Pracodawcy RP próbują pogodzić ministerstwo i pielęgniarki
Redaktor: Marta Koblańska
Data: 12.08.2015
Źródło: Pracodawcy RP/MK
Uczestnicy spotkania u Pracodawców RP podkreślali, że podwyżki dla pielęgniarek i położnych są konieczne, jednak w dalszym ciągu nie ma zgody co do ich realizacji. Pracodawcy RP obawiają się także konfliktów wśród załóg szpitali.
Projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz kwestia wpisania do niego propozycji wzrostu wynagrodzenia pielęgniarek i położnych stanowiły temat spotkania, które 10 sierpnia odbyło się w siedzibie Pracodawców RP.
Do udziału w nim zaproszone zostały wszystkie organizacje pracowników i pracodawców, reprezentatywne w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji, a także przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia i Narodowego Funduszu Zdrowia. Zaproszenia nie przyjęło niestety Forum Związków Zawodowych, którego członkiem jest Ogólnopolski Związek Pielęgniarek i Położnych – postulujący wzrost wynagrodzeń.
Wiceminister Zdrowia Cezary Cieślukowski podkreślał, że podwyżka wynagrodzeń dla pielęgniarek i położnych jest potrzebna. Jednocześnie zapewniał, że przyjęte przez resort rozwiązanie – tj. trzystuzłotowe podwyżki rozdzielane przez dyrektora placówki wśród wybranej grupy zawodowej – to rozwiązanie tymczasowe. Docelowo określone mają zostać stawki korygujące, wyznaczające minimalne wymagania dotyczące liczebności personelu w szpitalach. Wszyscy zgromadzeni podzielali pogląd Ministerstwa co do tego, że podwyżki są konieczne. Średni wiek pielęgniarek i położnych pracujących w polskich szpitalach jest wysoki, a niskie płace zniechęcają młode osoby do podejmowania edukacji w tym zawodzie, ponadto zachęcają do migracji zarobkowej. Nie było już jednak zgody co do sposobu realizacji tych podwyżek oraz faktu, że część partnerów społecznych została wykluczona przez resort zdrowia z rozmów nad planowanymi rozwiązaniami. Takie działania resortu kierowanego przez Mariana Zembalę będą – zdaniem związkowców – prowadziły do przyjęcia złych rozwiązań. Sporo obaw miała także strona pracodawców, której rolą w tych zmianach będzie przecież ich bezpośrednie wdrażanie na terenie placówek ochrony zdrowia.
Uczestnicy spotkania zwrócili uwagę przede wszystkim na fakt, iż przyjęte rozwiązanie zrodzi wiele konfliktów w podmiotach leczniczych. Dzisiaj dobrze zarządzany szpital ma zrównoważone dochody personelu medycznego pod kątem kwalifikacji i zadań wykonywanych przez personel. Zwiększenie wynagrodzenia dla jednej wybranej grupy zawodowej spowoduje analogiczne roszczenia pozostałego personelu pomocniczego – laborantów, fizjoterapeutów oraz innych pracowników medycznych. To zaś oznacza konieczność wyasygnowania z budżetu szpitala dodatkowych środków na zrównoważenie wynagrodzenia, w celu uniknięcia konfliktów między poszczególnymi grupami zawodowymi. Zwrócono także uwagę na to, że konieczność uzgodnienia w sposób sformalizowany wzrostu wynagrodzenia z przedstawicielami środowiska pielęgniarek wcale nie będzie prosty – zwłaszcza w dużych podmiotach leczniczych, gdzie działa wiele związków zawodowych.
Dodatkowo wiele wątpliwości budzi fakt, że Ministerstwo chce wprowadzać podwyżki dla określonych grup zawodowych (nie wszystkich) w drodze rozporządzenia do ustawy. Zdaniem prawników delegacja ustawowa na to jednak nie pozwala, bo wpisanie wzrostu wynagrodzeń do Ogólnych Warunków Umów budzi poważne zastrzeżenia natury prawno-konstytucyjnej. Uczestnicy spotkania zaapelowali zatem do Ministra Zdrowia o rozważenie zmiany sposobu doprowadzenia do wzrostu wynagrodzenia, tak aby uniknąć konfliktów wewnątrz szpitali, a jednocześnie skutecznie zatrzymać pielęgniarki przed migracją – to bowiem powinno być tak naprawdę celem wprowadzanych rozwiązań. Podkreślono także konieczność dokonania zmian w zakresie edukacji.
Pracodawcy RP – jako organizatorzy debaty – poprosili Ministra Zdrowia o otwartość na wprowadzenie koniecznych modyfikacji w projekcie rozporządzenia. Zapewnili także o woli organizacji kolejnego spotkania, po konsultacjach społecznych, w celu wspólnego omówienia planowanych zmian w projekcie oraz ostatecznego kształtu rozporządzenia.
Do udziału w nim zaproszone zostały wszystkie organizacje pracowników i pracodawców, reprezentatywne w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji, a także przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia i Narodowego Funduszu Zdrowia. Zaproszenia nie przyjęło niestety Forum Związków Zawodowych, którego członkiem jest Ogólnopolski Związek Pielęgniarek i Położnych – postulujący wzrost wynagrodzeń.
Wiceminister Zdrowia Cezary Cieślukowski podkreślał, że podwyżka wynagrodzeń dla pielęgniarek i położnych jest potrzebna. Jednocześnie zapewniał, że przyjęte przez resort rozwiązanie – tj. trzystuzłotowe podwyżki rozdzielane przez dyrektora placówki wśród wybranej grupy zawodowej – to rozwiązanie tymczasowe. Docelowo określone mają zostać stawki korygujące, wyznaczające minimalne wymagania dotyczące liczebności personelu w szpitalach. Wszyscy zgromadzeni podzielali pogląd Ministerstwa co do tego, że podwyżki są konieczne. Średni wiek pielęgniarek i położnych pracujących w polskich szpitalach jest wysoki, a niskie płace zniechęcają młode osoby do podejmowania edukacji w tym zawodzie, ponadto zachęcają do migracji zarobkowej. Nie było już jednak zgody co do sposobu realizacji tych podwyżek oraz faktu, że część partnerów społecznych została wykluczona przez resort zdrowia z rozmów nad planowanymi rozwiązaniami. Takie działania resortu kierowanego przez Mariana Zembalę będą – zdaniem związkowców – prowadziły do przyjęcia złych rozwiązań. Sporo obaw miała także strona pracodawców, której rolą w tych zmianach będzie przecież ich bezpośrednie wdrażanie na terenie placówek ochrony zdrowia.
Uczestnicy spotkania zwrócili uwagę przede wszystkim na fakt, iż przyjęte rozwiązanie zrodzi wiele konfliktów w podmiotach leczniczych. Dzisiaj dobrze zarządzany szpital ma zrównoważone dochody personelu medycznego pod kątem kwalifikacji i zadań wykonywanych przez personel. Zwiększenie wynagrodzenia dla jednej wybranej grupy zawodowej spowoduje analogiczne roszczenia pozostałego personelu pomocniczego – laborantów, fizjoterapeutów oraz innych pracowników medycznych. To zaś oznacza konieczność wyasygnowania z budżetu szpitala dodatkowych środków na zrównoważenie wynagrodzenia, w celu uniknięcia konfliktów między poszczególnymi grupami zawodowymi. Zwrócono także uwagę na to, że konieczność uzgodnienia w sposób sformalizowany wzrostu wynagrodzenia z przedstawicielami środowiska pielęgniarek wcale nie będzie prosty – zwłaszcza w dużych podmiotach leczniczych, gdzie działa wiele związków zawodowych.
Dodatkowo wiele wątpliwości budzi fakt, że Ministerstwo chce wprowadzać podwyżki dla określonych grup zawodowych (nie wszystkich) w drodze rozporządzenia do ustawy. Zdaniem prawników delegacja ustawowa na to jednak nie pozwala, bo wpisanie wzrostu wynagrodzeń do Ogólnych Warunków Umów budzi poważne zastrzeżenia natury prawno-konstytucyjnej. Uczestnicy spotkania zaapelowali zatem do Ministra Zdrowia o rozważenie zmiany sposobu doprowadzenia do wzrostu wynagrodzenia, tak aby uniknąć konfliktów wewnątrz szpitali, a jednocześnie skutecznie zatrzymać pielęgniarki przed migracją – to bowiem powinno być tak naprawdę celem wprowadzanych rozwiązań. Podkreślono także konieczność dokonania zmian w zakresie edukacji.
Pracodawcy RP – jako organizatorzy debaty – poprosili Ministra Zdrowia o otwartość na wprowadzenie koniecznych modyfikacji w projekcie rozporządzenia. Zapewnili także o woli organizacji kolejnego spotkania, po konsultacjach społecznych, w celu wspólnego omówienia planowanych zmian w projekcie oraz ostatecznego kształtu rozporządzenia.
