Zakażenie enterowirusami zmniejsza ryzyko zachorowania na białaczkę u dzieci
Autor: Andrzej Kordas
Data: 10.11.2015
Źródło: Lancet Oncology, opublikowano online 25 sierpnia 2015 Risk of leukaemia in children infected with enterovirus: a nationwide, retrospective, population-based, Taiwanese-registry, cohort study
Wyniki najnowszego badania opublikowanego w Lancet Oncology pokazują, że ryzyko zachorowania na białaczkę wśród dzieci na Taiwanie jest dużo mniejsze w przypadku wcześniejszego zakażenia enterowirusami w porównaniu z dziećmi niezakażonymi.
Według opinii Jiun-Nong Lin, z I-Shou University na Taiwanie, uzyskane wyniki potwierdzają hipotezę Greavesa dotyczącą przyczyn białaczki u dzieci. Hipoteza ta stanowi, że układ odpornościowy u dzieci działa bardziej dynamicznie w przypadku opóźnionej ekspozycji na częste zakażenia. Badacze podkreślili, że wyniki badania w dużym stopniu potwierdzają dane epidemiologiczne, dotyczące roli zakażeń wirusowych w białaczce dziecięcej.
Badanie to nie wykazuje biologicznego prawdopodobieństwa, jednak sugeruje się przeprowadzenie badań eksperymentalnych opartych o uzyskane wyniki w celu lepszego zrozumienia zakażeń enterowirusami w patogenezie białaczki. W badaniu wykorzystano dane z bazy danych National Health Insurance Research Database na Taiwanie. Analizą objęto dzieci zakażone enterowirusami w wieku do 18 lat (n=286360) i porównano je z odpowiadająca grupą dzieci bez zakażenia (n=282355). Ostatecznie do badania włączono jedynie dzieci z pełnymi danymi początkowymi, które odbyły trzy wizyty kliniczne w trakcie zakażenia enterowirusami. Zachorowalność na białaczkę wyniosła 3,26 na 100000 osobolat w grupie dzieci zakażonych enterowirusami i 5,84 na 100000 osobolat wśród dzieci niezakażonych. Wyniki badania wykazały, że ryzyko białaczki było statystycznie istotnie mniejsze w grupie dzieci z zakażeniami enterowirusami (skorygowany współczynnik ryzyka [subhazard ratio, SHR], 0,44 [95% przedział ufności (confidence interval, CI), 0,31–0,60]; p< 0,0001). Mniejsze ryzyko białaczki odnotowano u dzieci z zapaleniem migdałków wywołanym wirusami herpes oraz z zakażeniami dłoni-stóp i jamy ustnej, nie wykazano jednak żadnych innych istotnych zależności. Zmniejszenie ryzyka białaczki odnotowano w odniesieniu do obu jej typów, zarówno białaczki limfoblastycznej (SHR, 0,44 [95% CI, 0,30–0,65]; p< 0,0001) jak i szpikowej (SHR, 0,40 [95% CI, 0,17–0,97]; p=0,04). Badacze podkreślili, że zakażenie enterowirusami u dzieci jest poważnym problemem na całym świecie. Niektóre wysoce wirulentne serotypy enterowirusów, takie jak EV71 stanowią poważne wyzwanie dla zdrowia społecznego z uwagi na ciężki przebieg kliniczny i powikłania. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia znaczenia zakażeń enterowirusami w patogenezie białaczki dziecięcej.
To wyjątkowo interesujące badanie w kontekście braku wyraźnych, modyfikowalnych czynników ryzyka występowania białaczki u dzieci, ponieważ wskazuje to na możliwość istnienia czynnika zakaźnego, w przeciwieństwie do innych nowotworów wieku dziecięcego. Jak dotąd jednym z głównych zagadnień jest powtarzalność uzyskanych wyników, co z resztą jest jednym z głównym zagadnień dotyczących całej sfery badań biomedycznych, szczególnie w obszarze badań obserwacyjnych.
Badanie to nie wykazuje biologicznego prawdopodobieństwa, jednak sugeruje się przeprowadzenie badań eksperymentalnych opartych o uzyskane wyniki w celu lepszego zrozumienia zakażeń enterowirusami w patogenezie białaczki. W badaniu wykorzystano dane z bazy danych National Health Insurance Research Database na Taiwanie. Analizą objęto dzieci zakażone enterowirusami w wieku do 18 lat (n=286360) i porównano je z odpowiadająca grupą dzieci bez zakażenia (n=282355). Ostatecznie do badania włączono jedynie dzieci z pełnymi danymi początkowymi, które odbyły trzy wizyty kliniczne w trakcie zakażenia enterowirusami. Zachorowalność na białaczkę wyniosła 3,26 na 100000 osobolat w grupie dzieci zakażonych enterowirusami i 5,84 na 100000 osobolat wśród dzieci niezakażonych. Wyniki badania wykazały, że ryzyko białaczki było statystycznie istotnie mniejsze w grupie dzieci z zakażeniami enterowirusami (skorygowany współczynnik ryzyka [subhazard ratio, SHR], 0,44 [95% przedział ufności (confidence interval, CI), 0,31–0,60]; p< 0,0001). Mniejsze ryzyko białaczki odnotowano u dzieci z zapaleniem migdałków wywołanym wirusami herpes oraz z zakażeniami dłoni-stóp i jamy ustnej, nie wykazano jednak żadnych innych istotnych zależności. Zmniejszenie ryzyka białaczki odnotowano w odniesieniu do obu jej typów, zarówno białaczki limfoblastycznej (SHR, 0,44 [95% CI, 0,30–0,65]; p< 0,0001) jak i szpikowej (SHR, 0,40 [95% CI, 0,17–0,97]; p=0,04). Badacze podkreślili, że zakażenie enterowirusami u dzieci jest poważnym problemem na całym świecie. Niektóre wysoce wirulentne serotypy enterowirusów, takie jak EV71 stanowią poważne wyzwanie dla zdrowia społecznego z uwagi na ciężki przebieg kliniczny i powikłania. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia znaczenia zakażeń enterowirusami w patogenezie białaczki dziecięcej.
To wyjątkowo interesujące badanie w kontekście braku wyraźnych, modyfikowalnych czynników ryzyka występowania białaczki u dzieci, ponieważ wskazuje to na możliwość istnienia czynnika zakaźnego, w przeciwieństwie do innych nowotworów wieku dziecięcego. Jak dotąd jednym z głównych zagadnień jest powtarzalność uzyskanych wyników, co z resztą jest jednym z głównym zagadnień dotyczących całej sfery badań biomedycznych, szczególnie w obszarze badań obserwacyjnych.
