Duże badanie populacyjne dotyczące PNET
Autor: Marta Koblańska
Data: 27.07.2017
Źródło: ASCO 2017/KS
Guzy neuroendokrynne trzustki (pancreatic neuroendocrine tumor, PNET) są rzadkimi nowotworami, stanowiącymi mniej niż 2% nowotworów trzustki. Wyniki leczenia chorych na PNET różnią sie w zależności od zaawansowania, inwazyjności oraz objawów klinicznych. Pewna poprawę może przynieść wprowadzenie nowych terapii. Przedstawiono analizę epidemiologii i rokowania chorych na PNET, z uwzględnieniem późniejszego okresu, niż we wcześniejszej analizie.
Na podstawie danych z rejestru SEER odnaleziono chorych, u których w latach 2000 – 2013 rozpoznano PNET. Przeszukanie oparto na skojarzeniu kodów ICD-O-3 i histologicznych. Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu JMP i SEER*STAT 8.3.2. Przeżycie całkowite (overall survival, OS) analizowano metodą Kaplana–Meiera. Znaczenie prognostyczne poszczególnych zmiennych analizowano przy użyciu wieloczynnikowych modeli proporcjonalnego hazardu Coxa.
Wyniki:
Odnaleziono 5993 chorych z PNET. W trakcie prowadzenia badania obserwowano zwiększenie zachorowalności z 0,3 do 1,2 na 100000. W dużym stopniu wyjaśnia to coraz większa liczba chorych z chorobą zlokalizowaną. OS w całej populacji wyniosło 54 miesięcy (95%; CI 50-58), a odsetki przeżyć 5-letnich u chorych z chorobą zlokalizowaną, miejscowo zaawansowaną i przerzutową wyniosły odpowiednio 81,7%, 62% i 26%. Po 2008 roku wprowadzono do praktyko nowe leki, takie jak sunitynib, ewerolimus i kapecytabina/temozolomid. OS było lepsze u chorych, u których rozpoznanie postawiono po 2008 roku (HR 0,73; 95% CI, 0,69-0,79; p <0,0001), a po wykluczeniu chorych z nowotworem zlokalizowanym nadal odnotowano statystycznie istotne różnice (HR 0,85; 95% CI, 0,78-0,92; p=0,0002). Czynniki poprawiające OS obejmowały młodszy wiek, płeć żeńską, mniejsze zaawansowanie, mniejszą inwazyjność i wykonanie operacji chirurgicznej. W przypadku choroby przerzutowej lepsze OS odnotowano u chorych poddanych operacji, przy czym różnice statystycznie istotnie utrzymywały sie po skorygowaniu o możliwe czynniki zakłócające (HR 0,36; 95% CI, 0,3-0,45).
Podsumowanie:
W przedstawionym dużym badaniu populacyjnym obserwowano zwiększenie rocznej zachorowalności na PNET, głównie z powodu coraz większej liczby chorych z chorobą zlokalizowaną. Z kolei OS poprawiało się w trakcie badania, prawdopodobnie z powodu zmiany zaawansowania jak i wprowadzeniu nowych terapii do praktyki klinicznej. Czynniki poprawiające OS obejmowały młodszy wiek, płeć żeńską, mniejsze zaawansowanie, mniejszą inwazyjność i wykonanie operacji chirurgicznej. Czynnikiem predykcyjnym lepszych wyników leczenia u chorych z nowotworem przerzutowym było wykonanie operacji chirurgicznej.
Wyniki:
Odnaleziono 5993 chorych z PNET. W trakcie prowadzenia badania obserwowano zwiększenie zachorowalności z 0,3 do 1,2 na 100000. W dużym stopniu wyjaśnia to coraz większa liczba chorych z chorobą zlokalizowaną. OS w całej populacji wyniosło 54 miesięcy (95%; CI 50-58), a odsetki przeżyć 5-letnich u chorych z chorobą zlokalizowaną, miejscowo zaawansowaną i przerzutową wyniosły odpowiednio 81,7%, 62% i 26%. Po 2008 roku wprowadzono do praktyko nowe leki, takie jak sunitynib, ewerolimus i kapecytabina/temozolomid. OS było lepsze u chorych, u których rozpoznanie postawiono po 2008 roku (HR 0,73; 95% CI, 0,69-0,79; p <0,0001), a po wykluczeniu chorych z nowotworem zlokalizowanym nadal odnotowano statystycznie istotne różnice (HR 0,85; 95% CI, 0,78-0,92; p=0,0002). Czynniki poprawiające OS obejmowały młodszy wiek, płeć żeńską, mniejsze zaawansowanie, mniejszą inwazyjność i wykonanie operacji chirurgicznej. W przypadku choroby przerzutowej lepsze OS odnotowano u chorych poddanych operacji, przy czym różnice statystycznie istotnie utrzymywały sie po skorygowaniu o możliwe czynniki zakłócające (HR 0,36; 95% CI, 0,3-0,45).
Podsumowanie:
W przedstawionym dużym badaniu populacyjnym obserwowano zwiększenie rocznej zachorowalności na PNET, głównie z powodu coraz większej liczby chorych z chorobą zlokalizowaną. Z kolei OS poprawiało się w trakcie badania, prawdopodobnie z powodu zmiany zaawansowania jak i wprowadzeniu nowych terapii do praktyki klinicznej. Czynniki poprawiające OS obejmowały młodszy wiek, płeć żeńską, mniejsze zaawansowanie, mniejszą inwazyjność i wykonanie operacji chirurgicznej. Czynnikiem predykcyjnym lepszych wyników leczenia u chorych z nowotworem przerzutowym było wykonanie operacji chirurgicznej.
