Wyniki laparoskopowego leczenia guza nerki w stopniu pT3.

Zabieg chirurgiczny jest podstawową metodą leczenia chorych na raka nerki (RCC – renal cel carcinoma) we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego. Od czasu wynalezienia zabiegów laparoskopowych wdrażano je w miarę możliwości. W porównaniu z tradycyjnym zabiegiem chirurgicznym zabieg laparoskopowy charakteryzuje się mniejszą utratą krwi, zmniejszonym zapotrzebowaniem na analgetyki, mniejszym uszkodzeniem ciała, krótszym pobytem w szpitalu i krótszym okresem rekonwalescencji. Dla stopnia T1 i T2 wyniki leczenia laparoskopowego i tradycyjnego są porównywalne. Prezentowana praca ocenia wyniki leczenia laparoskopowego dla stopnia T3.

Patologiczny stopień zaawansowania pT3 obejmuje guz nerki z zajęciem naczyń żylnych i tkanki okołonerkowej. 5-letnie przeżycie wolne od choroby (DFS – disease-free survival) dla raka nerki w stopniu pT3 wynosi od 30% do 85%. W przypadku wznowy, średni czas do jej wystąpienia wynosi 11 do 22 miesięcy. Prezentowane badanie obejmuje chorych poddanych radykalnej (LRN) lub częściowej (LPN) laparoskopowej nefrektomii. Do analizy włączono 176 chorych z rozpoznaniem RCC, klinicznym stopniem zaawansowania T1/T2 oraz patologicznym stopniem zaawansowania T3, u których przeprowadzono zabieg laparoskopowy. Mediana średnicy guza wynosiła 7cm. Przeważał zabieg radykalny (LRN – 155 chorych), a histologicznie przeważało rozpoznanie raka jasnokomórkowego. Zabieg trwał średnio 2 godziny. U 158 chorych stwierdzono negatywne marginesy wycięcia, u 13 chorych pozytywne, a u 5 chorych brak danych na ten temat. Po średnim czasie obserwacji trwającym 22,6 miesiąca stwierdzono wznowę u 3 chorych (2%) i chorobę przerzutową u 43 chorych (24%). Najczęściej przerzuty obejmowały płuca (70%), kości (39%) i węzły chłonne (30%). Ogółem zmarło 7 chorych, z czego 6 z powodu raka nerki. Wyliczone 3-letnie przeżycie wolne od progresji (PFS – progression-free survival) wyniosło 67%. Mediana czasu do progresji wyniosła 10,3 miesiąca.
Wg autorów pracy przewagą tradycyjnego zabiegu chirurgicznego może być lepszy dostęp do zaotrzewnowych węzłów chłonnych co może przekładać się na korzyści diagnostyczne i terapeutyczne. Poważnym problemem wydaje się zaniżenie stopnia zaawansowania przed zabiegiem. Dla właściwie dobranych chorych laparoskopowa nefrektomia daje akceptowalne wyniki leczenia w zakresie krótkiego okresu obserwacji tego badania.