S1 w leczeniu uzupełniającym raka żołądka
Autor: Bartek Stefaniak
Data: 31.10.2011
Źródło: Sasako M, Sakuramoto S, Katai H et al. Five-Year Outcomes of a Randomized Phase III Trial Comparing Adjuvant Chemotherapy With S-1 Versus Surgery Alone in Stage II or III Gastric Cancer. J Clin Oncol. 2011 Oct 17. [Epub ahead of print]
W Journal of Clinical Oncology opublikowano zaktualizowane wyniki badanie ACTS-GC (5-letnia obserwacja), które jest jedynym tak dużym badaniem klinicznym oceniającym skuteczność uzupełniającej chemioterapii u chorych po resekcji raka żołądka.
S1 (Ts-1; Taiho Pharmaceutical, Tokyo, Japan) jest doustną pochodną fluoropirymidyny. W dwóch badaniach II fazy przeprowadzonych u chorych na zaawansowanego raka żołądka obiektywną odpowiedź kliniczną zaobserwowano u 40% badanych.
Od 2001 do 2004 roku 1059 chorych po resekcji raka żołądka i limfadenektomii D2 zakwalifikowano do randomizowanego badania III fazy przeprowadzonego w 109 japońskich ośrodkach. Chorzy włączeni do badania prezentowali II (44%), IIIA (38%) oraz IIIB (16%) stopień zaawansowania choroby. Chorzy o najniższym zaawansowaniu guza pierwotnego (T1) nie byli włączani do badania. Warunkiem zakwalifikowania chorego do leczenia była resekcja mikroskopowo radykalna (R0). W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali S1; w drugim ramieniu poddani byli obserwacji. S1 podawany był w dawce 80-120 mg w 6 tygodniowym schemacie leczenia (4 tygodnie – aktywne leczenie i 2 tygodnie – przerwa). Terapię uzupełniającą prowadzono przez rok. 5-letnie przeżycie obserwowano u 71,7% chorych leczonych S-1 oraz 61,1% chorych poddanych obserwacji (HR=0.66), natomiast 5-letnie przeżycie wolne od nawrotu zanotowano odpowiednio u 65,4% i 53,1% (HR=0.65). U chorych otrzymujących S-1 zaobserwowano zmniejszenie ryzyka zgonu o 33%.
Nie jest jasne jednak czy wyniki tego badania mogą być ekstrapolowane do krajów spoza Azji Wschodniej z powodu różnic w farmakokinetyce S-1 pomiędzy osobnikami rasy kaukaskiej i Azjatami.
Od 2001 do 2004 roku 1059 chorych po resekcji raka żołądka i limfadenektomii D2 zakwalifikowano do randomizowanego badania III fazy przeprowadzonego w 109 japońskich ośrodkach. Chorzy włączeni do badania prezentowali II (44%), IIIA (38%) oraz IIIB (16%) stopień zaawansowania choroby. Chorzy o najniższym zaawansowaniu guza pierwotnego (T1) nie byli włączani do badania. Warunkiem zakwalifikowania chorego do leczenia była resekcja mikroskopowo radykalna (R0). W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali S1; w drugim ramieniu poddani byli obserwacji. S1 podawany był w dawce 80-120 mg w 6 tygodniowym schemacie leczenia (4 tygodnie – aktywne leczenie i 2 tygodnie – przerwa). Terapię uzupełniającą prowadzono przez rok. 5-letnie przeżycie obserwowano u 71,7% chorych leczonych S-1 oraz 61,1% chorych poddanych obserwacji (HR=0.66), natomiast 5-letnie przeżycie wolne od nawrotu zanotowano odpowiednio u 65,4% i 53,1% (HR=0.65). U chorych otrzymujących S-1 zaobserwowano zmniejszenie ryzyka zgonu o 33%.
Nie jest jasne jednak czy wyniki tego badania mogą być ekstrapolowane do krajów spoza Azji Wschodniej z powodu różnic w farmakokinetyce S-1 pomiędzy osobnikami rasy kaukaskiej i Azjatami.
