esmo
Lorlatynib – nowy standard leczenia 1. linii chorych na ALK+ NDRP? (LBA2)
Redaktor: Maciej Chyziak
Data: 20.09.2020
Źródło: ESMO Virtual Congress/KS
| Tagi: | ESMO2020 |
Podczas tegorocznego Kongresu ESMO przedstawiono wyniki analizy pośredniej badania klinicznego CROWN. Wykazano, że w porównaniu z kryzotynibem lorlatynib istotnie statystycznie i klinicznie wydłuża czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych na ALK+ niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP).
Do otwartego badania klinicznego III fazy CROWN włączono 296 nieleczonych wcześniej chorych na ALK+ NDRP w stopniu zaawansowania IIIB/IV. Chorych losowo przydzielono w stosunku 1:1 do ramienia z lorlatynibem (doustnie w dawce 100 mg raz na dobę) lub do ramienia z kryzotynibem (doustnie w dawce 250 mg dwa razy na dobę). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (PFS) w ocenie niezależnej komisji.
W chwili zamknięcia bazy danych (20 marca 2020) mediana czasu obserwacji wynosiła 18,3 miesiąca dla lorlatynibu i 14,8 miesiąca dla kryzotynibu. Zastosowanie lorlatynibu wiązało się z 72% redukcją ryzyka progresji choroby w porównaniu z kryzotynibem (HR 0,28; 95% CI 0,191-0,413, p < 0,001). Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po 12 miesiącach był dwukrotnie wyższy w ramieniu z lorlatynibem w porównaniu z chorymi otrzymującymi kryzotynib.
W ramieniu z lorlatynibem stwierdzono także wyższy odsetek odpowiedzi na leczenie: u 76% (n=113) chorych stwierdzono odpowiedź całkowitą (n=4) lub częściową (n=109), podczas gdy w ramieniu z kryzotynibem wynosił on 58%. Mediana czasu trwania odpowiedzi na leczenie (ang. duration of response, DOR) nie była możliwa do oszacowania w ramieniu z lorlatynibem i wynosiła 11 miesięcy w ramieniu z kryzotynibem.
Skuteczność lorlatynibu potwierdzono także u chorych z obecnością zmian przerzutowych w ośrodkowym układzie nerwowym: u 82% chorych stwierdzono odpowiedź całkowitą lub częściową w obrębie OUN, w porównaniu do 23% u chorych otrzymujących kryzotynib. Czas trwania odpowiedzi wewnątrzczaszkowej nie był możliwy do oszacowania u chorych otrzymujących lorlatynib i wynosił od 9,4 do 11 miesięcy u chorych leczonych kryzotynibem.
Odsetek chorych, u których stwierdzono działania niepożądane w stopniu 3. lub 4. wynosił 72,5% i 55,6% odpowiednio dla lorlatynibu i kryzotynibu. Najczęstsze działania niepożądane obejmowały nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych (zaburzenia gospodarki lipidowej).
W chwili zamknięcia bazy danych (20 marca 2020) mediana czasu obserwacji wynosiła 18,3 miesiąca dla lorlatynibu i 14,8 miesiąca dla kryzotynibu. Zastosowanie lorlatynibu wiązało się z 72% redukcją ryzyka progresji choroby w porównaniu z kryzotynibem (HR 0,28; 95% CI 0,191-0,413, p < 0,001). Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po 12 miesiącach był dwukrotnie wyższy w ramieniu z lorlatynibem w porównaniu z chorymi otrzymującymi kryzotynib.
W ramieniu z lorlatynibem stwierdzono także wyższy odsetek odpowiedzi na leczenie: u 76% (n=113) chorych stwierdzono odpowiedź całkowitą (n=4) lub częściową (n=109), podczas gdy w ramieniu z kryzotynibem wynosił on 58%. Mediana czasu trwania odpowiedzi na leczenie (ang. duration of response, DOR) nie była możliwa do oszacowania w ramieniu z lorlatynibem i wynosiła 11 miesięcy w ramieniu z kryzotynibem.
Skuteczność lorlatynibu potwierdzono także u chorych z obecnością zmian przerzutowych w ośrodkowym układzie nerwowym: u 82% chorych stwierdzono odpowiedź całkowitą lub częściową w obrębie OUN, w porównaniu do 23% u chorych otrzymujących kryzotynib. Czas trwania odpowiedzi wewnątrzczaszkowej nie był możliwy do oszacowania u chorych otrzymujących lorlatynib i wynosił od 9,4 do 11 miesięcy u chorych leczonych kryzotynibem.
Odsetek chorych, u których stwierdzono działania niepożądane w stopniu 3. lub 4. wynosił 72,5% i 55,6% odpowiednio dla lorlatynibu i kryzotynibu. Najczęstsze działania niepożądane obejmowały nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych (zaburzenia gospodarki lipidowej).
