Polsko-Brytyjski Szczyt Zdrowia
Redaktor: Bartłomiej Leśniewski
Data: 10.06.2015
Działy:
Polecamy
Aktualności
Polsko-Brytyjski Szczyt Zdrowia pod patronatem honorowym Robina Barnetta, ambasadora Wielkiej Brytanii w Polsce, będzie specjalnym wydarzeniem podczas czerwcowej konferencji Hospital Management Wyzwania 2015. Brytyjczycy podzielą się z Polakami swoimi doświadczeniami w reformowaniu ochrony zdrowia.
Szczyt odbędzie się w czwartek 18 czerwca.
Konferencja na trwałe wpisała się w kalendarz najważniejszych wydarzeń rynku medycznego w Polsce i zyskała opinię najbardziej wartościowej merytorycznie, a przy tym najbardziej prestiżowej. Wśród patronów naukowych wydarzenia należy wymienić Zarząd ds. Ryzyka Uniwersytetu Stanforda, Amerykańskie Kolegium Lekarzy Zarządzających, Amerykańskie Stowarzyszenie Dyrektorów Medycznych, University of Sydney, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, Akademię Leona Koźmińskiego, Europejską Komisję Przemysłu Medycznego oraz Europejską Federację Szpitali.
Wydarzeniem specjalnym będzie Polsko-Brytyjski Szczyt Zdrowia pod patronatem honorowym Ambasadora Wielkiej Brytanii w Polsce, Robina Barnetta.
O czym opowiedzą Brytyjczycy? Angielski system ochrony zdrowia to jeden z największych pracodawców na świecie, zatrudniający ponad milion osób. Jedynie chińska armia, koleje indyjskie, Wal-Mart oraz siły zbrojne USA mogą pochwalić się większą liczbą pracowników. I właśnie w tej organizacji dokonano w 2012 r. najistotniejszej w europejskiej ochronie zdrowia reformy. Jak przebiegła i jakie są jej skutki?
W Wielkiej Brytanii ze względu na specyfikę kraju działa kilka odrębnych systemów ochrony zdrowia. Każdy z nich rządzi się własnymi prawami, jednak wszystkie oparte są na idei dostępności dobrej jakości usług zdrowotnych dla wszystkich obywateli niezależnie od ich stanu posiadania.
Za angielski budżetowy system opieki zdrowotnej odpowiada resort zdrowia (Department of Health), któremu podlega NHS (National Health Service) – odpowiednik polskiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Zarówno przed reformą, jak i po niej jest to centralna część systemu, finansująca większość usług medycznych, w tym podstawową opiekę zdrowotną, leczenie szpitalne, leczenie chorób przewlekłych i stomatologię. Reforma polegała przede wszystkim na tym, by pieniądze rozdzielane przez NHS trafiały bezpośrednio do lekarzy, ponieważ to oni codziennie spotykają się z pacjentami i najlepiej wiedzą, jakie są ich potrzeby.
National Health Service jest finansowany przede wszystkim z podatków obywateli, a w niewielkiej części z ubezpieczeń i z budżetu Ministerstwa Zdrowia. Opłaca on działalność podstawowej opieki zdrowotnej (w tym tzw. general practitioners, czyli lekarzy pierwszego kontaktu), jak również specjalistyczne usługi medyczne. National Health Service rozdziela fundusze pomiędzy 211 Clinical Commissioning Groups (CCGs). Są to grupy zakupowe organizujące konkretne usługi medyczne w regionach, zrzeszające lekarzy pierwszego kontaktu.
W zarządzie każdej CCG są m.in. lekarze pierwszego kontaktu, pielęgniarki, osoby prywatne i lekarze pracujący w szpitalu. Odpowiadają one za organizację usług medycznych, czyli ich zakup od placówek publicznych i prywatnych. Poza podstawową opieką zdrowotną są to np.:
• wybrane elementy leczenia szpitalnego,
• rehabilitacja,
• pomoc w przypadkach nagłych,
• medycyna środowiskowa,
• psychologia i psychiatria.
Wszyscy lekarze pierwszego kontaktu w Anglii muszą należeć do CCG.
Podczas Polsko-Brytyjskiego Szczytu Zdrowia prelekcję na temat organizacji pracy personelu medycznego w UK, ze szczególnym uwzględnieniem systemu konsultanckiego wygłosi prof. Jarosław J. Fedorowski, który podzieli się osobistymi doświadczeniami z pracy w charakterze specjalisty - konsultanta w sześciu różnych szpitalach angielskich.
Konferencja na trwałe wpisała się w kalendarz najważniejszych wydarzeń rynku medycznego w Polsce i zyskała opinię najbardziej wartościowej merytorycznie, a przy tym najbardziej prestiżowej. Wśród patronów naukowych wydarzenia należy wymienić Zarząd ds. Ryzyka Uniwersytetu Stanforda, Amerykańskie Kolegium Lekarzy Zarządzających, Amerykańskie Stowarzyszenie Dyrektorów Medycznych, University of Sydney, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, Akademię Leona Koźmińskiego, Europejską Komisję Przemysłu Medycznego oraz Europejską Federację Szpitali.
Wydarzeniem specjalnym będzie Polsko-Brytyjski Szczyt Zdrowia pod patronatem honorowym Ambasadora Wielkiej Brytanii w Polsce, Robina Barnetta.
O czym opowiedzą Brytyjczycy? Angielski system ochrony zdrowia to jeden z największych pracodawców na świecie, zatrudniający ponad milion osób. Jedynie chińska armia, koleje indyjskie, Wal-Mart oraz siły zbrojne USA mogą pochwalić się większą liczbą pracowników. I właśnie w tej organizacji dokonano w 2012 r. najistotniejszej w europejskiej ochronie zdrowia reformy. Jak przebiegła i jakie są jej skutki?
W Wielkiej Brytanii ze względu na specyfikę kraju działa kilka odrębnych systemów ochrony zdrowia. Każdy z nich rządzi się własnymi prawami, jednak wszystkie oparte są na idei dostępności dobrej jakości usług zdrowotnych dla wszystkich obywateli niezależnie od ich stanu posiadania.
Za angielski budżetowy system opieki zdrowotnej odpowiada resort zdrowia (Department of Health), któremu podlega NHS (National Health Service) – odpowiednik polskiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Zarówno przed reformą, jak i po niej jest to centralna część systemu, finansująca większość usług medycznych, w tym podstawową opiekę zdrowotną, leczenie szpitalne, leczenie chorób przewlekłych i stomatologię. Reforma polegała przede wszystkim na tym, by pieniądze rozdzielane przez NHS trafiały bezpośrednio do lekarzy, ponieważ to oni codziennie spotykają się z pacjentami i najlepiej wiedzą, jakie są ich potrzeby.
National Health Service jest finansowany przede wszystkim z podatków obywateli, a w niewielkiej części z ubezpieczeń i z budżetu Ministerstwa Zdrowia. Opłaca on działalność podstawowej opieki zdrowotnej (w tym tzw. general practitioners, czyli lekarzy pierwszego kontaktu), jak również specjalistyczne usługi medyczne. National Health Service rozdziela fundusze pomiędzy 211 Clinical Commissioning Groups (CCGs). Są to grupy zakupowe organizujące konkretne usługi medyczne w regionach, zrzeszające lekarzy pierwszego kontaktu.
W zarządzie każdej CCG są m.in. lekarze pierwszego kontaktu, pielęgniarki, osoby prywatne i lekarze pracujący w szpitalu. Odpowiadają one za organizację usług medycznych, czyli ich zakup od placówek publicznych i prywatnych. Poza podstawową opieką zdrowotną są to np.:
• wybrane elementy leczenia szpitalnego,
• rehabilitacja,
• pomoc w przypadkach nagłych,
• medycyna środowiskowa,
• psychologia i psychiatria.
Wszyscy lekarze pierwszego kontaktu w Anglii muszą należeć do CCG.
Podczas Polsko-Brytyjskiego Szczytu Zdrowia prelekcję na temat organizacji pracy personelu medycznego w UK, ze szczególnym uwzględnieniem systemu konsultanckiego wygłosi prof. Jarosław J. Fedorowski, który podzieli się osobistymi doświadczeniami z pracy w charakterze specjalisty - konsultanta w sześciu różnych szpitalach angielskich.
