termedia.pl
Efekt radioterapii niezależny od podtypu raka piersi
Autor: Alicja Wesołowska
Data: 21.08.2017
Źródło: Journal of Clinical Oncology/KS
| Tagi: | rak piersi, radioterapia |
Na podstawie długookresowych obserwacji w ramach badań klinicznych z randomizacją można stwierdzić, że efekt radioterapii (RT) u chorych na raka piersi po operacji oszczędzającej jest podobny, niezależnie od podtypu nowotworu. Niektóre dane wskazują, że być może raki HER2-dodatnie wykazują nieco większą oporność niż inne podtypy.
W latach 1991-1997 w badaniu klinicznym z randomizacją “Swedish Breast Cancer Group 91 Radiotherapy” 1003 chore na raka piersi w stadium I i II, bez zajęcia węzłów chłonnych przydzielono losowo do grupy otrzymującej leczenie wspomagające (BCS) w skojarzeniu z RT lub bez RT.
Badanie immunohistochemiczne oraz FISH (in situ hybridization) w celu oznaczenia podtypu nowotworu wykonano na próbkach z 958 guzów; wyniki tej analizy opublikowano w wersji elektronicznej przed pełną publikacją w Journal of Clinical Oncology.
Nowotwory klasyfikowano jako typ luminalny A (554 chore), luminalny B - (259 chorych), potrójnie ujemny (81 chorych) oraz HER2-dodatni (w tej grupie u 20 chorych stwierdzono ujemną ekspresje receptora estrogenowego, a u 44 chorych dodatnią ekspresję).
RT wykazała skuteczność w zakresie zmniejszania skumulowanej częstości nawrotu raka piersi w tej samej piersi (ipsilateral breast tumor recurrence, IBTR) po 10 latach w większości podtypów. W przypadku raków typu luminalnego A 10-letnia częstość występowania IBTR wyniosła 19% po RT i 9% u chorych bez RT, ze współczynnikiem ryzyka (hazard ratio, HR) 0,46 (95% CI, 0,29–0,74; p=0,001). Dla podtypu luminalnego B 10-letnia częstość występowania IBTR wyniosła 24% po RT i 8% u chorych bez RT, HR 0,33 (95% CI, 0,16–0,65; p <0,001). W przypadku raka potrójnie ujemnego wartości te wyniosły odpowiednio 21% i 6%, z wartością HR wskazującą na brak istotności statystycznej 0,25 (95% CI, 0,05–1,12; p=0,083).
Nie obserwowano takie efektu u chorych z HER2-dodatnim rakiem piersi. 10-letnia częstość występowania IBTR wyniosła 15% po RT i 19% u chorych bez RT, HR 1,29 (95% CI, 0,38–4,40; p=0,6). Nie wykazano też ogólnej różnicy w zakresie wpływu RT na poszczególne podtypy raka piersi (p=0,21 dla interakcji). Po uwzględnieniu w analizie czynników ryzyka uzyskano podobne wyniki.
W przeciwieństwie do innych podtypów raka piersi, RT zmniejsza śmiertelność z powodu potrójnie ujemnego raka, z HR wynoszącym 0,35 (p=0,06). Nie wykazano istotnego wpływu RT na śmiertelność z innych przyczyn w żadnym z podtypów.
W opinii autorów słaba siła statystyczna była jednym z najważniejszych ograniczeń badania, niezaplanowanego do oceny różnic pomiędzy podgrupami w zakresie odpowiedzi na RT.
Badanie immunohistochemiczne oraz FISH (in situ hybridization) w celu oznaczenia podtypu nowotworu wykonano na próbkach z 958 guzów; wyniki tej analizy opublikowano w wersji elektronicznej przed pełną publikacją w Journal of Clinical Oncology.
Nowotwory klasyfikowano jako typ luminalny A (554 chore), luminalny B - (259 chorych), potrójnie ujemny (81 chorych) oraz HER2-dodatni (w tej grupie u 20 chorych stwierdzono ujemną ekspresje receptora estrogenowego, a u 44 chorych dodatnią ekspresję).
RT wykazała skuteczność w zakresie zmniejszania skumulowanej częstości nawrotu raka piersi w tej samej piersi (ipsilateral breast tumor recurrence, IBTR) po 10 latach w większości podtypów. W przypadku raków typu luminalnego A 10-letnia częstość występowania IBTR wyniosła 19% po RT i 9% u chorych bez RT, ze współczynnikiem ryzyka (hazard ratio, HR) 0,46 (95% CI, 0,29–0,74; p=0,001). Dla podtypu luminalnego B 10-letnia częstość występowania IBTR wyniosła 24% po RT i 8% u chorych bez RT, HR 0,33 (95% CI, 0,16–0,65; p <0,001). W przypadku raka potrójnie ujemnego wartości te wyniosły odpowiednio 21% i 6%, z wartością HR wskazującą na brak istotności statystycznej 0,25 (95% CI, 0,05–1,12; p=0,083).
Nie obserwowano takie efektu u chorych z HER2-dodatnim rakiem piersi. 10-letnia częstość występowania IBTR wyniosła 15% po RT i 19% u chorych bez RT, HR 1,29 (95% CI, 0,38–4,40; p=0,6). Nie wykazano też ogólnej różnicy w zakresie wpływu RT na poszczególne podtypy raka piersi (p=0,21 dla interakcji). Po uwzględnieniu w analizie czynników ryzyka uzyskano podobne wyniki.
W przeciwieństwie do innych podtypów raka piersi, RT zmniejsza śmiertelność z powodu potrójnie ujemnego raka, z HR wynoszącym 0,35 (p=0,06). Nie wykazano istotnego wpływu RT na śmiertelność z innych przyczyn w żadnym z podtypów.
W opinii autorów słaba siła statystyczna była jednym z najważniejszych ograniczeń badania, niezaplanowanego do oceny różnic pomiędzy podgrupami w zakresie odpowiedzi na RT.
