Prognostyczne znaczenie wieku u chorych na przerzutowego raka jelita grubego.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 30.07.2014
Źródło: Lieu CH et al. „Association of Age With Survival in Patients With Metastatic Colorectal Cancer: Analysis From the ARCAD Clinical Trials Program” J Clin Oncol 32:July 7, 2014
Rak jelita grubego jest nowotworem dominującym jeśli chodzi o częstość występowania u osób po 50 roku życia. W Stanach Zjednoczonych zachorowania na ten typ nowotworu poniżej 50 roku życia są sporadyczne, aczkolwiek częstość jego wystepowania systematycznie wzrasta. Nowotwory w tej grupie wiekowej prezentują zwykle niskie zróżnicowanie, inwazję naczyń i stopień T4 w chwili rozpoznania.
W 9 badaniach III fazy młody wiek chorych (<40 r.ż.) miał związek z krótszym przeżyciem wolnym od progresji (PFS – progression-free survival), ale nie obserwowano różnicy w zakresie mediany przeżycia całkowitego (OS – overall survival) w porównaniu do starszych chorych. W prezentowanym badaniu wykorzystano bazę danych fundacji ARCAD (Aide et Recherche en Cancerologie Digestive) by określić związek pomiędzy wiekiem a wynikami leczenia chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Analiza obejmowała 24 badania kliniczne oceniające efektywność leczenia pierwszej linii.
Przeanalizowano dane 20023 chorych, z czego 3051 chorych było w wieku ≤ 50 lat (15%). Pod uwagę brano wiek chorych w powiązaniu z wynikami leczenia oraz korelację pomiędzy wiekiem a płcią, ogólnym stanem sprawności, rodzajem leczenia (celowane vs. niecelowane), celem terapii celowanej, biomarkerami (KRAS, BRAF) i miejscem występowania przerzutów. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było OS liczone jako czas od włączenia do badania do chwili śmierci z dowolnych przyczyn oraz PFS liczone do czasu progresji choroby lub śmierci w wyniku choroby. Nie ustalono przedziałów wiekowych traktując wiek jako zmienną ciągłą.
Średni wiek chorych wynosił 62 lata, dominowała płeć męska (62%), ogólny stopień sprawności wynosił 0 (53%), 1 (43%) lub ≥2 (4%). Mediana PFS wyniosła 8,1 miesiąca, a mediana OS 17,9 miesiąca przy medianie czasu obserwacji wynoszącej 18 miesięcy. Wiek okazał się być znaczącym czynnikiem predykcyjnym dla OS (p<0,001). Najgorzej rokowali najmłodsi i najstarsi chorzy ze wzrostem ryzyka zgonu o 19% u chorych w wieku ok. 18 lat i 42% u chorych w wieku ok. 90 lat w porównaniu z najlepiej rokującą grupą chorych w wieku ok. 57 lat. Zależność ta pozostała znacząca również gdy brano pod uwagę ogólny stan sprawności i płeć. Wiek jest również czynnikiem predykcyjnym dla PFS (p<0,001). Najlepiej rokującą grupa to chorzy w wieku ok. 61 lat, natomiast najmłodsi chorzy ok. 18 lat i najstarsi w wieku ok. 90 lat prezentowali wyższy o odpowiednio 22% i 15% wzrost ryzyka progresji choroby. Obecność przerzutów w wątrobie, płucach lub otrzewnej w połączeniu z wiekiem wpływa na OS jedynie marginalnie (p=0,08), natomiast jest statystycznie znacząca w przypadku PFS (p=0,005). Nie stwierdzono prognostycznego wpływu na OS wieku i PFS w zależności od rodzaju leczenia, celu terapii celowanej oraz biomarkerów.
Podsumowując – u chorych na raka jelita grubego młodszy i starszy wiek wiążą się z gorszym rokowaniem.
Przeanalizowano dane 20023 chorych, z czego 3051 chorych było w wieku ≤ 50 lat (15%). Pod uwagę brano wiek chorych w powiązaniu z wynikami leczenia oraz korelację pomiędzy wiekiem a płcią, ogólnym stanem sprawności, rodzajem leczenia (celowane vs. niecelowane), celem terapii celowanej, biomarkerami (KRAS, BRAF) i miejscem występowania przerzutów. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było OS liczone jako czas od włączenia do badania do chwili śmierci z dowolnych przyczyn oraz PFS liczone do czasu progresji choroby lub śmierci w wyniku choroby. Nie ustalono przedziałów wiekowych traktując wiek jako zmienną ciągłą.
Średni wiek chorych wynosił 62 lata, dominowała płeć męska (62%), ogólny stopień sprawności wynosił 0 (53%), 1 (43%) lub ≥2 (4%). Mediana PFS wyniosła 8,1 miesiąca, a mediana OS 17,9 miesiąca przy medianie czasu obserwacji wynoszącej 18 miesięcy. Wiek okazał się być znaczącym czynnikiem predykcyjnym dla OS (p<0,001). Najgorzej rokowali najmłodsi i najstarsi chorzy ze wzrostem ryzyka zgonu o 19% u chorych w wieku ok. 18 lat i 42% u chorych w wieku ok. 90 lat w porównaniu z najlepiej rokującą grupą chorych w wieku ok. 57 lat. Zależność ta pozostała znacząca również gdy brano pod uwagę ogólny stan sprawności i płeć. Wiek jest również czynnikiem predykcyjnym dla PFS (p<0,001). Najlepiej rokującą grupa to chorzy w wieku ok. 61 lat, natomiast najmłodsi chorzy ok. 18 lat i najstarsi w wieku ok. 90 lat prezentowali wyższy o odpowiednio 22% i 15% wzrost ryzyka progresji choroby. Obecność przerzutów w wątrobie, płucach lub otrzewnej w połączeniu z wiekiem wpływa na OS jedynie marginalnie (p=0,08), natomiast jest statystycznie znacząca w przypadku PFS (p=0,005). Nie stwierdzono prognostycznego wpływu na OS wieku i PFS w zależności od rodzaju leczenia, celu terapii celowanej oraz biomarkerów.
Podsumowując – u chorych na raka jelita grubego młodszy i starszy wiek wiążą się z gorszym rokowaniem.
