Praca patomorfologa warunkiem powodzenia badań molekularnych
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 11.12.2013
Źródło: MK
Materiał cytologiczny i histologiczny jest równoważny do przeprowadzenia badań molekularnych stwierdzających rodzaj mutacji genetycznej nowotworu. Jednak zanim to nastąpi, należy określić typ i podtyp raka - czy jest drobnokomórkowy, czy niedorobnokomórkowy gruczołowy, czy płaskonabłonkowy wraz z procentem komórek nowotoworowych. Na świecie pacjentom przekazywany jest jeden wynik badania już po diagnostyce molekularnej, w Polsce na razie nie jest to możliwe.
- W pracy patomorfologa musimy pamiętać, że mamy do czynienia z bardzo małym, liczącym 3, 4 milimetry materiałem, który i tak należy oszczędzać, aby móc poprowadzić badania immunohistochemiczne, a jeśli i one nie wystarczą do określenia typu raka, także molekularne w kierunku mutacji. To ważne, ponieważ pacjent, który przeszedł jedną bronchoskopię może nie chcieć już kolejnej – mówiła dr Renata Langfort z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie podczas warsztatów diagnostyki molekularnej Polskiej Grupy Raka Płuca. - Jeśli decydujemy się przekazać materiał cytologiczny do badań molekularnych, należy posiadać jego skan. W prawidłowej diagnostyce konieczna jest także dobra współpraca klinicysty z patomofrologiem, aby pobrany materiał był w pełni wartościowy i znane były zadania patomorfologa.
Patomorfolog w materiale histologicznym, czyli wycinku tkankowym w 70 proc. jest w stanie określić, z jakim typem raka ma do czynienia. Jeśli tak się dzieje, nie są konieczne badania immunihistochemiczne, a zazwyczaj tak jest, jeśli mamy do czynienia z materiałem pooperacyjnym, choć także biopsyjnym. Obecnie na wyniku badania nie wystarczy już informacja, że pacjent jest chory na raka gruczołowego, ale należy określić procentowy udział jego podtypów. To ważne, ponieważ określone komponenty mogą wskazywać na obecność lub nie mutacji genetycznej, którą wykrywa się w badaniach molekularnych, a która w raku nieopercyjnym może determinować sposób leczenia. Jeśli w badaniu histologicznym nie ma pewności co do typu nowotworu, a materiału jest mało, należy zaoszczędzić go do badań molekularnych kosztem badań immunohistochemicznych. Jeżeli wiadomo, że materiał jest pełnowartościowy, do diagnostyki molekularnej należy wykorzystać cell bloki, które są świetnym sposobem na zabezpieczenie materiału pobranego od pacjenta do dalszej diagnostyki. Przed przekazaniem materiału do badań molekularnych należy określić, jak dużo jest w nim komórek nowotworowych oraz procent utkania.
Przy pobieraniu materiału należy unikać tkanek martwiczych oraz z odczynem zapalnym. Klinicysta powinien także sprecyzować swoje oczekiwania wobec patomorfologa oraz pozostawać otwarty na sugestie dotyczące zasad pobierania materiału, aby był on wartościowy do badań patomorfologicznych, immunohistochemicznych i molekularnych bez narażania chorego na kolejne pobrania.
Konferencja Polskiej Grupy Raka Płuca należy do największych w Polsce spotkań specjalistów poświęconych tematyce nowotworów płuca. Podczas tegorocznej VII Konferencji Polskiej Grupy Raka Płuca skupiono się zwłaszcza na diagnostyce molekularnej i terapiach indywidualizowanych.
Patomorfolog w materiale histologicznym, czyli wycinku tkankowym w 70 proc. jest w stanie określić, z jakim typem raka ma do czynienia. Jeśli tak się dzieje, nie są konieczne badania immunihistochemiczne, a zazwyczaj tak jest, jeśli mamy do czynienia z materiałem pooperacyjnym, choć także biopsyjnym. Obecnie na wyniku badania nie wystarczy już informacja, że pacjent jest chory na raka gruczołowego, ale należy określić procentowy udział jego podtypów. To ważne, ponieważ określone komponenty mogą wskazywać na obecność lub nie mutacji genetycznej, którą wykrywa się w badaniach molekularnych, a która w raku nieopercyjnym może determinować sposób leczenia. Jeśli w badaniu histologicznym nie ma pewności co do typu nowotworu, a materiału jest mało, należy zaoszczędzić go do badań molekularnych kosztem badań immunohistochemicznych. Jeżeli wiadomo, że materiał jest pełnowartościowy, do diagnostyki molekularnej należy wykorzystać cell bloki, które są świetnym sposobem na zabezpieczenie materiału pobranego od pacjenta do dalszej diagnostyki. Przed przekazaniem materiału do badań molekularnych należy określić, jak dużo jest w nim komórek nowotworowych oraz procent utkania.
Przy pobieraniu materiału należy unikać tkanek martwiczych oraz z odczynem zapalnym. Klinicysta powinien także sprecyzować swoje oczekiwania wobec patomorfologa oraz pozostawać otwarty na sugestie dotyczące zasad pobierania materiału, aby był on wartościowy do badań patomorfologicznych, immunohistochemicznych i molekularnych bez narażania chorego na kolejne pobrania.
Konferencja Polskiej Grupy Raka Płuca należy do największych w Polsce spotkań specjalistów poświęconych tematyce nowotworów płuca. Podczas tegorocznej VII Konferencji Polskiej Grupy Raka Płuca skupiono się zwłaszcza na diagnostyce molekularnej i terapiach indywidualizowanych.
