan o wizytę premier Szydło na Podbeskidziu i spotkanie z pielęgniarkami. Nawiązuje pan do wypowiedzi pani Małgorzaty Szwed, przewodniczącej BOIPiP. Tak, pani przewodnicząca reprezentowała i wyrażała stanowisko całej Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, która postuluje o powołanie pielęgniarki w randze wiceministra.
Nasze 25-letnie doświadczenia jako samorządu pozwalają nam na jasne stwierdzenie, tylko wiceminister może pomóc uzdrowić sytuację. Jako samorząd mamy pomysły i sposoby aby wyjść z impasu lecz w opór a czasami niechęć jaki spotykamy jest dla nas nie do pokonania. Przywołam początek lat dziewięćdziesiątych i panią Krystynę Sienkiewicz (1989–1992 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej). To okres w którym powstał samorząd pielęgniarek i położnych, a pielęgniarki i położne uwierzyły, że transformacja systemowa doprowadzi do poprawy ich sytuacji ekonomiczniej i społecznej. To okres kiedy pielęgniarki i położne rozpoczęły samodzielne kontraktowanie świadczeń. Jesteśmy przekonani, że nie udałoby się nam przeprowadzić tak dalekich zmian legislacyjnych gdyby naszym przedstawicielem w ministerstwie zdrowia nie była pielęgniarka w randze wiceministra. Dziś pielęgniarki i położne z Czech, Węgier i Słowacji z zazdrością patrzą na nasze kompetencje, uporządkowany system kształcenia przeddyplomowego i podyplomowego.
Dlatego wracamy do sprawdzonego i jak pokazuje historia skutecznego rozwiązania. Tylko pielęgniarka w randze wiceministra może uporządkować i ukierunkować we współpracy z Naczelną Radą Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Pielęgniarek i Położnych oraz Polskim Towarzystwem Pielęgniarskim system i dla dobra naszych pacjentów przywrócić pielęgniarce i położnej należyte miejsce w systemie ochrony zdrowia.
Pierwsze zadania dla nowego wicemistera to:
- wprowadzenie norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych skorelowanych z kwalifikacjami,
- wdrożenie programu "Pierwsza Praca Pielęgniarki/Położnej" - każdy absolwent powinien otrzymać ofertę pracy (to około siedem tysięcy osób rocznie) - program powinien obejmować również absolwentów z lat poprzednich, którzy nie znaleźli zatrudnienia,
- określania przez resort limitów przyjęć na studia pielęgniarskie i położnicze. W chwili obecnej pozostaje to w gestii uczelni, co powoduje, że nie wszyscy chętni są przyjmowani oraz brak jest skoordynowania dla całego kraju,
- rozpoczęcie prac uporządkowaniem przepisów prawnych regulujących zawody pielęgniarki i położnej ze szczególnym uwzględnieniem wykonywania zawodu przez pielęgniarki i położne w podmiotach leczniczych przekształconych w spółki prawa handlowego,
- doprowadzenie do przejęcie przez następce prawnego Narodowego Funduszu Zdrowia (zapowiadana jest jego likwidacja) zobowiązań wobec pielęgniarek i położnych wynikających z rozporządzenia ministra zdrowia z 14 października 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1628) oraz przekształcenia go w jasny i czytelny system wynagradzania pielęgniarek i położnych.
Kiedy powinno dojść do powołania nowego wiceministra? Jak najszybciej.
Kto powinien zostać wiceministrem pielęgniarką? Powinna być to osoba, która cechuje się ogromną determinacją oraz odpornością psychiczną. Warunki w jakich przyjdzie tej osobie pracować będą niezwykle trudne (sześciu ministrów to lekarze) - oczekiwania środowiska są ogromne. Doświadczenie zawodowe, stały kontakt z praktyką, umiejętność współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz doskonała orientacja w bieżącej sytuacji (brak czasu na wdrażanie) to atuty, które powinny charakteryzować naszego kandydata.
Wiem, że na pytanie dotyczące obsady stanowiska wiceministra oczekują państwo podania konkretnego nazwiska. Niestety, nie mogę spełnić państwa oczekiwania. To pytanie powinni państwo zadać premier Beacie Szydło. Wskazanie i mianowanie wiceministra to prerogatywy prezesa Rady Ministrów.
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
